Μια διπλή βιβλιοπαρουσίαση και μια συνάντηση παιδικών φίλων που μας μετέφεραν από την Ξάνθη του ’60 στην Ισπανία του Φράνκο
Το νοσταλγικό άλμπουμ αναμνήσεων του Κ. Μιχαηλίδη ετοίμασε το έδαφος για την συγκινητική ερωτική ιστορία του Μ. Μπουναρτζίδη στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου
Το βράδυ της Δευτέρας 23 Μαΐου η αίθουσα εκδηλώσεων του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης φιλοξένησε μια πρωτότυπη και ρομαντική συνάντηση. Φιλόκαλοι Ξανθιώτες συγκεντρώθηκαν και γέμισαν την Καπναποθήκη ‘’Π’’ και άφησαν τον Κώστα Μιχαηλίδη να τους ταξιδέψει πίσω στην Ξάνθη της δεκαετίας του ’60 μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του «Το Γιορντάνι». Ένα άλμπουμ αναμνήσεων, όπως προτιμά να το χαρακτηρίζει ο συγγραφέας του, ο οποίος δεν διεκδικεί τις δάφνες και την ιδιότητα του συγγραφέα, αφού αυτό που παρουσίασε πριν μερικά χρόνια και τώρα επανεκδόθηκε από τον Μιχάλη Σπανίδη, αποτελεί μια καταγραφή του κλίματος, των προσώπων και των συνθηκών μια γενιάς. Όπως είπε ο κ. Μιχαηλίδης, η υποδοχή και οι κριτικές για την προσπάθειά του τον εξέπληξαν, και είδε ότι δεν ήταν ο μόνος ρομαντικός που αναπολούσε την εποχή εκείνη. Μια εποχή που έφερε μεγάλες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της ζωής, αμέσως μετά την δεκαετία της αναγέννησης της Ευρώπης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η περιπλάνηση ενός βιολιού
Ο Κώστας Μιχαηλίδης όμως δεν ήταν εκεί για να παρουσιάσει μόνο το δικό του πόνημα, αλλά και του έτερου τιμώμενου της βραδιάς, του Ξανθιώτη Μιχάλη Μπουναρτζίδη. Δεν έκρυψε την συγκίνηση που τον διακατείχε όταν διάβαζε τις γλαφυρές περιγραφές του συγγραφέα στον προσφυγικό χορό στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, αλλά και την έκπληξη από τα τρομερά γεγονότα που λάμβαναν χώρα κατά την υποτιθέμενη ειρηνική περίοδο του Μεσοπολέμου στην Ευρώπη. Για την διαδικασία της συγγραφής, τα προβλήματα που αγνοούσε και την μεγάλη ιστορική έρευνα που έκανε για το μυθιστόρημά του μίλησε και ο κ. Μπουναρτζίδης. Μια ερωτική ιστορία, ένα βιολί που αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο ανθρώπων και καταστάσεων, τόπων και συγκυριών, αλλά και τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα που διαδραματίζονταν παράλληλα με τις ζωές των ηρώων, ορίζοντας και καθορίζοντας την μοίρα τους.
Ν. Ιωσηφίδης: «Ο Μιχάλης κατάφερε, έστω και άθελά του, να ζωγραφίσει την ψυχή του»
Την βραδιά τίμησε με την παρουσία και τις γνώσεις του ένας αφανής αλλά πολυτάλαντος σκαπανέας και ιστοριοδίφης της Ξάνθης, ο ιατρός Νίκος Ιωσηφίδης. Συμμαθητές και γείτονες πριν πολλά χρόνια με τον συγγραφέα, κλήθηκε από τον Μιχάλη Μπουναρτζίδη να διαβάσει το βιβλίο και του πει την γνώμη του. «Πήρα το βιβλίο από το βιβλιοπωλείο του Σπανίδη και σε δύο ώρες επέστρεψα για να ζητήσω το τηλέφωνο του Μιχάλη. Αυτό το βιβλίο γινόταν ταινία», είπε χαρακτηριστικά, αφού από τις πρώτες σελίδες τον συνεπήρε η αφήγηση και η περιγραφική δεινότητα του Μπουναρτζίδη. Μέσα από τις σελίδες του μεταφέρεται ο αναγνώστης στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου ακολουθώντας μια οικογένεια που μετά από αλλεπάλληλες προσφυγιές καταλήγει από τη Μ. Ασία στη Θεσσαλονίκη του 1914, ενώ από το εβραϊκό γίγνεσθαι της Θεσσαλονίκης και το βαλκανικό κάδρο δραπετεύει στην Ουκρανία, την Λετονία, το Βερολίνο, την Γαλλία και την Βαρκελώνη με τις αναταραχές, τις ζυμώσεις και το επαναστατικό κλίμα της περιόδου. Όπως χαρακτηριστικά έκλεισε την ομιλία του ο Ν. Ιωσηφίδης: «Ο Μιχάλης ζωγραφίζει. Όπως είχε πει ο Ράλλης Κοψίδης κάποτε ευρισκόμενος στην Ξάνθη: όταν ζήτησαν από κάποιον ζωγράφο να ζωγραφίσει τον Βόσπορο, εκείνος έκανε ένα ποτάμι και κάποια σπιτάκια δεξιά και αριστερά. Χωρίς να το καταλάβει είχε ζωγραφίσει την ψυχή του. Ο Μιχάλης κατάφερε, έστω και άθελά του, να ζωγραφίσει την ψυχή του σ’ αυτό το βιβλίο».
ΧΑΡΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΔΗΣ
