Είσαι λαθρομετανάστης; Έλα κι εσύ στην Ελλάδα να λιαστείς!
Τραγικός θάνατος
Θάνατοι πολλοί και διάφοροι. Τραγικός όμως όταν στερείσαι την τροφή σου για να επιβιώνεις στη ζωή. Και όταν είσαι βρέφος, νεογέννητο, και εξαρτάσαι από τους γονείς σου για όλα. Και για την ίδια τη ζωή σου!
Τραγικό το συμβάν με το βρέφος που πέθανε από ασιτία σ’ ένα χωριό του νομού μας. Οικογένεια πολύτεκνη, Ρομά και μάλλον πάμφτωχη. Μοίρα προδιαγεγραμμένη. Και θύμα μεν το βρέφος που δεν πρόλαβε καλά-καλά να δει τον κόσμο, αλλά και οι γονείς. Που μέσα στη μιζέρια τους, την στέρησή τους, στέρησαν μια ζωούλα μάλλον χωρίς να θέλουν ή να το επιδιώξουν. Απλά κι αυτοί είναι θύματα της ζωής τους.
-Τραγικός θάνατος, τραγική ζωή.
«Ε»
Πάμε για αλλαγές
Πριν καιρό όταν γράφαμε για τον Καλλικράτη, περισσότερο εννοούσαμε κάποιες μικρές αλλαγές. Τελικά όμως τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Θα γίνουν, κατά πληροφορίες, μεγάλες αλλαγές στη φιλοσοφία του νομού αλλά και τη δομή του.
Έτσι, θα έχουμε αύξηση των δήμων με μείωση της γεωγραφικής έκτασης των υπαρχόντων. Πράγμα που σημαίνει νέα σύνορα, νέα ονόματα, νέες έδρες και νέους δημάρχους. Ριζική αλλαγή δηλαδή σε κάποιους δήμους που μπορεί να επιστρέψουμε και στην περίοδο του Καποδίστρια περίπου. Πάντως ο Καλλικράτης ετοιμάζεται προς ενταφιασμό.
« Ε»
«Καλλικρατικό»
Κι επειδή Έλληνες είμαστε, κι επειδή την άρνηση και τη διαφωνία την έχουμε στο αίμα μας, σίγουρα οι όποιες αλλαγές στον Αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας δεν θα γίνουν βελούδινα. Αυτό κι αν είναι σίγουρο. Θα’ χουμε πάλι μαύρες σημαίες, αγωνιστικές κινητοποιήσεις, συζητήσεις, προτάσεις και ένα σχετικό μπάχαλο που θα διαρκέσει αρκετό χρόνο.
Διότι λίγο- πολύ, όλοι θα εκφέρουν άποψη για το θέμα της νέας κατανομής των δήμων, και όλοι θα έχουν και μια πρόταση, την πιο σωστή απ’ όλους!
Μας περιμένουν ημέρες δόξης και μεταξύ μας, κάποιοι να θυμηθούν το χωριό τους για να γίνει πρωτεύουσα του νέου δήμου! Βέβαια από την όλη ιστορία δεν αποκλείεται και ο δήμος Ξάνθης. Ο οποίος ενδεχομένως να ψαλιδιστεί αναλόγως και να του «φορεθεί» ένα νέο κοστούμι.
-Εν αναμονή λοιπόν. Η ιστορία αυτή θα έχει μέλλον…
«Ε»
Έφυγαν δύο
Σε ηλικία 84 χρόνων έφυγε από κοντά μας ένας παλιός Ξανθιώτης, ένας ευγενικός άνθρωπος, ο Χρήστος Καλπακίδης, ο επονομαζόμενος και «Τακούλης». Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής τόσο στον Ορφέα όσο και στην Ασπίδα. Ταλαντούχος ως παίχτης, ήσυχος και χαμηλών τόνων ως άνθρωπος. Καλό του ταξίδι.
Χθες όμως είχαμε και μια άλλη κηδεία, του Θανάση Δημάκη, 75 χρόνων. Η κηδεία του έγινε στα Άβδηρα όπου και διέμενε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Τον γνωρίσαμε διότι περνούσε από τα γραφεία μας, συζητούσε και ήταν πάντα ευγενικός και σύντομος. Μας έλεγε αυτό που ήθελε, ανταλλάσσαμε κάποιες κουβέντες κι έφευγε.
-Αιωνία η μνήμη και των δύο.
« Ε»
Οι κάδοι ανακύκλωσης πάλι
Μια μεγάλη και σοβαρή πρωτοβουλία ανέλαβε ο δήμος Ξάνθης με την ανακύκλωση και όπως όλα δείχνουν έμεινε στη μέση. Ο λόγος για τους κάδους ανακύκλωσης. Τραγικό. Ξεκίνησε με ύμνους η προσπάθεια, οδηγείται σε απαξίωση. Μοιράστηκαν οι σχετικές σακούλες στις διάφορες περιοχές χωρίς προηγουμένως να έχουν τοποθετηθεί οι κάδοι!
Πράγμα δηλαδή που υπονομεύει την προσπάθεια που ξεκίνησε και που την ακυρώνει δυστυχώς από την αρχή. Διότι το εγχείρημα το αγκάλιασαν οι Ξανθιώτες, μαζεύουν τα είδη προς ανακύκλωση αλλά κάδους δεν βρίσκουν. Και μεταφέρουν χιλιόμετρα τα υλικά προς ανακύκλωση αναζητώντας τον μπλε κάδο!
-Τραγελαφικό και απαράδεκτο. Και με την ευκαιρία μια ερώτηση: Τόσοι κάδοι δηλώθηκαν ότι θα τοποθετηθούν στο δήμο Ξάνθης. Πού στο καλό είναι όλοι αυτοί; Ή μήπως μπήκαν ελάχιστοι και έγινε όλη η ιστορία για τη δημοσιότητα. Διότι Καραολή, Σμύρνης, Σταθμού, Κουγιουμτζόγλο και Πλατεία Ελευθερίας δεν τοποθετήθηκε ούτε ένας κάδος! Άρα…
Το ρέμα στο Κουτσό…
Εντολή στις τεχνικές υπηρεσίες του δήμου Αβδήρων έδωσε ο δήμαρχος κ. Γιώργος Τσιτιρίδης να παρέμβουν και να κάνουν ότι απαιτείται για να ανοιχτεί το ρέμα στο Κουτσό. Πρόκειται για ένα ρέμα 150 μέτρων που διαπερνά την περιοχή μεταξύ του γηπέδου του Κουτσού και των νεκροταφείων και έχει μπαζωθεί (από ποιους; Πότε; Και με την ανοχή τίνων; Κύριος οίδε! ) και αποτελεί εστία μόλυνσης καθώς τα βαλτωμένα νερά είναι άριστη φωλιά κουνουπιών και εστία μόλυνσης της περιοχής. Έτσι όπως πληροφορήθηκα ο δήμος θα παρέμβει για να καθαρίσει το ρέμα και να εκλείψει οποιοσδήποτε κίνδυνος για την δημόσια υγεία.
Μ.Ξ.
Χρειάζονται τέτοιοι άνθρωποι…
Αντικαταστάθηκε ο κ. Σάββας Μελισσόπουλος από περιφερειακός διευθυντής Εκπαίδευσης παραχωρώντας στην θέση του στον Εβρίτη Παναγιώτη Κεραμάρη. Στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του αναφέρεται στο έργο, στις δράσεις και στις παρεμβάσεις του που αφορούν και στην μειονοτική εκπαίδευση καθώς και στην συμβολή του να λάβουν τη μορφή νομοθετημάτων, όπως για παράδειγμα το νέο νομοσχέδιο που δίνει άλλη διάσταση και επιφέρει πολλές αλλαγές στην φιλοσοφία αλλά και τις δομές στην μειονοτική εκπαίδευση. Όσο είμαστε σε θέση να τον κρίνουμε επειδή συνεργαστήκαμε μαζί του –η θητεία του ήταν απόλυτα επιτυχημένη και ο ίδιος σωστός , ακριβοδίκαιος, αποτελεσματικός. Διαχειρίστηκε λεπτά θέματα και με ιδιαιτερότητες όπως το θέμα των νηπιαγωγείων τηρώντας την ισονομία και την ισοπολιτεία, με μια σωστή προσέγγιση και δεν δίστασε να δείξει πυγμή όπου χρειαζόταν. Χρειάζονται τέτοιοι άνθρωποι και πρέπει να αξιοποιούνται ανεξάρτητα από πολιτικές και κόμματα.
Μ.Ξ.
Αυτά φέρνει η πόλωση…
Την άλλη εκδοχή, σύμφωνα με δημοσιεύματα, παρουσιάζει αυτόπτης μάρτυρας για την υπόθεση της διαμάχης που φέρεται να είχε η Ζωή Κωνσταντοπούλου σε βενζινάδικο στην Αιδηψώ. Ο απόστρατος αστυνομικός αναφέρει ότι η πρόεδρος της Βουλής ήταν το θύμα της επίθεσης, αφού απρόκλητα ο υπάλληλος και οι γυναίκες που βρέθηκαν εκεί τις απηύθυναν ανοίκειους χαρακτηρισμούς.
