Τι πάθαμε, τι πάθαμε δεν λέγεται, δεν μολογιέται. Κάποιος μας καταράστηκε, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, υπάρχει θεός και βλέπει. Είναι κρίμα κι άδικο να χάνεται ένας παλίκαρος μέχρι κιαπάνω μέσα στη φρεσκοσιδερωμένη του στολή από τις μέρες ακόμη του 1959. Κρίμα, το παλλικάρι δεν γυρίζει τώρα πίσω, θα το φάει η μαύρη γή.
Σαράντα χρόνια μετά την Κουβανική επανάσταση στα 1999, ένας φίλος μου τηλεφώνησε και μου είπε πως είχε δεί στην τηλεόραση ένα οδοιπορικό της ΕΡΤ στην Κούβα όπου εμφανιζόταν ένας
κάποιος Νικόλας που έλεγε σε άπταιστα Ελληνικά πως είναι ΄Ελληνας αλλά ποτέ του δεν είχε πάει στην Ελλάδα. Μου πρότεινε ο καλός φίλος να του βάλουμε εμείς τα έξοδα και να τον φέρουμε. Δέχτηκα αμέσως. Ο φίλος ανέλαβε να τον βρεί μέσω πρεσβείας στην Αβάνα και μετά από κόπους και θυσίες τον βρήκε. Τον Μάϊο το ’99 τον παρέλαβε από το αεροδρόμιο και τον έφερε στο σπίτι του.
Δέκα μέρες έμεινε στο φίλο και άλλες έξ σε μένα. Τότε πήραμε τις πληροφορίες από πρώτο χέρι. Ο Νικόλας ήταν ταξιτζής στην Αβάνα χωρίς ιδιαίτερα οικονομικά χαρακτηριστικά. Επίπεδο αμοιβών βιομηχανικού εργάτη. Μια μέρα που περνούσε το τραίνο με κατεύθυνση την Αθήνα με ρώτησε αν μπορούσα να πάω εγώ στην Αθήνα. Φυσικά, του απάντησα, αρκεί να πάω στο σταθμό για να αγοράσω το εισιτήριο. Ααα, μου λέει, εμείς πρέπει να ζητήσουμε άδεια από την κομματική οργάνωση της γειτονιάς αναφέροντας λεπτομερώς την αιτία του ταξιδιού, την οποία θα μας δώσουν μετά δέκα μέρες. Κατόπιν θα πάμε στο σταθμό και εφ όσον έχουμε και κάποιον γνωστό θα μας δοθεί ένα εισιτήριο για ύστερα από 20 ημέρες. Τόσο σύντομα.
Μια μέρα η γυναίκα μου είχε μαγειρέψει μοσχαράκι με πατάτες, μοσχομύρισε ο τόπος, το έτρωγε ο Νικόλας πολύ αργά και σε κάποια στιγμή μου ζήτησε συγγνώμην γιατί όπως μου εξήγησε ήθελε να το φχαριστηθεί, αναλογιζόμενος πως όταν θα γύριζε στην Κούβα δεν θα ξαναέτρωγε ποτέ τόσο νόστιμο και πολύ φαί. Μου είπε πως στη γειτονιά του υπήρχε ένα χασάπικο που τα μαχαίρια του είχαν σκουριάσει, είχε χρόνια να φέρει κρέας.
