Α. Την 24.09.2015 από αυτήν εδώ την στήλη της Εφημερίδας (μία είναι η Εφημερίδα, όπως “ιένα είν’ του Κόμμα!”, όπως θα έλεγε ο αξέχαστος για τα μαθήματα ορθοφωνίας στα Αγραφα, ΓΓ ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης …) σάς είχαμε παρουσιάσει κατ’αποκλειστικότητα σε μοναδική avant-premiere μόνο για τους ασυγκράτητους και ανυπόμονους σινεφίλ αναγνώστες το πρώτο μέρος της UNCUT έκδοσης από το μεγαλειώδες, επικό, έργο χολλυγουντιανής υπερπαραγωγής, με θέμα την Ελληνική Μεταπολίτευση σε συλλογικό σενάριο εκατοντάδων από τους Πολιτικούς μας, την “ΟΠΕΡΕΤΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΡΑΣ”.
Το σπονδυλωτό έργο είχε μεγάλη επιτυχία, αλλά ειδικά μία σκηνή από αυτό (Β’ Μέρος – Σκηνή 1η / Υπόθεση SIEMENS – Ψηφιακά ΟΤΕ) έκλεψε (i) τις καρδιές όλων, (ii) την μετάφραση ενός πολυσέλιδου παραπεμπτικού Βουλεύματος από την Ελληνική στην μητρική (πολλών …) γερμανική, αλλά και (iii) τις ψήφους αρκετών από το φανατικό κοινό του κατά την επίσημη προβολή ανήμερα την Κυριακή 20.09.2015, όπως αποδείχθηκε στην προβολή των επτά το απόγευμα (19.00′), όταν άρχισε η καταμέτρηση.
Β. 1. Η επιτυχία αυτή έπεισε την Εταιρεία Παραγωγής και προχώρησε στο σικουέλ “Η οπερέτα της δεκάρας ΙΙ”, για να εκμεταλλευθεί εμπορικά την συγκυρία, ενώ η σεναριακή ομάδα δεν δυσκολεύθηκε να ανεύρει τον τόσο ευρηματικό υπότιτλο : ήταν κάτι απλά αυτοπροσδιοριστικό…
2. Η ιστορία και η σκηνή επιστρέφει στο 1988 – 1989, όταν τα ερωτικά σκάνδαλα του τότε Πρωθυπουργού με άρωμα “Κοσκωτά” και η ίδρυση του Ενιαίου Συνασπισμού οδήγησαν μετά τις Εκλογές του Ιουνίου 1989 στην Τζαννετάκειο Κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ – ΣΥΝ, Κυβέρνηση περιορισμένου έργου και ειδικού σκοπού και στόχευσης, που ως κομματική πρωτοβουλία χωρίς συνέπεια και αρχές αποδεδειγμένα ζημίωσε και τις δύο Παρατάξεις και βάρυνε έκτοτε την πορεία τους. Ωστόσο η πολιτική ατζέντα είχε υπονομευθεί ήδη προ του Ιουνίου 1989.
3. Οι ιδιοκτήτες των μεγάλων συγκροτημάτων Τύπου της εποχής θορυβημένοι από την εκδοτική εμπειρία “Κοσκωτά”, που δεν κατάφεραν να ελέγξουν, είχαν επιτύχει με την γνωστή και δοκιμασμένη μεταπολιτευτική διαδικασία της καταιγιστικής κριτικής και της ξαφνικής σιωπής να εξασφαλίσουν από τον τότε Υπουργό Τύπου της απερχόμενης Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, αείμνηστο Δημήτρη Μαρούδα, την απ’απευθείας χορήγηση των αδειών ίδρυσης ιδιωτικής τηλεόρασης ΜΟΝΟ σε εκείνους και αποκλειστικώς. Ο τρόπος ήταν η δημόσια πρόσκληση εκδήλωσης “ενδιαφέροντος”. Η δέσμευση αυτή της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ υλοποιήθηκε μετά τις Εκλογές του Ιουνίου 1989 από την Κυβέρνηση ΝΔ – ΣΥΝ, ενόσω οι πιέζοντες συγκροτηματάρχες είχαν παραγγείλει και αποκτήσει ακόμα και τα μηχανήματα για τα τηλεοπτικά Studio τους ! Τελικώς η Συγκυβέρνηση χορήγησε τις πρώτες ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ τηλεοπτικές άδειες το Καλοκαίρι 1989, αλλά διεύρυνε τους αναδόχους με την χορήγηση και στο ίδιο το ΚΚΕ για τον 902 TV, καθώς και στον ΣΚΑΙ TV, το ΤΗΛΕΑΣΤΥ του Γιώργου Καρατζαφέρη, το NEΩ CHANNEL και το TV 100 συμφερόντων κύκλων του “πολύ” Σωτήρη Κούβελα και το αλήστου αισθητικής “Κανάλι 29” της Εφημερίδας ΑΥΡΙΑΝΗ των Αδελφών Κουρή…
5. Το Θέρος 1989 ήταν πολύ θερμό στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Από την μία οι κατήγοροι του Ανδρέα Παπανδρέου να τόν κατηγορούν και να τόν παραπέμπουν στο Ειδικό Δικαστήριο, ενόσω εκείνος διερχόταν ακόμα μία δύσκολη κατάσταση στην κλονισμένη υγεία του νοσηλευόμενος, αλλά και ερχόταν σε γάμου κοινωνία αμέσως μετά το εξιτήριό του από το Νοσοκομείο (!), οι δε υπερασπιστές του να ξιφουλκούν και να ομιλούν για “βρώμικο ’89” και “ανίερες συμμαχίες” στην περίφημη Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής.