Το περιστατικό αποτελεί μόνο ένα δείγμα της πόλωσης που έχει εξαπλωθεί στην ελληνική κοινωνία με μία μερίδα να κρούει αδιάλειπτα τον κώδωνα του συναγερμού, ευχόμενη, ακόμη και χωρίς να το παραδέχεται να αποτύχουν οι προσπάθειες της νέας κυβέρνησης και μια άλλη, αυτή του στενού πυρήνα, να μένει περιχαρακωμένη στο «εμείς, εμείς οι μόνοι συνεπείς», πιστεύοντας ότι χωρίς συμμάχους θα φτάσουν στην επιτυχία.
Η χώρα δυστυχώς, από τους πολιτικούς της, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους, μέχρι τους πολίτες της επιμένει να δείχνει ότι δε θέλει να αλλάξει, δε θέλει να προχωρήσει και δε θέλει να τολμήσει.
Κι ακόμα είμαστε στην πιο κρίσιμη φάση…
Ε.Δ.
Καλή η κριτική, στην πράξη;
«Δεν υπάρχουν μετανάστες, αλλά πρόσφυγες που λιάζονται. Δεν θα δημιουργηθεί πρόβλημα για 100 ανθρώπους» δήλωσε η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ που όλα αυτά τα χρόνια μεμφόταν και αντιπολιτευόταν τις κατά καιρούς πρακτικές των κυβερνήσεων για αντιμετώπιση του ραγδαία αυξανόμενου φαινομένου της λαθρομετανάστευσης στην χώρα μας, όταν ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσει, φάνηκε για ακόμη μια φορά ανέτοιμος. Η πραγματικότητα, σύμφωνα με τον δήμαρχο Αθηναίων, δεν έχει καμία σχέση με τις ηλιόλουστες διακοπές που αναφέρει η κα Χριστοδουλοπούλου. Με αυτή την συνήθη εσχάτως ελαφρότητα αντιμετώπισης φλεγόντων ζητημάτων, εξαγγέλθηκαν και τα μέτρα αντιμετώπισης στις αυξανόμενες ροές λαθρομεταναστών. Αμφίβολης αποτελεσματικότητας μέτρα, ορισμένα από τα οποία έχουν και στο παρελθόν εξεταστεί και εγκαταλειφθεί ως αναποτελεσματικά ή μη υλοποιήσιμα. Πού είναι λοιπόν και σε αυτή την περίπτωση το καινόν που ευαγγελίστηκε η νέα κυβέρνηση; Μήπως είναι θέμα ορθογραφίας και εννοούσαν απλά κενόν; Χωρίς να κομίζουν κάτι νέο, περιμένουν να εκταμιεύσουν 90 εκατ. ευρώ μέσω του επιτρόπου Δ. Αβραμόπουλου για δράσεις που αφορούν στην διαχείριση της παράτυπης μετανάστευσης. Πάλι θα τους κοροϊδέψουμε τους ευρωπαίους!
Χ.Δ.
Πόσα άραγε χάνουμε καθημερινά;
Με αφορμή το σημερινό θέμα του «Ε» για τους πλανόδιους μουσικούς και συγκεκριμένα για τον λυράρη της πλ. Ελευθερίας, θυμήθηκα ένα πείραμα που έκανε ο παγκοσμίου φήμης βιολιστής Τσόζουα Μπελ. Αφού στήθηκε ένα πρωινό στο μετρό της Ουάσινγκτον, άρχισε να παίζει βιολί. Έπαιξε έξι κομμάτια Μπαχ σε περίπου 45 λεπτά. Δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, υπολογίστηκε ότι χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό. Στα 45 λεπτά της παράστασης, μόνο 6 άτομα σταμάτησαν και χάζεψαν τον βιολιστή. Περίπου 20 του δώσανε χρήματα συνεχίζοντας να περπατούν στον κανονικό ρυθμό τους. Μάζεψε 32 δολάρια. Όταν τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού, κανείς δεν το παρατήρησε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης. Μόνο μερικά μικρά παιδιά σταμάτησαν για να χαζέψουν, αλλά όλοι οι γονείς, χωρίς εξαίρεση, τα ανάγκασαν να προχωρήσουν. Δύο μέρες πριν από την παράστασή του στο μετρό, η κανονική παράσταση του Μπελ σε θέατρο της Βοστώνης βγήκε sold out και το εισιτήριο κατά μέσο όρο κόστιζε 100 δολάρια. Ένα συμπέρασμα από αυτή την εμπειρία: αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και να ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο, να παίζει την καλύτερη μουσική που έχει γραφτεί ποτέ, πόσα άλλα πράγματα χάνουμε;
Χ.Δ.
