Ο δημοφιλής συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ χάρισε μια ξεχωριστή βραδιά, απενοχοποιώντας ‘’μάσα’’ και ελαφρότητα
Αύγ. Κορτώ: «Ο Τσιφόρος δεν θεωρείται μεγάλος, ενώ το κοινό που έχει δεν το έχουν καν ονειρευτεί μεγάλοι συγγραφείς»
Το απόγευμα της Δευτέρας, 16 Νοεμβρίου στις 19:30, οι Ξανθιώτες είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά και να γνωρίσουν έναν από τους πλέον δημοφιλείς σύγχρονους συγγραφείς, τον Αύγουστο Κορτώ. Στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, το βιβλιοπωλείο «Σπανίδη» και οι εκδόσεις «Πατάκη», διοργάνωσαν την παρουσίαση του νέου βιβλίου του πολυγραφότατου Θεσσαλονικού λογοτέχνη, με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Έρως ανίκατε μάσαν», ενώπιον ενός πολυπληθούς και κυρίως νεανικού κοινού.
Αγαπητός σε μικρούς και μεγάλους, αναγνώστες και συγγραφείς
Την παρουσίαση συντόνισε η Ξανθιώτισσα συγγραφέας Σταυρούλα Δαλάτση, που παρουσίασε ακροθιγώς τον ιδιότυπο συγγραφέα, ο οποίος παράτησε την ιατρική, αφού τον κέρδισε η συγγραφή και οι μεταφράσεις βιβλίων. Ομολόγησε και η ίδια ότι όταν τον διαβάζει, χαίρεται καθώς συναντά εκφράσεις της βόρειας Ελλάδας και ‘’ρουφάει’’ τα γραφόμενά του καθώς του φωνάζει «μη σταματάς». Ο φιλόλογος και συγγραφέας, Θανάσης Μουσόπουλος, αναφέρθηκε στην δική του γνωριμία με τα βιβλία του Κορτώ, επιμένοντας να τον αποκαλεί με το κατά κόσμον όνομά του, ως Πέτρο Χατζόπουλο. Του πρότεινε, μάλιστα, να χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό των ονομάτων του, βαφτιστικού και λογοτεχνικού ψευδωνύμου, αποκαλώντας τον Αύγουστο Πέτρο, με αναφορά στην ρωμαϊκή παράδοση. Τόνισε την αυτοαναφορικότητα που ενυπάρχει στα βιβλία του Κορτώ, η οποία αναδεικνύει, όπως και σε άλλους συγγραφείς, δύο ανθρώπους, φίλους του αναγνώστη. Τον συγγραφέα Αύγουστο και τον πραγματικό Πέτρο. Μία από τις σημαντικότερες στιγμές στην συγγραφική του πορεία θεωρεί ο Θανάσης Μουσόπουλος το πρόσφατο βιβλίο του ‘’Κατερίνα’’, το οποίο, όπως παραδέχθηκε, τον ξενύχτησε μέσα από την δυνατή ιστορία της μητέρας του Κορτώ. Δήλωσε δε ότι μετά την ‘’Κατερίνα’’ όλοι θα ξαναδούν με άλλο μάτι και θα αξιολογήσουν τις παλιότερες λογοτεχνικές του δουλειές.
Το χιούμορ η άλλη προσέγγιση της πραγματικότητας
Το βιβλίο «Έρως ανίκατε μάσαν», ειρωνική αναφορά στην πασίγνωστη φράση από το αρχαίο τραγικό έργο της Αντιγόνης του Σοφοκλή, τιτλοφορείται ως ευθυμογραφήματα. Ιστορίες όχι απαραίτητα ευχάριστες, με ένα βλέμμα όμως περιπαικτικό, ανάγοντας το χιούμορ σε μια άλλη προσέγγιση της πραγματικότητας, όπως σημείωσε ο Θ. Μουσόπουλος. Αναρωτώμενος αν μπορούμε να μιλάμε για χιούμορ σε σοβαρά θέματα, αναφέρθηκε στον Εμμ. Ροΐδη, που χαρακτήριζε τον γέλωτα κάλλιστον και χωνευτικόν, θεωρώντας το χιουμοριστικό του ύφος ως πολιτική πράξη. Συνειρμικά, πρόβαλε στην κουβέντα και ο Κ. Βάρναλης με το χιούμορ σε δύσκολους καιρούς, όπως και οι τωρινοί. Διαβάζοντας μικρά αποσπάσματα από διάφορα σημεία του βιβλίου, ο Θ. Μουσόπουλος έκανε μνεία της δαιμονοποίησης του πάχους, του βάθους, που πια δεν αντέχει ο συγγραφέας, έχοντας ανάγκη από ελαφρότητα. Αρκετό γέλιο προκάλεσε η ανάγνωση των επτά συνταγών για μακαρόνια που παραθέτει ο Κορτώ στο βιβλίο για κάθε μέρα της εβδομάδας. Μακαρόνια που αγοράσαμε με προσφορά από το μάρκετ, στα τρία δώρο το ένα. Ο έρωτας και οι μάσα συνδέονται τελικά, για να νικήσει στο τέλος η αγάπη την ένδεια.
Η γεύση και ο έρωτας θέλουν συντροφιά
Ο μαθηματικός Παναγιώτης Σωτηρόπουλος, ψαχουλεύοντας την ετυμολογία της γεύσης στα αγγλικά (taste) που σημαίνει δοκιμάζω και άρα αγγίζω, από το λατινικό tastare, χαρακτήρισε τους ανθρώπους που έχουν γεύση, ανθρώπους με γούστο. Εξάλλου, η γεύση και το φαγητό θέλουν συντροφιά και μοίρασμα για να έχουν μεγαλύτερη αξία, όπως και ο έρωτας, αφού ο κατά μόνας έρωτας καταλήγει σε αυνανισμό. Το χιούμορ του Κορτώ είναι διαβρωτικό για τον Σωτηρόπουλο με μια ένθετη ασέβεια, που αποτελεί μια γροθιά στο… κατεψυγμένο, όπως γράφει ο ίδιος ο Αύγουστος. Η πάλη των τάξεων του Μαρξ έχει τελειώσει πλέον και η μόνη πάλη που αξίζει είναι αυτή στο κρεβάτι. Εξάλλου, η πιο σημαντική γυμναστική, είναι μια καρδιά που χτυπάει από έρωτα.
Α. Κορτώ: «Το μεγαλύτερο μυθιστόρημα στην ελληνική γλώσσα η ‘’Πάπισσα Ιωάννα’’»
Ο Αύγουστος Κορτώ ξεκίνησε να μιλά με μια αναφορά στην κωμωδία. Ένα είδος αδικημένο, όπως το χαρακτήρισε, αφού ακόμη και ο Αριστοφάνης παραγκωνίζεται από τους τραγικούς στην Επίδαυρο. Αιρετικός και ο ίδιος στην ζωή, στην γλώσσα και στον τρόπο γραφής του, δεν θα μπορούσε να μην τρέφει ιδιαίτερη συμπάθεια στον Βιζυηνό, με την αιρετική του γλώσσα και το χιούμορ ακόμη και σε ζοφερές ιστορίες, αλλά και στον Ροΐδη, θεωρώντας την «Πάππισα Ιωάννα» το κορυφαίο μυθιστόρημα που γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα. Δήλωσε ότι θεωρεί υπερβολική την αγιοποίηση του Παπαδιαμάντη, ενός εξαίρετου αλλά αγέλαστου λογοτέχνη, όπως ακριβώς και η θρησκεία που αγάπησε και τον αγκάλιασε. Σεβασμό και αγάπη τρέφει ο Κορτώ για τον Τσιφόρο, τον οποίο επίσης θεωρεί αδικημένο από τους κύκλους της κουλτούρας, αφού δεν θεωρείται μεγάλος, παρότι το αναγνωστικό κοινό του δεν έχουν καν ονειρευτεί μεγάλοι λογοτέχνες, όπως ο Τερζάκης για παράδειγμα. Ανοίγοντας την καρδιά του, μίλησε για τον προσωπικό ζόφο που διήλθε με την μητέρα του, αλλά και τις τραγικές επιπτώσεις που είχαν στην ζωή του τα capital controls πρόσφατα, καταστάσεις στις οποίες πάντα κατέφευγε στην Μυθολογία του Τσιφόρου, ως σε άλλη όαση. Από αυτή την όαση προέκυψε και το «Έρως ανίκατε μάσαν», όταν αποφάσισε να αφηγηθεί την μελανή πλευρά των πραγμάτων με την πλάκα και το χιούμορ που κρύβουν μέσα τους. Ευχαριστώντας όλους για το τεράστιο δώρο της παρουσίας τους, που ζέστανε την καρδιά του, έπαιξε στο πιάνο δύο συνθέσεις του Μάνου Χατζιδάκι, και δέχτηκε όλους τους παρισταμένους σε προσωπική γνωριμία και υπογραφή των βιβλίων του.