Και τότε – το ίδιο ακριβώς διάστημα ! – η συγκυβέρνηση εισήγαγε το Σχέδιο Νόμου στην Διαρκή Επιτροπή και κατόπιν στην Ολομέλεια της Βουλής προς επείγουσα ψήφιση. Και συνέβη το εξόχως γραικυλικό : παρά την Γνωμοδότηση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής περί αντισυνταγματικότητας του Σχεδίου Νόμου όλοι οι Βουλευτές όλων των Παρατάξεων με πρώτο τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, που κατά δήλωση του τότε Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του, διάσημου για τις κομματικές μεταμορφώσεις του, Μίμη Ανδρουλάκη, είχε φθάσει στην “θεσμική ωρίμανσή του” και υπερασπιζόταν τον όρο της Προκήρυξης περί προτίμησης των εκδοτών για την χορήγηση των αδειών με το επιχείρημα, μήπως… δεν βρεθούν Έλληνες κεφαλαιούχοι (!) και εισέλθουν “ξένοι” (!), ενώ την ίδια ημέρα στην Εξεταστική Επιτροπή μόνο …”ξύλο” δεν είχαν ρίξει μεταξύ τους, ψήφισαν το Σχέδιο Νόμου. Ολοι; Οχι.
Μόνο η μικρή ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου είχε αρνηθεί και είχε καταψηφίσει. Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι ο μετέπειτα επί δύο θητείες Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας στις επόμενες Εκλογές του Νοεμβρίου 1989 … δεν εξελέγη καν Βουλευτής !…
6. Μόνος ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε το θάρρος να διαβλέψει τι θα επακολουθούσε και είχε καταψηφίσει. Μάλιστα στην αγόρευσή του είχε προειδοποιήσει ότι η χορήγηση των τηλεοπτικών αδειών λόγω τάχα “εμπειρίας” στους συγκροτηματάρχες εκδότες ήταν παράνομη, αντιδημοκρατική και πολλαπλώς αντισυνταγματική, ενώ αποτελούσε απειλή για την λειτουργία της Δημοκρατίας, ενώ στους τότε αιθεροβάμονες ταγούς του ΣΥΝ και ήδη κυβερνητικούς εταίρους είχε τονίσει ότι “περεστρόϊκα” [=νέα πολιτική σκέψη] έχουν, από έλλειψη “γκλάσνοστ” [=διαφάνεια] έπασχαν…
7. 14 Σεπτεμβρίου 1989. Του Τιμίου Σταυρού. Τελικώς θα αποδεικνυόταν σημαδιακή η ημέρα, διότι ήταν από τις ελάχιστες φορές μετά την Μεταπολίτευση, όταν συμπολίτευση και αντιπολίτευση ομονόησαν στην νομοθετική διαδικασία και δεν χρειάσθηκε να μετρηθούν οι …σταυροί, τίμιοι ή άλλοι, αφού μόνο ένας ήταν αντίθετος.
8. Και πέρασαν τα χρόνια. Και ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου έγινε ΣΥΝ με πολλές συνιστώσες και τελικά ΣΥΡΙΖΑ. Και την 25.01.2015 έγινε Κυβέρνηση “πρώτη φορά Αριστερά”. Και την 20.09.2015 έγινε Κυβέρνηση “δεύτερη φορά Αριστερά” Και τώρα διεξάγει την διαδικασία, για να χορηγήσει τις τηλεοπτικές άδειες στους ίδιους καναλάρχες. Σεπτέμβρης τότε, Σεπτέμβρης πέρυσι, Σεπτέμβρης πάντα…
Ιωάννης Ελ. Κυμιωνής
Δικηγόρος ΔΣΑ – ΝΥ ΟΑΕΔ
e-mail: ioanniskymionis@yahoo.gr
