Αρχική ΓΝΩΜΕΣ “Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Κύπρου” (1959) αντί για Ένωση: Γι’ αυτό πονέσαμε και πολεμήσαμε άραγε;

“Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Κύπρου” (1959) αντί για Ένωση: Γι’ αυτό πονέσαμε και πολεμήσαμε άραγε;

0
dimokratia kyproy 1960

ΣΤΗΛΗ : 52 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

Α. Απαιτήσαμε την Αυτοδιάθεση του Ελληνικού Λαού στην Κύπρο. Ζητήσαμε την Ένωση της Κύπρου μας με τον Εθνικό Κορμό. Πολεμήσαμε με δύο άτιμους εχθρούς για την Ελευθερία και το αύριο των παιδιών μας στο Νησί του Αποστόλου Βαρνάβα και νικήσαμε στα ίσα. Θυσιασθήκαμε αυτοπροαίρετα μέχρις ενός για την Πίστη μας μόνο και μόνο, για να δούμε μία ημέρα την γαλανόλευκη θωριά των σημαιών των προγόνων μας να κυματίζουν υπερήφανα και ούρια και να σκεπάζουν όλον τον Πενταδάκτυλο [ας κοιτάξετε σήμερα πιο ναζιστικό σύμβολο μαγαρίζει την πλαγιά του Όρους μας…]. Αγωνισθήκαμε, για να απλώνεται και να αγκαλιάζει θερμά η Τίμια Χάρις του Σταυρού του Κυρίου μας όλη την Νήσο. Πολλοί από εμάς καταδικασθήκαμε και εκτελεσθήκαμε άνανδρα στα “Φυλακισμένα Μνήματα” και οι εχθροί δεν επέτρεψαν ούτε στις Μανάδες μας να μάς κλάψουν, μα εμείς ακόμη κι άταφοι τούς καταβάλαμε. Γεμίσαμε τους τοίχους στην Λευκωσία, στην Κερύνεια και αλλού με “ΕΝΩΣΙΝ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ” με κίνδυνο της ζωής μας. Υπογράψαμε με το αίμα της καρδιάς μας ανεξίτηλα το “ΕΛΛΑΔΑ, ΚΥΠΡΟΣ, ΕΝΩΣΙΣ” μπροστά στην κάνη του όπλου του Βρεττανού και το μαχαίρι του Τούρκου αποικιακού συνεργάτη του χωρίς να κιοτέψουμε. Ζήσαμε την ξεκάθαρη νίκη των όπλων μας στις μάχες με τους βρεττανούς αποικιοκράτες, τους αχάριστους σωσμένους από τις ξεκληρισμένες Ελληνικές Οικογένειες στην διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής στην Χώρα μας το 1941-1944, και την δεύτερη μετά το 1919 – 1922 Άνοιξη του Ελληνικού Εθνισμού στην κορύφωσή του για μόνη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ήταν μοναδική τιμή και υπερηφάνεια να λες ότι είσαι ΚΥΠΡΙΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ. Μα ο άσβεστος πόθος της Ένωσης καλύφθηκε από την θνησιγενή “ανεξαρτησία”. Και τον Φεβρουάριο 1959 ιδρύθηκε η “Ανεξάρτητη” “Δημοκρατία της Κύπρου” : Για αυτήν την Πατρίδα αγωνισθήκαμε άραγε;

Β. 1. Το βρεττανικό Σχέδιο Μακμίλαν (1958), ανθελληνικό και διχοτομικό, το Φθινόπωρο 1958 έμπαινε σε εκβιαστική εφαρμογή σε βάρος του Αγώνα των Ελλήνων στην Κύπρο. Οι αναφαινόμενοι Νικητές επί του στρατιωτικού πεδίου της μάχης στον ανορθόδοξο Πόλεμο του μεγαλειώδους Εθνικαπελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ κατά των Βρεττανών δυναστών καλούνταν να αντιμετωπίσουν τον “Agent Orange” επί της Χώρας τους, την υπονόμευση της ζωής στην Κύπρο διά της εφαρμογής της ΧΩΡΙΣΤΗΣ ανεξαρτησίας της Τουρκικής κοινότητας του 18%. Μπροστά στο αδιέξοδο δεν έμενε άλλος δρόμος, παρά ο ρεαλισμός της εφικτής λύσης αντί του ευκταίου στόχου. Έτσι στην απάντησή του ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος στις βρεττανικές προτάσεις και πέρα από την βούληση των Ελλήνων αντιπρότεινε την έναρξη συζητήσεων για επταετή μεταβατική περίοδο αυτοκυβέρνησης (1958-1965) και εξειδικεύθηκε την 29.09.1958 με τις πρόνοιες (ι) περί βρεττανικής κυριαρχίας κατά την επταετή περίοδο, (ιι) περί εκπόνησης Συντάγματος αυτοκυβέρνησης με εξασφάλιση των δικαιωμάτων των Τούρκων της Νήσου, (ιιι) περί μετεξέλιξης της αυτοκυβέρνησης σε πλήρη ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, (ιιιι) περί αποκλεισμού στο μέλλον της ΕΝΩΣΗΣ της Κύπρου με την Ελλάδα και της ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση του ΟΗΕ. Είχε προηγηθεί χωρίς πρότερη συνεννόηση με την Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή και με δυσαρέσκεια της Αθήνας λόγω του αιφνιδιασμού της ήδη από την 22.9.1958 σε συνέντευξή του στην Αντιπρόεδρο του Κόμματος των Εργατικών, Βρεττανή Βουλευτή, Μπάρμπαρα Κασλ, η πρόταση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου περί ενδεχόμενης λύσης ανεξαρτησίας στην Κύπρο…

2. Μετά την δήλωση Μακαρίου οι εξελίξεις ήταν εργώδεις. Παρά την ισχύ της Συνθήκης της Λωζάννης (1923) και χωρίς να τηρηθεί η προβλεπόμενη σε αυτή διαδικασία τροποποίησής της κατόπιν ΠΟΛΥΜΕΡΟΥΣ διαπραγμάτευσης με τα εκεί Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη, η Τουρκία “επέστρεφε” στην Κύπρο, αν και κατ’ άρ. 16 και 27 της Συνθήκης εκείνη είχε αποκηρύξει οποιαδήποτε αξίωσή της επί της Νήσου και πάντων των ζητημάτων των κατοίκων της. Στην Ζυρίχη της Ελβετίας – κατ’ εξαίρεση της βαθειά γνώριμης πιά από τις διαπραγματεύσεις για την Κύπρο Γενεύης – μόλις την 11.02.1959 στο Ξενοδοχείο “Dodler” υπογράφθηκε η Συμφωνία μεταξύ του Ελληνα Πρωθυπουργού, Κων. Καραμανλή, και του Τούρκου ομολόγου του, Αντνάν Μεντερές, ενώ την 19.02.1959 στο γνωστό “Lancaster House” στο Λονδίνο υπογράφθηκε Μνημόνιο μεταξύ του Βρεττανού Πρωθυπουργού, Χαρ. Μακμίλαν, και των Πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας, που μονογράφθηκε από τους Εκπροσώπους της Ελληνοκυπριακής και της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και Δρ Φαζίλ Κιουτσούκ. Όλα τα Έγγραφα αποτέλεσαν το σώμα της λεγόμενης “Συμφωνημένης Βάσης για την οριστική ρύθμιση του προβλήματος της Κύπρου”. Η “λύση” του Κυπριακού Ζητήματος διά της “Ανεξαρτησίας” ήταν γεγονός, ενώ το Κυπριακό έμελλε να είναι το κύριο πολιτικό ζήτημα στην εσωτερική σκηνή των δύο Κρατών έως τουλάχιστον και την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα…

Γ. Τα Κείμενα των Συμφωνιών της Ζυρίχης-Λονδίνου προέβλεπαν σε γενικές γραμμές :

(α) Ίδρυση Ανεξάρτητου Κράτους στην Κύπρο, ενιαίου στην κρατική εξουσία, στην ενότητα λαού και την ενότητα εδάφους, αδιαίρετου στην εθνική κυριαρχία με στοιχεία αμυδρού δικοινοτικού χαρακτήρα και περιορισμένης κοινοτικής αυτονομίας επί ορισμένων θεμάτων, με επίσημες γλώσσες την Ελληνική και την Τουρκική και σημαία ουδέτερου σχεδίου με δικαίωμα έπαρσης σε εορτάσιμες ημέρες συγχρόνως και των σημαιών Ελλάδας και Τουρκίας και δικαίωμα εορτασμού από τις δύο Κοινότητες των Εθνικών Εορτών Ελλάδας και Τουρκίας και επίσημη ημερομηνία ίδρυσης την 15.08.1960,

(β) παραχώρηση δύο Κυριάρχων Βάσεων στην Βρεττανία [Δεκέλεια και Ακρωτήρι],

(γ) οριστικός αποκλεισμός της ολικής ή μερικής Ένωσης ή ανεξαρτησίας της Κύπρου για εκάτερη των Κοινοτήτων,

(δ) υπογραφή Συνθήκης Εγκαθίδρυσης της Δημοκρατίας της Κύπρου,

(ε) υπογραφή από τις Κυβερνήσεις Βρεττανίας, Ελλάδας και Τουρκίας Συνθήκης Εγγύησης της ανεξαρτησίας, της εδαφικής ακεραιόραιότητας και του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Κύπρου στα θεμελιώδη άρθρα του,

(στ) υπογραφή Συνθήκης Στρατιωτικής Συμμαχίας μεταξύ των τριών Κρατών διά της ίδρυσης Τριμερούς Στρατηγείου με εναλλασσόμενη ηγεσία [την 16.08.1960 αποβιβάσθηκαν στην Κύπρο οι άνδρες της προβλεπόμενης Δύναμης της ΕΛΔΥΚ (950) και ΤΟΥΡΚΔΥΚ (650) προς στρατοπέδευση και στρατωνισμό τους έξω από την Λευκωσία],

(ζ) υπογραφή Συμφωνίας Ελλάδας και Τουρκίας για την προσχώρηση της Κύπρου στο ΝΑΤΟ,

(η) Συμφωνία των Κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας, για να τεθούν εκτός Νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα και η κομμουνιστική δράση στην Κύπρο,

(θ) Μεικτή Συνταγματική Επιτροπή για την σύνταξη του τελικού Συντάγματος της Δημοκρατίας της Κύπρου με εκπροσώπους από τις τέσσερες πλευρές και έναν Ελβετό εμπειρογνώμονα ως Νομικό Σύμβουλο (Kαθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Marcel Bridel], [ειδικότερα από Ελληνικής πλευράς ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Θεμιστοκλής Δημ. Τσάτσος, ως επικεφαλής στην Ελληνική Ομάδα και επτά ακόμα Μέλη, από Τουρκικής πλευράς ο Καθηγητής Νιχάτ Ερίμ ως επικεφαλής και πέντε Μέλη, από Ε/Κ πλευράς ο Γλαύκος Κληρίδης και τρία Μέλη, από Τ/Κ πλευράς ο Ραούφ Ντενκτάς και τρία Μέλη,

(ι) πολιτικός και συνταγματικός διαχωρισμός των δύο Κοινοτήτων

(ια) πολιτική και συνταγματική εξίσωση της πλειονότητας του … 80% των Ελλήνων με το 18% (!) των Τούρκων της Νήσου

(ιβ) θέσπιση πολιτεύματος προεδρικής δημοκρατίας [αμερικανικού τύπου] με Έλληνα Πρόεδρο και Τούρκο Αντιπρόεδρο με δυσανάλογα ενισχυμένη θέση και εξουσίες με πενταετή θητεία για αμφότερους εκλεγόμενους με καθολική ψηφοφορία και αναπληρωνόμενους εν απουσία τους από τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο της Βουλής αντίστοιχα,

(ιγ) Εκτελεστική εξουσία ασκούμενη στην Νήσο από δεκαμελές (10) Υπουργικό Συμβούλιο με επτά (7) Έλληνες και τρεις (3) Τούρκους Υπουργούς με υπαλλαγή βάσει συμφωνίας στα βασικά Υπουργεία και δικαίωμα στον Πρόεδρο και στον Αντιπρόεδρο οριστικού veto και παραπομπής προς επανεξέταση εντός 15νθήμερης προθεσμίας όλων των Αποφάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου, καθώς και του Προϋπολογισμού, των Νόμων και Αποφάσεων της Βουλής,

(ιδ) Νομοθετική Εξουσία ασκούμενη από την Βουλή των Αντιπροσώπων με πενήντα αρχικώς (50) Μέλη βάσει πληθυσμιακών κριτηρίων εκλεγόμενη για 5ετή θητεία διά καθολικής ψηφοφορίας σε εκάτερη Κοινότητα με ποσόστωση 70% για την Ελληνική Κοινότητα και 30% για την Τουρκική (οι πρώτες Εκλογές έλαβαν χώρα την 31.07.1960) λειτουργούσα με χωριστές πλειοψηφίες για την κάθε κοινότητα, (ιε) ίδρυση Κοινοτικών Βουλών στις δύο Κοινότητες χωρίς αυτόνομες ή αυτοδιοικούμενες γεωγραφικά περιοχές με αρμοδιότητα τα εσωτερικά θέματα των Κοινοτήτων

(ιστ) ίδρυση και λειτουργία Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου με προεδρία ουδέτερου και τριμελή σύνθεση των Δικαστών, Έλληνα, Τούρκου και του ουδέτερου, προς έλεγχο των Αποφάσεων και των Νόμων της Βουλής και του Υπουργικού Συμβουλίου,

(ιζ) ίδρυση Ανωτάτου Δικαστηρίου ως Ανωτάτου Συμβουλίου του Δικαστικού Σώματος με σύνθεση δύο Ελληνες, ένα Τούρκο, ένα ουδέτερο στην θέση του Προέδρου με διπλή ψήφο,

(ιη) οργάνωση Δικαστηρίων επί αστικών και ποινικών υποθέσεων με Δικαστές προερχομένους από την Κοινότητα προέλευσης των διαδίκων κατά αποκλειστική αρμοδιότητα,

(ιθ) Δημόσια Διοίκηση εξ 70% Ελλήνων και 30% Τούρκων, κατανομή των θέσεων (κύριων και Βοηθών) των Ανωτάτων Αρχών της Νήσου στις δύο Κοινότητες,

(κ) πρόβλεψη τριών ανεξάρτητων αξιωματούχων της Δημοκρατίας, του Γενικού Εισαγγελέα, του Γενικού Ελεγκτή, του Διοικητή της Εκδοτικής Τράπεζας,

(κα) ίδρυση Κυπριακού Στρατού εκ 2.000 ανδρών κατά 60% Ελλήνων και 40 % Τούρκων και Δυνάμεων Ασφαλείας εκ 2.000 ανδρών κατά 70 % Ελλήνων και 30% Τούρκων,

(κβ) χωριστοί Δήμοι στις πέντε μεγάλες πόλεις της Νήσου.

Δ. Για την Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Κύπρου ένα Σύνταγμα με 13 Μέρη, με Μεταβατικές Διατάξεις, με 3 Παραρτήματα, με 199 (!) άρθρα, 1.240 παραγράφους (!!), 34.000 περίπου λέξεις (!!!), που υπογράφθηκε τα …μεσάνυκτα της 15. προς 16.08.1960 (!), αντικείμενο στην δημοκρατική αρχή και τελικά στην λογική ! Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος κατά την επιστροφή του στην Κύπρο μετά την υπογραφή της Συνθήκης αναφώνησε “Νενικήκαμεν!”, ο Πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής δήλωσε ότι η ημέρα της υπογραφής ήταν “η ευτυχεστέρα της ζωής του”, ενώ λίγο καιρό μετά (11.09.1960) η Κύπρος έγινε το 99ο Μέλος του ΟΗΕ. Δεκατέσσερα ακριβώς χρόνια μετά από την επίσημη ίδρυσή της (14.-15.08.1974) η “εγγυήτρια” Τουρκία ολοκλήρωνε την κατάληψη και την έκτοτε κατοχή του 38 % του εδάφους της Δημοκρατίας της Κύπρου θεωρώντας αυτό ως λύση του Κυπριακού Ζητήματος…

Ιωάννης Ελ. Κυμιωνής

Δικηγόρος ΔΣΑ – ΝΥ ΟΑΕΔ

e-mail: ioanniskymionis@yahoo.gr

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
Περισσότερα άρθρα από Ιωάννης Ελ. Κυμιωνής
Περισσότερα άρθρα από ΓΝΩΜΕΣ
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Έπος Καραγκιοζιάδα – Εθνική Φαρσοκωμωδία*

«Τα λόγια του παράλογα, μα τόσο λογικά σε εποχές απέραντης απερισκεψίας» Δημήτρης Αβούρης …