Η ρήξη της Ευρωζώνης με την Ελλάδα

Με αγωνία αλλά και με απάθεια, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, παρακολουθεί ο Ελληνικός Λαός τους καθημερινούς διαξιφισμούς μεταξύ της νέας Κυβέρνησης και της Γερμανίας. Η οποία, ως γνωστόν, ομιλεί και αποφασίζει τώρα εκ μέρους και της Ευρωζώνης. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς γνώστης της πολιτικής ιστορίας, αλλά ούτε και γνώστης της εκάστοτε συμπεριφοράς των ηγετών διαφόρων κρατών κατά τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση διαφόρων θεμάτων π.χ. προβλημάτων. Ο κάθε απλός άνθρωπος και ο κάθε Έλληνας αντιλαμβάνεται από μόνος του, από όλα αυτά τα οποία βλέπει και ακούει καθημερινώς, αλλά και βγάζει και τα δικά του συμπεράσματα, ότι το επίπεδο εις το οποίο έχουν φθάσει οι εξελίξεις, δεν έχει καμία σχέση με διαπραγματεύσεις. Είναι τώρα μία γενικευμένη εικόνα προσωπικών επιθέσεων, προσβολών πολιτικών ηγετών, οι οποίοι με την συμβολή και των ΜΜΕ συμπαρασύρουν Λαούς και Κράτη της Ευρωζώνης και Ε.Ε. σε ένα τώρα ακήρυκτο πόλεμο, με απρόβλεπτες συνέπειες..

Εις το Eifel, μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά από την πρώην πρωτεύουσα της Γερμανίας Βόννη, υπάρχει η Eichholz Akademie του Ιδρύματος Konrad Adenauer. Εκεί διδάσκεται κανείς να αναλύει διάφορα παγκόσμια γεγονότα, συμπεριφορές πολιτικών και λαών, και ειδήσεις των ΜΜΕ, σε τελική ανάλυση να διαβάζει κανείς και πίσω από τα ψιλά γράμματα, τα οποία ούτε βλέπει κανείς, αλλά ούτε και καταλαβαίνει.

Εδώ και μερικές εβδομάδες, μετά τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου, γίνεται ο λόγος περί μίας ρήξης με την Ευρώπη. Μια ετεροχρονισμένη και πολύ ήπια ερμηνεία και διατύπωση, διότι εις την πραγματικότητα η Ευρωζώνη ευρίσκεται ήδη σε ρήξη με την Ελλάδα από το 2009/10. Εις την χρονική περίοδο της οποίας η Πατρίδα μας γνώρισε και μία 2^η χρεοκοπία μετά το PSI του Μαρτίου 2012, με νέους δανεισμούς ύψους 230 δις Ευρώ, οι οποίοι εκτίναξαν το χρέος της χώρας και πάλιν εις τα 340 δις και πέραν του 184% του ΑΕΠ. Αλλά επιδείνωσε εις το πολλαπλάσιο την κατάσταση της χώρας και επέφερε την μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση, πρωτόγνωρη εις τα παγκόσμια χρονικά. Αλλά και διότι και το χρέος αυτό, το οποίο ουδέποτε πρόκειται να αποπληρωθεί, χρησιμοποιείται τώρα από τους δανειστές οι οποίοι εκπροσωπούνται από μερικούς «Εταίρους» μας, όχι μόνον για την υποβάθμιση του Ελληνικού Λαού, αλλά και για τον έλεγχο της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδος και του πλούτου της.

Όποιος υποφέρει και αγωνιά για την κατάστασή του, αλλά και για την Πατρίδα του, αδυνατεί να καταλάβει την διαφορά μεταξύ της προς της 25^ης Ιανουαρίου 2015 περιόδου και της μετά των εκλογών δημιουργηθείσης κατάστασης. Αλλά και για πιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά, και για το βαθύ νόημα της ρήξης. Η χρεοκοπία της χώρας, ως πραγματικό συμβάν, δεν χρησιμοποιείται από τους Ευρωπαίους για να τιμωρήσουν μόνον την Ελλάδα, για λόγους δήθεν αντίθετους προς την «προτεσταντική ηθική» και Αρχές της Ευρώπης. Η έκδηλη εμμονή, αλλά πιέσεις, απειλές και εκβιασμοί των γνωστών κύκλων της Ευρώπης, ως εκπρόσωποι των δανειστών, να εγκλωβίσουν την Ελλάδα σε νέους υπέρογκους και δυσβάστακτους δανεισμούς και να στραγγαλίσουν μέχρις εσχάτως τους Έλληνες. αποσκοπεί εις τον ταυτόχρονο έλεγχο της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδος και εκμετάλλευση του πλούτου της. Μετατρέποντας την χώρα μας σε μία παρία χείριστης μορφής και εθνικής υποδούλωσης. Ένα σατανικό σχέδιο, το οποίο ευρίσκεται σε εξέλιξη από την περίοδο της προηγούμενης κυβέρνησης, η οποία ευρισκότανε προ του σταδίου υποχώρησης, υποταγής και υπογραφής σε περίπτωση επικράτησης της εις τις τελευταίες εκλογές. Με την παράλληλο, ως γνωστόν, τρομοκράτηση του Ελληνικού Λαού.

Η αντιπολίτευση και νυν κυβέρνηση ήταν ενήμερη για τον εθνικό κίνδυνο που διατρέχει η χώρα. Εκ του λόγου αυτού έπρεπε να πείσει τους ψηφοφόρους, ακόμη και με διάφορες υποσχέσεις, όπως αυτό συνέβαινε ανέκαθεν και εις το παρελθόν, για να κερδίσει τις εκλογές, και ως κυβέρνηση να αποσοβήσει την ολοκληρωτική υποταγή της χώρας. Ήταν όντως εις τις προθέσεις και σχέδια της, ως Κυβέρνηση, να αντισταθεί εις τις πιέσεις των δανειστών, για μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, η εφαρμογή των οποίων συνδέονται με νέα προαπαιτούμενα και νέα δάνεια τα οποία μέσω Συμφωνιών επιδεινώνουν το συνολικό χρέος της Ελλάδος, αλλά και την ανθρωπιστική κρίση του Ελληνικού Λαού. Και ότι η μοναδική λύση για την σωτηρία της Ελλάδος είναι η μερική ή ολική διαγραφή του χρέους.

Δεν είναι οξύμωρο ότι η σημερινή κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την θέση της Ευρωζώνης, η οποία ευρισκόμενη υπό τον έλεγχο της Γερμανίας, φοβάται την διάλυση της, εάν η Ελλάδα δεν ενδώσει εις τις πιέσεις της Γερμανίας. Αλλά και η οποία Γερμανία είχε υπό το έλεγχο της την προηγούμενη κυβέρνηση εις την Αθήνα, η οποία ως γνωστόν τρομοκρατούσε τον Ελληνικό Λαό με την χρεοκοπία και την έξοδο της Ελλάδος από το Ευρώ και την Ευρωζώνη.

Παράλληλα η Ελληνική Κυβέρνηση γνωρίζει το δυσεπίλυτο πρόβλημα χρέους της χώρας μας, το οποίο ουδέποτε πρόκειται να αποπληρωθεί, όσες Συμφωνίες υπογραφούν και όσα Μνημόνια επιβληθούν εις τον Ελληνικό Λαό. Γνωρίζει επίσης, και αισθάνεται για αυτό την εθνική ευθύνη, ότι όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα όχι μόνον την επιδείνωση της κατάστασης του Λαού μας, αλλά ως προαναφέρθηκε και την εκχώρηση εις τους δανειστές τον έλεγχο της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας και την εκμετάλλευση του πλούτου της.

Εκ των λόγων αυτών, τις τελευταίες εβδομάδες ως Λαός βιώνουμε τις βίαιες συμπεριφορές, πιέσεις, απειλές, εκβιασμούς μερικών ηγετών της Ευρωζώνης και της Γερμανίας, οι οποίες δεν στρέφονται μόνον κατά της Ελληνικής Κυβέρνησης, αλλά και κατά των Ελλήνων. Όμως η Γερμανία, η οποία κυριαρχεί εις την Ευρώπη, ερχόμενη σε ρήξη με την Ελλάδα, παίρνει υπό την ευθύνη της τα κάτωθι ρίσκα. Ανεξαρτήτως εάν διατηρηθεί η Ευρωζώνη, ο πειθαναγκασμός εξόδου της Ελλάδος θα έχει τεράστιες πολιτικές εξελίξεις εις το εσωτερικό σκηνικό της χώρας μας. Διότι θα προκαλέσει μία τεράστια αναστάτωση εις την Ελληνική Κοινωνία με ανατροπή εκ βάθρων του Πολιτικού Συστήματος της χώρας. Αλλά παράλληλα, τώρα και σε μία αναζήτηση ευθυνών από όλους εκείνους οι οποίοι τις 3 τελευταίες δεκαετίες δια της συμπεριφοράς των χρεοκόπησαν την Πατρίδα μας. Θα αποκαλυφθούν σημεία και τέρατα για τις διασυνδέσεις όλων των ντόπιων υπαιτίων με πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους χωρών της Ευρωζώνης, ακόμη και με τους ίδιους τους δανειστές, οι οποίοι συμμετείχαν εις το πάρτι του αιώνα και την χρεοκοπία της Ελλάδος. Αυτό το τελευταίο είναι που φοβίζει ιδιαίτερα το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την ΕΚΤ, αλλά παράλληλα ενισχύει την θέση και το διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδος.

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης