Η κοσμοσυρροή στις εκδηλώσεις των εφετινών Θρακικών Λαογραφικών Εορτών είναι πρωτόγνωρη. Το Δημοτικό Αμφιθέατρο, χώρος για τις ανάγκες του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου όπως ορκωμοσίες, συνεδριάσεις κ. α. συναφή στο ξεκίνημά του, το 1974, αποδεικνύεται πολύ μικρός για τα δρώμενα από την πλευρά των Συλλόγων.
Πολλοί συνδημότες μας, πολλοί επισκέπτες από τις γειτονικές πόλεις που έρχονται με την ελπίδα να απολαύσουν το ΜΕΓΑΛΕΙΟ των χορωδιών, των χορευτικών συγκροτημάτων, του ανεξάντλητου πλούτου παράδοσης – δημιουργίας των Συλλόγων, ή, θα πρέπει να προσέλθουν τουλάχιστον μια ώρα πριν από την έναρξη του προγράμματος για να βρουν θέση να καθίσουν, ή, φεύγουν στενοχωρημένοι.
Τι συμβαίνει, τι τρέχει; Τίποτα το ανησυχητικό. Επιδημία, είναι η γνωμάτευση. Η πόλη πάσχει, διακατέχεται από ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ. Ασθένεια να σου λάχει. Να μη μπορείς να βρεις φάρμακο σε καμία προχειρότητα, κακοτεχνία. Οι κοινωνίες, λειτουργούν εφαρμόζοντας την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων. Οι επιμέρους εκφράσεις μιας εκάστης ομάδας, είναι στο ίδιο ύψος, όπως το διέπουν οι νόμοι της Φυσικής.
Οι πάμπολλες πανελλήνιες πρωτιές των ανθρώπων της ΞΑΝΘΗΣ, ανέβασαν πολύ ψηλά τον πήχη. Έτσι, όσοι επιχειρούν, αρχίζουν έχοντας σαν βάση ύψη, που μπροστά από 20 – 30 χρόνια ήταν αδιανόητα. Φαινόμενα χαρακτηρίζονταν τότε όσοι τα κατακτούσαν. Τώρα αποτελούν τη βάση. Οι Σύλλογοι κατάφεραν το ακατόρθωτο, για να περηφανεύεται σήμερα η Πόλη, όπως και τα Δημοτικά Διαμερίσματα, κυψέλες πρότυπων δημιουργίας.
Για να μαθαίνουν τώρα οι νεότεροι εκφράσεις, αναφορές των προηγηθέντων να πούμε πως έτρεξε πολύ νερό, για να κινήσει ο μύλος. Και ο μύλος κίνησε συμπαρασύροντας τους πάντες και τα πάντα σε τροχιά ανόδου, προόδου, διάκρισης, κυριαρχίας.
Πως να βρεις θέση στο Δημοτικό Αμφιθέατρο, όταν όλοι εκείνοι τους οποίους πηγαίνεις να δεις, έρχονται από πολύ μακριά, έχουν στις πλάτες φορτίο βαρύ, στο κούτελο περηφάνια, σωρεία διακρίσεων, διάθεση για πολύ περισσότερα, αφήνοντας κι αυτοί με τη σειρά τους βαριά κληρονομιά για τους επόμενους.
Η Ελλάδα προορίζεται για να ζήσει και θα ζήσει, είπε μπροστά από πέντε γενιές ο Χαρίλαος Τρικούπης. Τα ίδια λόγια είναι χαραγμένα στις φορεσιές των επί σκηνής στις παραστάσεις, πλανώνται στην ατμόσφαιρα πάνω από τα κεφάλια των θεατών. Των όσων στέκονται τυχεροί να απολαμβάνουν καθήμενοι.
Ο Πολιτισμός ήταν, είναι και θα είναι, το απόλυτο όπλο της πατρίδας μας. Η προσήλωση στα όσα συνεπάγεται, διέπει, έφεραν την Άνοιξη. Η βάση, ο λαός την ζει, παρά τις ατέλειωτες στερήσεις, περικοπές. Οι κρατούντες, διαμετρικά απέναντι, ας αναλογιστούν τις συνέπειες.
Στέλιος Αρσενίου
