Η μεγαλύτερη γιορτή του ποντιακού ελληνισμού έφερε χιλιάδες χορευτές από όλη την χώρα στην Ξάνθη
Από το στάδιο «Φίλιππος Αμοιρίδης» μέχρι τα πέρατα της γης έφτασαν οι περήφανοι χοροί των νέων Ποντίων
Με απόλυτη επιτυχία στέφθηκε το 12ο Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών, το οποίο πραγματοποιήθηκε το Σαββάτο 8 Οκτωβρίου στο κατάμεστο στάδιο «Φίλιππος Αμοιρίδης», που καλωσόρισε χιλιάδες χορευτές από όλα τα μέρη της Ελλάδας, αλλά και επισκέπτες, οι οποίοι παρουσίασαν παραδοσιακούς χορούς του Πόντου, ζωντάνεψαν μνήμες και συγκίνησαν. Δίχως να ακούγεται ούτε ψίθυρος ξεκίνησε η εκδήλωση σε ατμόσφαιρα μαγευτική, με το δοξάρι της λύρας να ‘’ηλεκτρίζει’’ όλο τον χώρο. Χιλιάδες άνθρωποι πλημμύρισαν τις κερκίδες, ενώ χιλιάδες ήταν και οι χορευτές που με την χαρακτηριστική ποντιακή φορεσιά πήραν τη θέση τους στα παρασκήνια περιμένοντας να εισέλθουν με τον συνήθη εντυπωσιακό τρόπο. Ρίγη συγκίνησης προκάλεσε από την αρχή το γνωστό τραγούδι «Τη Τρίχας το γεφύριν», που έμοιαζε με ψαλμωδία με συνοδεία από λύρες και νταούλια. Η ατμόσφαιρα ήταν μυσταγωγική, με το φωτισμό να υποβάλει όλο τον κόσμο, σε ένα γήπεδο που έγινε θέατρο πολιτισμού του Πόντου.
Συγκινητικό δρώμενο τιμής στα θύματα της Ποντιακής Γενοκτονίας
Ήταν ήδη παρασυρμένοι από τα ακούσματα της παράδοσης οι παριστάμενοι, όταν ο πρόεδρος της ΠΟΕ, Χρήστος Τοπαλίδης, κήρυξε την επίσημη έναρξη του Φεστιβάλ, κάνοντας λόγο για ένα κορυφαίο γεγονός. Είχε προηγηθεί μουσικό πρόγραμμα με σκοπούς του Πόντου, γνωστούς ακόμη και σε μη Πόντιους στην καταγωγή, όπως το «’Πάρθεν η Ρωμανία». Ακολούθησε ένα συγκινητικό δρώμενο από το Σύλλογο Ποντίων Ξάνθης. Κρατώντας από ένα αναμμένο κερί, δύο νεαρές κοπέλες και δύο νεαροί άντρες με ποντιακές φορεσιές μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο από τα τέσσερα σημεία του. Με αργά βήματα πλησίασαν ταυτόχρονα το κέντρο του γηπέδου, όπου βρισκόταν τοποθετημένο ένα άδειο κηροστάσιο. Άφησαν σε αυτό τα κεριά τους και έπεσαν στα γόνατα. Ήταν μια πράξη τιμής στα 353.000 θύματα της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού. Αμέσως μετά ο χώρος του γηπέδου φωτίστηκε και δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, άρχισαν να τρέχουν γύρω από τους γονείς τους, σαν να έπαιζαν σε κάποιο παρχάρι της αλησμόνητης πατρίδας. Σε λίγα λεπτά η μουσική έγινε πένθιμη. Τα παιδιά φοβισμένα κλείστηκαν στις αγκαλιές των γονιών τους. Λίγα μέτρα πιο πέρα η σκηνή επαναλαμβανόταν με μια άλλη οικογένεια. Οι οικογένειες έπεσαν στο χώμα σφαγμένες από το τουρκικό μαχαίρι. Τέσσερις νεαροί, δύο κοπέλες και δύο άντρες, ξεπρόβαλαν κρατώντας την ελληνική σημαία και κινούμενοι με αργά βήματα. Από την αντίθετη πλευρά το σκηνικό επαναλήφθηκε, μόνο που αυτοί οι νεαροί έφεραν με την ίδια ευλάβεια και σεβασμό τη σημαία του Πόντου, όπως την σχεδίασε ο Γεώργιος Θωίδης. Οι δύο σημαίες σκέπασαν τα «άψυχα» σώματα των γενοκτονημένων. Για λίγα λεπτά το μυαλό όλων ταξίδεψε στις ιστορίες του ξεριζωμού.
Χιλιάδες νεαροί χορευτές ένωσαν τα χέρια από κάθε γωνιά της Ελλάδας
Η μουσική έγινε πιο δυναμική και από στις δύο κεντρικές εισόδους του αγωνιστικού χώρου ξεπρόβαλαν τα λάβαρα των ποντιακών σωματείων, με την ελληνική σημαία να προπορεύεται. Τα λάβαρα απλώθηκαν περιμετρικά σε όλον το χώρο και δημιούργησαν μια αγκαλιά γύρω από το γήπεδο, υπόμνηση της ύπαρξης ενός ολόκληρου κόσμου που ζει και δημιουργεί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και του κόσμου ολόκληρου. Ο παρουσιαστής και γνωστός Πόντιος τραγουδιστής, Αχιλλέας Βασιλειάδης, έδωσε το σύνθημα και το γήπεδο κατακλύστηκε από το νεανικό σφρίγος χιλιάδων χορευτών, οι οποίοι, φορώντας τις πολύχρωμες φορεσιές τους, κουνούσαν ρυθμικά τα πόδια και τα χέρια τους στους ήχους της λύρας και του νταουλιού. Σύμφωνα με την επίσημη καταμέτρηση, 2.254 ήταν ο τελικός αριθμός των χορευτών που συμμετείχαν στο 12ο Πανελλαδικό Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών από 440 περίπου σωματεία της Ομοσπονδίας. Στον αριθμό αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται τα μέλη του Συλλόγου Ποντίων Ξάνθης και του Συλλόγου Ποντίων Φοιτητών Ξάνθης, οι οποίοι ως διοργανωτές ανέλαβαν την ευθύνη για την εξυπηρέτηση των χορευτών και των επισκεπτών της εκδήλωσης.
Στην πατρίδα του Δημόκριτου ‘’χτύπησε η καρδιά’’ του ποντιακού πολιτισμού
Όταν τα χιλιάδες παιδιά του Πόντου σήκωσαν ψηλά τα χέρια κατά την εντυπωσιακή είσοδό τους με ομάλ’ Κερασούντας, ένα θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα από τις εξέδρες προς τους νέους επικύρωσε το πόσο σπουδαίο κομμάτι του ελληνισμού είναι η Γη του Πόντου. Με τα χέρια ενωμένα σε έναν κύκλο ζωής και με τα πόδια να πατάνε γερά στην γη, οι χορευτές από όλα τα μέρη της Ελλάδας άκουγαν δυνατά την φωνή του Αχιλλέα Βασιλειάδη: «Χάσαμε τις προγονικές μας εστίες, αλλά κρατήσαμε στις επάλξεις τον πολιτισμό, τη γλώσσα και τη θρησκεία μας». Ο γνωστός καλλιτέχνης είπε μεταξύ άλλων: «Στην πατρίδα του Δημόκριτου χτυπά η καρδιά του ποντιακού πολιτισμού. Ο Πόντος, μονάκριβος γιος της Ελλάδας, ζει και συνεχίζει να καρποφορεί». Η εκδήλωση συνεχίστηκε με την παρουσίαση διαφόρων τραγουδιών και χορών από τα χορευτικά συγκροτήματα, σε μια βραδιά που ήταν αφιερωμένη στην μνήμη δύο Πόντιων που κόσμησαν την Ξάνθη: του μακαριστού Μητροπολίτη Ξάνθης Πολύκαρπου Ψωμιάδη και του πολιτικού και μεγάλου συνεταιριστή Αλέξανδρου Μπαλτατζή.
ΧΑΡΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΔΗΣ
