Από συμπολίτη μας παλιό Ξανθιώτη
Κέντρο διασκέδασης και σημείο αναφοράς η περιοχή παλιά
Από συμπολίτη μας (το όνομά του στην εφημερίδα μας) λάβαμε επιστολή σχετικά με δημοσίευμά μας- ρεπορτάζ για τη σημερινή εικόνα δύο γνωστών και ιστορικών σημείων της πόλης. Το κέντρο «Νησάκι» και ο νερόμυλος δίπλα του οποίου τελευταίος μυλωνάς ήταν ο Χατζηαντωνίου Στράτος.
Δημοσιεύουμε την επιστολή του συμπολίτη μας διότι αναφέρεται στο παρελθόν των δύο χώρων που κάποτε έσφυζαν από ζωή, ενώ σήμερα ενώ έγινε μια προσπάθεια αξιοποίησης, μένουν έρημοι και ρημάζουν.
Η επιστολή:
«Αγαπητέ φίλε Γιάννη
Με μεγάλη συγκίνηση διάβασα το ρεπορτάζ σας της 13ης Μαΐου 2015 σχετικά με την κάποτε οικογενειακή ταβέρνα «Νησάκι» και τον νερόμυλο δίπλα. Συγκίνηση γιατί; Διότι εμάς τους παλιούς γεννηθέντας πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, μας θυμίσατε πολλά.
Στην παλιά εκείνη γλυκειά εποχή του ρομαντισμού, της αγνότητας, της ανεμελιάς, του κεφιού και της εμπιστοσύνης στον διπλανό σου, στον πλησίον σου. Ήτανε η εποχή της καντάδας, των κρυφών ερωτικών ραντεβού, των πρώτων τρυφερών σκιρτημάτων της τότε νεανικής μας καρδιάς. Ήτανε δε εκατό μέτρα πιο κάτω και το γνωστό μοδιστράδικο της γνωστής σε όλη την Ξάνθη κυρίας Φροσυνούλας και μπορείτε να φανταστείτε εμάς τους νεαρούς τότε, να τριγυρνάμε εκεί κοντά στο γνωστό πάρκο.
Το «Νησάκι» ήτανε τότε οικογενειακό κέντρο διασκεδάσεως που είχε και ορχήστρα αποτελούμενη από 5-6 άτομα, εξαιρετικούς μουσικούς της Ξάνθης, γνωστά ονόματα της κοινωνίας της πόλης, οι περισσότεροι από τους οποίους ήτανε και μέλη της Δημοτικής μπάντας του Δήμου Ξάνθης. Από αυτούς, εμείς οι νεώτεροι κανταδόροι τραγουδιστές, πήραμε τα πρώτα μαθήματα (ακούσματα) μουσικής, διδάγματα εξ ακοής, χωρίς να ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους. Ήτανε βλέπετε και η εποχή εκείνη τότε που όλοι δεν είχαμε ραδιόφωνο και έλειπε και η τηλεόραση που σήμερα είναι σε κάθε σπίτι. Οπότε, καθόμασταν σε κάποιο τραπέζι (αν υπήρχε και το απαραίτητα χαρτζιλίκι) ή σε μια γωνίτσα με ένα μπλοκάκι και ένα μολύβι στο χέρι για να γράψουμε τους στίχους του τραγουδιού που έλεγε η γλυκειά φωνή του τραγουδιστή.
Από την τότε ορχήστρα, από ότι θυμάμαι εγώ, μέλη ήτανε οι Κώστας Ζαχαρόπουλος κλαρίνο, Λάκης Ζαχαρόπουλος υιός ακορντεόν, Σίσκος ο καρεκλάς βιολί, Κώστας Λουκοβίκας ντραμς και τραγούδι, Γιάννης Λουκοβίκας κλαρίνο και σαξόφωνο, Άγγελος Μαλαμίτσας κιθάρα και τραγούδι. Άλλο σχήμα υπήρξε Κουμπάρος (επώνυμο) ακορντεόν, Θεόδωρος Παπαλεξανδρίδης κορνέτα, Τάσος Ηλιάδης (Παγκανίνι) βιολί, που τόσο παθιάρικα το έπαιζε, Κώστας Κουρσουμτσόγλου (πατήρ) βιολί, Νίκος Κορσουμτσόγλου υιός κορνέτα, Θεόδωρος τραγούδι και κιθάρα.
Υπήρξαν αρκετά μουσικά σχήματα εξαίρετων μουσικών που συμμετείχε και ο Κόλιας ακορντεόν. Ίσως και ο αείμνηστος Γρηγόρης Λεοντιάδης να συμμετείχε σε αυτά τα σχήματα. Ανταγωνισμός γινόταν τότε από τους επιχειρηματίες των διάφορων κέντρων, ποιος θα κερδίσει την προτίμηση του κόσμου. Ήτανε δε παραδίπλα ο Δημοτικός κήπος επίσης κέντρο διασκεδάσεως χορευτικό, όπως και το «Νησάκι», μετά η «Πισίνα» του Σάββα Καζιάλη με μια εξαίρετη ορχήστρα, «τα πέντε τρελά» από την Καβάλα και με τραγουδιστή τον Κώστα Προκοπίου, πολύ καλό. Μετά ήτανε η «Μεξικάνα» και ο «Λευκός Πύργος» καθώς και η ταβέρνα του Σάββα Καζιάλη «Φάληρο», αριστερά πηγαίνοντας στη γέφυρα Σαμακώβ, δίπλα στο σπίτι του Σκουλούδη.
Τώρα αναφορικά με το «Νησάκι», έκανε χρυσές δουλειές γιατί είχε εκλεκτό μεζέ και ποτά καθώς και προσιτές τιμές φαντάζομαι. Ένεκα της εξαιρετικής θέσεώς του δίπλα στον Κόσυνθο, την δροσερή του ατμόσφαιρα, λόγω των πλατάνων. Μετά περνούσε και το νερό του νερόμυλου σχεδόν ενδιάμεσα το ποταμάκι με τα μικρά ψαράκια που είχε μέσα και τις πάπιες. Πέρασαν αρκετοί επιχειρηματίες από το «Νησάκι» και έχει αφήσει το στίγμα του στην ιστορία του χορού, της διασκέδασης και του γλεντιού της Ξάνθης. Ο προτελευταίος επιχειρηματίας που λειτούργησε το «Νησάκι, ο Τάσος, υπήρξε πριν πλανόδιος τυροπιτάς, ο οποίος απεδείχθη και καλός επιχειρηματίας με πολύ μεράκι και κέφι και το «Νησάκι» επί των ημερών του έκανε χρυσές δουλειές. Μόνο που δεν υπήρχε ορχήστρα και ήταν μόνο οικογενειακή ταβέρνα. Μετά από αυτόν είχε αναλάβει τη διαχείριση της επιχείρησης ο ανιψιός του που νομίζω ότι αυτός ήταν και τελευταίος που το λειτούργησε. . Είναι κρίμα αυτός ο εξαίρετος χώρος να μένει ανεκμετάλλευτος και να ερημώνεται.
Αναφορικά με το νερόμυλο, όταν λειτουργούσε τον είχα επισκεφθεί πολλές φορές με γνωστούς αγρότες, κουμπάρους του πατέρα μου, φίλους, που όταν πήγαιναν να αλέσουν την σοδειά τους με έπαιρναν κι εμένα μαζί τους στο κάρο για να δω πως αλέθει ο μύλος τα σιτηρά που έφερναν. Ήταν ένας πολύ καλός μύλος όπως του Μάρκου Μανέ στην πισίνα και του Βάλλα στο παζάρι, καθώς και του Παπαδόπουλου, πατέρα του τ. Δημάρχου Θεόφιλου Παπαδόπουλου, όπου εργάζονταν οι Γιάννης Παπαδόπουλος (αδερφός του Δημάρχου) και ο Σιδέρης.
Τον εν λόγω μύλο στο «Νησάκι» είχε ανακαινίσει ο αείμνηστος Δήμαρχος Φίλιππος Αμοιρίδης, με τον οποίο μας συνέδεε αμοιβαία φιλία και εκτίμηση, και όταν είχε τελειώσει η ανακαίνισή του με πήρε μαζί του καθώς και ο κ. Χρήστος Κωνσταντινίδης και είδαμε πόσο ωραίος είχε γίνει. Λυπάμαι ειλικρινά για το χάλι που έχει τώρα ο μύλος και το «Νησάκι» γιατί τα έχω δει σε χρόνια ακμής και ευημερίας. Αλλά δήμαρχοι σαν τον Θεόφιλο Παπαδόπουλο και Φίλιππο Αμοιρίδη με οράματα και έργα δύσκολα να ξαναβρεθούνε και να γράψουν ιστορία για την όμορφη πόλη μας.
Δεν μπορώ να θυμηθώ τους ιδιοκτήτες των κτισμάτων και απορώ πως περιήλθαν στην κυριότητα της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης. Οι ιδιοκτήτες οπωσδήποτε υπήρξαν άνθρωποι με κέφι και μεράκι. Θεωρώ πολύ τσουχτερό το ενοίκιο και θα μπορούσε η Μητρόπολη να συμβάλει στην αποκατάσταση της ανακαίνισης των ιστορικών κτισμάτων της αγαπημένης μας πόλης με ένα προσιτό των καιρών μίσθωμα. Έτσι θα μπορούσε το «Νησάκι» να αναστηθεί και οι Ξανθιώτες να έχουν ακόμη έναν εξαιρετικό χώρο αναψυχής και διασκέδασης.
Σας Ευχαριστώ
Π. Δ.»
