Αν όντως ξέχασαν να καλέσουν την Κορακάκη στην εκδήλωση προς τιμήν των Ολυμπιονικών στο Προεδρικό Μέγαρο, ε τότε δεν παίζονται! Ούτε με σφαίρες…
Ο πρώτος σύλλογος
Πάντα το καλοκαίρι είναι η εποχή που αυξάνονται οι ανάγκες σε αίμα στην χώρα μας. Αυτό από πολλά χρόνια τώρα κι έχει την εξήγησή του. Πρώτα ότι συμβαίνουν περισσότερα τροχαία, δεύτερο γιατί αυξάνεται ο πληθυσμός λόγω των τουριστών και τρίτο διότι οι ντόπιοι αιμοδότες είναι πιο χαλαροί, πάνε διακοπές, αμελούν φυσιολογικά.
Ο νομός μας βέβαια δεν έχει άμεσο πρόβλημα διότι διαθέτει έναν πολύ δραστήριο σύλλογο, τον πλέον δημουργικό της χώρας. Κι όχι μόνον καλύπτει τις ανάγκες της Ξάνθης, αλλά βοηθά και το Νοσοκομείο Παίδων στην Αθήνα και αλλού. Μάλιστα, χρόνο με το χρόνο, αυξάνονται τα μέλη και προστίθενται νέοι αιμοδότες σε πόλη και ύπαιθρο χώρα.
Πρέπει να τονιστεί και να εξαρθεί ιδιαίτερα η δυναμική παρουσία των μουσουλμάνων κατοίκων όλων των ηλικιών.
-Σύλλογος μεγάλος λοιπόν δεν υπάρχει άλλος με τόσα μέλη!
Γ.Δ.
Το κατάλαβαν
Κάτι φαίνεται αρχίζει ν’ αλλάζει στη νοοτροπία κάποιων δημοτικών αρχόντων. Και πιο συγκεκριμένα, καταλαβαίνουν πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί, έχει αποδειχτεί, να γίνει επιχειρηματίας.
Έτσι, σιγά-σιγά, έστω και αργά, προχωρούν σε διαγωνισμούς για την αξιοποίηση από ιδιώτες διάφορων πλουτοπαραγωγικών πηγών. Κι ανάμεσά τους βέβαια, κάμπινγκ, θερμά νερά, ξενώνες και άλλα.
Μόνον με τον ιδιώτη μπορεί να προχωρήσει επιτυχώς μια επιχείρηση. Έχοντας στα πόδια του τον δήμο, καμία δουλειά δεν θα πάει μπροστά. Η αλλαγή νοοτροπίας λοιπόν αρχίζει σιγά-σιγά να υλοποιείται.
Γ.Δ.
Χωρίς υπερβολικές απαιτήσεις
Υπάρχει όμως μια παράμετρος που θα πρέπει να λαμβάνουν πάντα υπ’ όψιν τους οι δήμοι όταν επιχειρούν να βγάλουν σε δημοπρασία κάποια περιουσία τους. Κι αυτό βέβαια δεν είναι άλλο, από το υπερβολικό τίμημα που ζητούν. Θεωρούν πως επιτυχία είναι η υψηλή τιμή που θα πάρουν από το διαγωνισμό, ξεχνώντας ότι αυτή η υψηλή τιμή δεν αποτελεί εγγύηση ότι θα την εισπράττουν, αλλά η φερεγγυότητα του επιχειρηματία που προσφέρει μεν λιγότερα, αλλά είναι σίγουρο ότι θα πληρώνει το ποσόν.
Έτσι, οφείλουν να είναι προσγειωμένοι στις απαιτήσεις τους αυτής της μορφής οι δήμοι.
Γ.Δ.
Υστερούμε
Θα πρόσεξαν οι προσεκτικοί συμπολίτες πως στο νομό μας δεν διοργανώνεται καμία εκδήλωση με περιεχόμενο, βάση αυτής κάποιο αγροτικό προϊόν. Συνήθως σε άλλες αγροτικές περιοχές, κυρίως τον Αύγουστο, διοργανώνονται τέτοιας μορφής «Αγροτικοί Αύγουστοι».
Η έλλειψη αυτή είναι χαρακτηριστική της νοοτροπίας των Ξανθιωτών που τους λείπει η εξωστρέφεια, που δεν τολμούν, προτιμούν άλλοι να κάνουν την προσπάθεια.
Άραγε θα υπάρξουν κάποιοι τολμηροί; Φιλοπρόοδοι και πρωτοπόροι;
-Εν αναμονή λοιπόν για του χρόνου…
Γ.Δ.
Θρασύτητα
Το θράσος μερίδας νέων του οικισμού Δροσερού, δεν έχει πλέον όρια. Πρόσφατο γεγονός και σίγουρα όχι τελευταίο, η επίθεση ομάδας επιβαινόντων σε Ι.Χ. αυτοκίνητο, οι οποίοι στην οδό Κύθνου άρπαξαν την τσάντα γυναίκας. Στην προσπάθεια να την αποσπάσουν την έσυραν 5 μέτρα στο οδόστρωμα με αποτέλεσμα ν’ αφήσει την τσάντα στην οποία είχε ταυτότητα, κινητό και προσωπικά είδη και βέβαια να τραυματιστεί ελαφρά.
Το να σχολιάσουμε το γεγονός της παραβατικότητας μερίδας των Δροσεριτών είναι μια πονεμένη ιστορία για την διαιώνιση της οποίας έχουν ευθύνες αρκετοί.
Γ.Δ.
Βρώμικες συνήθειες
Χείριστη συνήθεια. Αυτή της απόρριψης των γοπών στην άμμο των παραλιών. Γεμάτες οι παραλίες μας με γόπες. Είτε θέλουμε να τα βλέπουμε αυτά είτε όχι, υπάρχουν. Μάθαμε να μη σεβόμαστε το φυσικό αλλά και κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο μάλιστα ζούμε κι εμείς.
Δεν έχουμε κάνει κτήμα μας την υποχρέωσή μας να μην ρυπαίνουμε και συγκαταλεγόμαστε στους βρώμικους και απολίτιστους κι ας μη κακοφανεί σε κάποιους.
Αντί να μαζεύουμε τις γόπες μας, τις θάβουμε στην άμμο. Αφήνουμε τα πλαστικά ποτήρια και μπουκάλια εκεί αντί να τα μαζεύουμε, αποχωρούμε υπερηφάνως, ανοίγουμε τα παράθυρα των αυτοκινήτων που οδηγούμε και εκσφενδονίζουμε ό,τι άχρηστο για μας, να φύγει από μας το βρώμικο, να βρωμίσει ο χώρος έξω, να θεωρηθούμε εμείς καθαροί, τρομάρα μας.
Και βέβαια δεν τελειώνει εδώ η βλακώδης νοοτροπία μας να βρωμίζουμε τους εξωτερικούς χώρους και δικαίως να χαρακτηριζόμαστε ως βρώμικοι και απολίτιστοι.
Κι όλα αυτά τα παραπάνω, προφανώς ΔΕΝ ισχύουν ΜΟΝΟΝ για τους γνωστούς Δροσερίτες και άλλους υπανάπτυκτους. Ισχύουν, δυστυχώς, και για πολλούς από μας…
Γ.Δ.
Να η ευκαιρία: Γιορτές χωρίς σουβλάκια
Τεντώνει το σχοινί ανάμεσα στους πολιτιστικούς συλλόγους και την τοπική Εφορία και μάλιστα στο ψήφισμα που εξέδωσαν μετά την συνεδρίαση της Οργανωτικής Επιτροπής έχει προστεθεί μια παράγραφος στην οποία απειλούν αποχώρησή τους από τις Γιορτές Π. Πόλης αν δεν αλλάξει η στάση του Έφορου! Δηλαδή κάποιοι σύλλογοι απειλούν ότι θα τινάξουν στον αέρα το κομμάτι της σουβλακιάδας των Γιορτών γιατί θα φορολογηθούν όπως ακριβώς φορολογούνται όλοι και μ’ αυτό τον σκληρό τρόπο – είναι αλήθεια – που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα. Γιατί αυτό ασκούν οι σύλλογοι για μια εβδομάδα! Επιτέλους κάποτε δεν πρέπει να μπει ένα τέλος στην ασυδοσία, στην αδιαφάνεια για να πάψουν και οι υπόνοιες για το τι γίνονται τόσα μαύρα λεφτά που βγάζουν οι σύλλογοι; Κι αν τελικά αποχωρήσουν, εκτός από το ότι επιβεβαιώνουν ότι για τα λεφτά τα κάνουν όλα επιτέλους είναι μια ευκαιρία να δούμε και τις Γιορτές χωρίς την τσίκνα και την πλαστικούρα! Να ακούσουμε τις συναυλίες των καλλιτεχνών που μας φέρνει το Κέντρο Πολιτισμού, ή αυτές των τοπικών σχημάτων εκτός κεντρικής σκηνής, να δούμε τις εκθέσεις και αν πεινάσουμε υπάρχουν τόσα ταβερνάκια στην Παλιά Πόλη και στις παρυφές της που δεν θα μας προσφέρουν το σουβλάκι κρύο και την σαλάτα κομμένη από προχθές κι ούτε θα πληρώσουμε λιγότερα από τους συλλόγους! Είναι μια ευκαιρία να απαλλαγεί ο θεσμός απ’ αυτό το κομμάτι να προχωρήσει σε άλλο επίπεδο και να δούμε και την αντοχή του και την αποδοχή του και να βγάλουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα για την μετεξέλιξή του. Ιδού η ευκαιρία!
Μ.Ξ.
Στα ύψη ο υδράργυρος στον δήμο Ξάνθης…
Θερμαίνεται κι άλλο το κλίμα μεταξύ της μείζονος αντιπολίτευσης και της δημοτικής αρχής κι είναι και …Αύγουστος μήνας! Η κόντρα ξέσπασε όταν η Κοινωνία των Δημοτών με ανακοίνωσή της κατηγόρησε την δημοτική αρχή ότι κάνει επικοινωνιακή πολιτική βγάζοντας συνεχώς δελτία τύπου ανάγοντας «το αυτονόητο σε είδηση και την υποχρέωσή της σε ρουσφέτι». Κι αναφέρεται στις πρόσφατες ανακοινώσεις της για τις παιδικές χαρές, για τα αδέσποτα και για το κολυμβητήριο. Με ειρωνικό και με μια δόση …μαγκιάς απαντά η δημοτική αρχή όπως: «Ενοχλούμε;» , «Πολλά λέτε κύριοι και κουράσατε» να είναι μερικές από τις φράσεις, χωρίς επί της ουσίας να απαντά σ’ όσα της καταλογίζει η Κοινωνία Δημοτών αλλά και να αποποιείται των δικών της ευθυνών με τη φράση: « ότι για τα προβλήματα του Δήμου δεν ευθύνεται η σημερινή Δημοτική Αρχή που προσπαθεί μέσα σε δύο χρόνια όχι μόνο να προχωρήσει την Ξάνθη μας μπροστά, αλλά και να διορθώσει λάθη ή παραλήψεις τόσων ετών»! Μετά απ’ αυτό ο Θανάσης Ξυνίδης συγχαίρει τον δήμαρχο για το θάρρος του να καταγγέλλει τους προηγούμενους δημάρχους Στυλιανίδη και Αμοιρίδη και τους αντιδημάρχους τους που συνεχίζουν να είναι και δικοί του αντιδήμαρχοι και που ο ίδιος προεκλογικά αυτοδιαφημίζονταν ως συνέχειά τους! Και φυσικά έπεται συνέχεια αλλά εμένα δεν μου το βγάζεις απ’ το μυαλό ότι κάπου γι άλλο λόγο ξέσπασε αυτή η κόντρα και αλλού θα ξεσπάσει εκτός κι αν είναι μια καλοκαιρινή μπόρα!
Μ.Ξ.
‘’Ολυμπιακές’’ δηλώσεις
Είχαμε αναφερθεί ξανά στα φώτα της δημοσιότητας που πέφτουν πάνω στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στην άνιση προβολή τους απέναντι σε Πανευρωπαϊκούς και Παγκόσμιους αγώνες. Σ’ αυτούς τους λιγότερο προβεβλημένους καταγράφονται συνήθως τα μεγαλύτερα ρεκόρ, κάτι που συνήθως περνάει απαρατήρητο. Η Κατερίνα Στεφανίδη όμως δεν το άφησε να περάσει, ιδίως μετά την ‘’επίθεση’’ που δέχθηκε με επανειλημμένα δημοσιεύματα από την εφημερίδα ‘’Αυγή’’. Κάποιοι επιλέγουν τέτοιες στιγμές να πουν τα τετριμμένα και απλά να ευχαριστήσουν. Η Στεφανίδη δεν «κρυβόταν» πίσω από τις λέξεις ούτε όταν ήταν 15 ετών και ερχόταν πρώτη στα παγκόσμια της ηλικίας της, αλλά ούτε και τώρα που κατέκτησε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Στην προχθεσινή υποδοχή της στο αεροδρόμιο εκτόξευσε «βέλη» κατά όσων προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το όνομά της. Δεν στάθηκε ιδιαίτερα στην εν λόγω εφημερίδα, την οποία ούτε γνώριζε, αλλά τόνισε ότι η δήλωσή της είχε να κάνει με τους αθλητικογράφους. Και αυτό γιατί ενώ έχει κερδίσει ευρωπαϊκό και χάλκινο στο παγκόσμιο, τα Μέσα την προβάλλουν μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Λογικό είναι και ο κόσμος που δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τις διοργανώσεις αυτές και ιδίως τον κλασικό στίβο να μην γνωρίζει όλους αυτούς τους αθλητές και να τους συναντά σε κάθε Ολυμπιάδα σαν εκπλήξεις που ξεπήδησαν από το πουθενά. Όταν αντίκρισε μικρά παιδιά το χαμόγελό της έγινε πιο λαμπερό και ευχήθηκε η επιτυχία της να φέρει νέα παιδιά στο επί κοντώ και στον στίβο γενικότερα. Επόμενος στόχος της να κλείσει την χρονιά με ένα πιο ψηλό άλμα στους τελευταίους αγώνες του Ντάιαμοντ Λιγκ. Πάντα ψηλά της ευχόμαστε.
Χ.Δ.
Επιτυχίες, χαρές και αντιδράσεις
Για πολλούς γονιούς, ειδικά της προηγούμενης γενιάς, που είχε χαμηλά ποσοστά πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση, το να ανέβει το παιδί τους ένα σκαλί πάνω από αυτούς μορφωτικά, κοινωνικά, πιθανόν και οικονομικά, ήταν στόχος ζωής, αξιοποίηση μιας ευκαιρίας που οι ίδιοι μπορεί να μην είχαν όταν ήταν νέοι, είναι δικαίωση και των δικών τους κόπων, ειδικά αν είχαν ‘’λιώσει’’ από το άγχος και από το να πληρώνουν φροντιστήρια. Μπορεί κάποιοι να το παρακάνουν με το πρώτο πληθυντικό («περάσαμε Ιατρική», σαν να πέρασαν όλοι μαζί), αλλά θα πρέπει να δείχνουμε κατανόηση και να τους αφήνουμε να εκφράσουν την χαρά τους σε όποιο πρόσωπο θέλουν, να καμαρώσουν και να είναι υπερήφανοι και οι ίδιοι.
Από την άλλη, όλοι περιμένουν να κριτικάρουν τις δηλώσεις των πρώτων για να τους βγάλουν με απόλυτη βεβαιότητα σπασίκλες, χωρίς ζωή και ψεύτες. Δεν περνάει από κανενός το μυαλό ότι ανάμεσα σε πολλά παιδιά που διαβάζουν το ίδιο πολύ, κάποια ξεχωρίζουν γιατί ίσως είναι πιο έξυπνα, διαβάζουν πιο συγκεντρωμένα, πιο σωστά, είχαν καλό υπόβαθρο στα βασικά μαθήματα, ψυχικές αντοχές ή ακόμη και κάποια τύχη στα θέματα. Στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε τίποτε γι’ αυτά τα παιδιά, παρά μόνο τον βαθμό τους. Δεν είναι όλα ίδια μεταξύ τους, και περιμένουμε τις φωτογραφίες ελπίζοντας για γυαλιά, σπυράκια ή πάχος για να επιβεβαιώσουν τη σκέψη μας. Κι αυτοί, οι πρώτοι, σαν τρομαγμένα πουλιά, σπεύδουν αμέσως να απολογηθούν, να αποτινάξουν τη ρετσινιά. Το ηθικό πλεονέκτημα της μαγκιάς ανήκει οριστικά και αμετάκλητα αλλού και συχνά άδικα. Είναι και αυτή η νοοτροπία ένα είδος bullying.
Χ.Δ.