Ο Νικόλας είχε δύο γυιούς γιατρούς και μας ζήτησε να τους πάρουμε δύο άσπρες μπλούζες μέχρι το γόνατο, να φαίνονται σωστοί γιατροί, γιατί τα παιδιά του είχαν δύο χιλιομπαλωμένες λίγο πάνω από την μέση. ΄Υστερα μας ζήτησε ένα ζευγάρι στηθοσκόπιο επειδή στο πενταόροφο Νοσοκομείο υπήρχε μόνον ένα στηθοσκόπιο που χρησιμοποιούσαν όλοι οι γιατροί όλων των ορόφων γι αυτό ο γιατρός έκανε συνήθως ακρόαση του ασθενή ακουμπώντας το αυτί του στην πλάτη. Ο ασθενής βέβαια δεν γινόταν δεκτός για εισαγωγή αν δεν είχε μαζί του μαξιλάρι σεντόνια και μία κουβέρτα. Τ’ ακούς? τακούω να λές. ΄Ετσι μπράβο. Οι γιατροί το πρωί περνούσαν οπωσδήποτε από το φαρμακείο για να ενημερωθούν τι φάρμακα υπάρχουν για να μην γράφουν ό,τι θέλουν, αυτό ήταν αντιδεοντολογικό. Πρίν απ όλα η δεοντολογία. Το δέον και αμέσως μετά το δέος. Ο καυμένος ο Νικόλας, ένας Ελληναράς απ τους λίγους, ήθελε να του αγοράσουμε ένα ζευγάρι παπούτσια για την γυναίκα του. Είχε φέρει λοιπόν ένα χάρτινο αποτύπωμα της πατούσας της. Στην Κούβα βλέπετε, δεν είναι διαδεδομένα τα μεγέθη με νούμερα, πρέπει να έχεις το εκμαγείο του ποδιού. Viva Sosialismous. Μάθαμε πολλά από τον ΄Ελληνα ταξιτζή της Αβάνας. Μάθαμε ας πούμε πως οι γυναίκες δεν αγοράζουν ένα πακέτο σερβιέτες για τα έμμηνα, αγοράζουν μία σερβιέτα για τρείς ημέρες, την ξεπλένουν με αγνό νεράκι και την ξαναχρησιμοποιούν. ΄Όχι, δεν είναι κακό, η οικονομία βοηθάει, η σπατάλη βλάπτει. Τα μεγάλα οράματα της επανάστασης.
Ρώτησα τον Νικόλα αν παρ ελπίδα πείς στο καφενείο πως καλός είναι ο Φιντέλ, αλλά θα μπορούσε να είναι και καλλίτερος, τι θα συμβεί? Απλά, μου είπε, στον συντομώτερο χρόνο που θα χρειαστεί,
θα καταφθάσει το περιπολικό και από κει και πέρα μην ελπίζεις να ξαναδείς ποτέ τον ήλιο. Το φεγγάρι, ίσως κάποτε στο μέλλον.
Μέσα στην Αβάνα κυκλοφορούν στα μπάρ κάτι νεαροί με φόρμα στρατιωτική υπαινισσόμενοι πως είναι επαναστάτες, ενώ στην ουσία είναι πληρωμένα χαφιεδάκια. Η επανάσταση τελείωσε πρίν εξήντα χρόνια (ήταν ειλικρινά στην εποχή του μεγάλο επίτευγμα) αλλά σήμερα επειδή δεν έχουν τι άλλο να πουλήσουν εξακολουθούν να πουλάνε επανάσταση. Ο Φιντέλ ως κύριος μέτοχος με τον Ραούλ να κρατάει τα λογιστικά, το δούλεψαν το γεγονός με την καλλίτερη μάλιστα απόδοση των μετοχών. Παρέλαβαν ένα πορνείο των Αμερικανών από τον Φλουχένσιο Μπατίστα και διεθνοποίησαν την Κούβα κάνοντάς την ένα διεθνές πορνείο, έγιναν γνωστα τα προϊόντα της χώρας σε όλον τον πλανήτη. Τι Σουηδοί, τι ΄Ελληνες, Ιάπωνες, Καναδοί καΙ ΄Αραβες συρρέουν δεν λέγεται. Μεγάλος τζίρος, τεράστια τα κέρδη για το κράτος των αδελφών Κάστρο. Βέβαια θα μου πείτε πως μειώθηκε η παιδική θνησιμότητα, βεβαίως, το ένα νούμερο πέφτει και το άλλο ανεβαίνει, η Κούβα σήμερα είναι ο μεγαλύτερος μεταδότης AIDS στον κόσμο, τα προφυλακτικά είναι πανάκριβα και ο Ραούλ βίρα τη στρατιωτική φόρμα με εντολή του σκηνοθέτη στο ρόλο του επαναστάτη στα 85 του. Από την άλλη μεριά του δίνω δίκιο, την Κυβέρνηση την κληρονόμησε ο Φιντέλ από την μαμά του με την προϋπόθεση να την παραδώσει κληρονομικώ δικαίω στον μικρότερο αδερφό του, όταν και εάν πέθαινε. Πραγματικά ήταν καλό παιδί, συμμορφώθηκε απολύτως με την μητρική προτροπή. Αυτό θα πεί οικογένεια, παιδιά, αδέρφια, ξαδέρφια, μητέρα, πατέρας, παππούς, γιαγιά συνυφάδα, μπατζανάκης, θείος και ανηψιός. Μην σπρώχνεστε, όλοι θα πάρετε, η επανάσταση έχει πολύ φαί ακόμα.
Φοίβος Ιωσήφ
