Α. Μετά την θέσπιση και την δολιχόδρομη εφαρμογή των Ν. 3916/2011 και 3943/2011 περί “ανοίγματος” ειδικώς του επαγγέλματος του Δικηγόρου αναγκαίο επακόλουθο είναι η χωρική αναδιάταξη τ ων υφισταμένων Δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας στο πλαίσιο του ισχύοντος Κώδικα Δικηγόρων (Ν. 4194/2013).
Β. 1. Η επαγγελματική οργάνωση των Δικηγόρων σήμερα στην βάση των Δικηγορικών Συλλόγων ανά Πρωτοδικείο της Χώρας κατά τον ισχύοντα Κώδικα Δικηγόρων με υποχρεωτική εγγραφή και παραμονή καθ’ όλη την καριέρα εκάστου έως την συνταξιοδότηση ή την έξοδο από το επάγγελμα υπό τον τύπο του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου σωματειακού χαρακτήρα με οικονομική αυτοτέλεια εκ τ ων συνδρομών των Μελών τους εποπτευομένου από τα Υπουργεία αποδίδει τις αντιλήψεις του 19ου αιώνα και ανταποκρινόταν στις ανάγκες Μεγάλυνσης της Χώρας μας διά των Βαλκανικών Πολέμων- ενδόξων και νικηφόρων μεν, παρελθόντων δε. Δυστυχώς οι στενώς νοούμενες κλαδικές επαγγελματικές επιδιώξεις – στα όρια του συντεχνιασμού και του στείρου τοπικισμού κατά περίπτωση – έχουν αναστρέψει τους σκοπούς του ίδιου του ιστορικού Νομοθέτη και έτσι η επιδίωξη και η προβολή της ανάγκης ίδρυσης νέων Πρωτοδικείων [βοηθούντων και συνηγορούντων των συνδικαλιστικών οργάνων των Δικαστικών Λειτουργών για τους αντίστοιχους λόγους] ανά πόλη συνδέεται “αδιάρρηκτα” με την ίδρυση νέου Δικηγορικού Συλλόγου και αποτελεί ένα εκ τ ων λόγων του έως σήμερα συχνά απαντώμενου “ψυχρού εμφυλίου πολέμου” με πολλά “μεθοριακά επεισόδια” μεταξύ των ζηλωτών των παραδόσεων του Έθνους μας, της τοπικής διχόνοιας και της όρθωσης φαντασμάτων τύπου “πόλη-κράτος” [ποίος λησμονεί τον “αγώνα” με αποχές από τα Δικαστήρια επί έτη (!) στους Δικηγορικούς Συλλόγους Χαλκίδας, Λέσβου, Ηρακλείου, Χανίων]. Αντίστροφο “σχιζοφρενικό” παράδειγμα είναι η διά Νόμου ήδη από το … 1983 ίδρυση δύο (2) Πρωτοδικείων στην Αττική πέραν του λειτουργούντος Πρωτοδικείου Πειραιώς και του ενδόξου Πρωτοδικείου Αθηνών εγκατεστημένου από το 1982 στο Αβερώφειο Μέγαρο (κατασκευής προ του 1894…) και στα Κτίρια της πρώην Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και διά του ίδιου Νόμου απ’ ευθείας τοποθέτηση δύο (2) Εφετών ως Προϊσταμένων εκεί και η αρκούντως “ελληνοφρενική” επί τρεις (3) δεκαετίες (!) μη λειτουργία τους κατόπιν της “ενθουσιώδους υποδοχής” τους από τους επιχώριους Συλλόγους, που θα έβλεπαν να ιδρύονται ακόμα δύο Σύλλογοι στην Αττική με διχοτόμηση τ ων ιδίων…
2. Τα δεδομένα του 2015 είναι εξαιρετικά δυσμενή για τον Κλάδο. Δικηγορικός πληθωρισμός και χιλιάδες ουσιαστικά άνεργοι Δικηγόροι, αθρόες αιτήσεις συνταξιοδότησης έμπειρων Δικηγόρων, ανάγκη απογραφής και εκκαθάρισης των Μητρώων Δικηγορικών Συλλόγων, ήδη ενοποίηση υπό ένα Ταμείο (ΕΤΑΑ) όλων των επιμέρους Ταμείων των Δικηγόρων της Χώρας, ήδη ομολογία της αποδοχής των νέων δεδομένων από τον Δικηγορικό Κλάδο διά της ίδρυσης, θέσπισης και λειτουργίας της Συντονιστικής Επιτροπής Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας, προβληματική λειτουργία του τελούντος σε αχρησία Εθνικού Συμβουλίου Δικαιοσύνης, κατάργηση των γεωγραφικών περιορισμών, εκτέλεση τμήματος της δικηγορικής άσκησης επί εξάμηνο σε Δικαστήρια ανά την Χώρα, κατάργηση των περιορισμών στην δικηγορική διαφήμιση, σύνθετες ανάγκες της αγοράς για δικηγορικές υπηρεσίες, μεγάλη αύξηση των Δικηγορικών Εταιρειών, άσκηση επαγγέλματος από κοινοτικούς και αλλοδαπούς Δικηγόρους ατομικώς και εταιρικώς. Αδήριτη ανάγκη πλέον είναι η αντικατάσταση των επιμέρους Δικηγορικών Συλλόγων διά ενός και μόνου Πανελλήνιου Δικηγορικού Συλλόγου.
Ο Πανελλήνιος Δικηγορικός Σύλλογος (α) θα ενσωματώσει τους υπάρχοντες Συλλόγους εντός διετίας από την ίδρυσή του, (β) η διοίκησή του θα αναδεικνύεται ενιαία, (γ) κατά το πρότυπο του ΤΕΕ θα μπορεί να διαθέτει Περιφερειακά Τμήματα ανά έκαστη Περιφέρεια της Χώρας, (δ) θα μπορεί να αξιοποιεί ως Επιστημονικούς και Ερευνητικούς Συλλόγους την υποδομή και περιουσία των κατά τόπους τέως Συλλόγων έως την πλήρη απορρόφησή τους (κτίρια, βιβλιοθήκες, εξοπλισμός) ή την διάθεση της κινητής περιουσίας των στην Υπηρεσία του τοπικά εγγύτερου Ειρηνοδικείου της περιοχής, (ε) θα αποτελέσει τον μοχλό εκκίνησης, ανάπτυξης, εκκαθάρισης και επέκτασης του Κλάδου στην Νέα Οικονομία, (στ) θα αποτελεί τον μεγαλύτερο Επιστημονικό Φορέα στην Χώρα.
Γ. Το όφελος του Δημοσίου από την πρόταση είναι προφανές από πλευράς απογραφής του ενεργού οικονομικά επιστημονικού δυναμικού και της άσκησης ελέγχου και εποπτείας επ’ αυτού.
