18 μήνες φυλάκιση επέβαλε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης στον κατηγορούμενο για χρήματα που ζητούσε από καφέ μπαρ της περιοχής
Ισχυρίστηκε ότι είχε ζητήσει χρήματα για να μετακομίσει. Ως Πολιτικός Ενάγων κατέθεσε ο Θ. Χατζηγεωργίου που του παρέδωσε προσημειωμένο ποσό 2.300 €
Και στο δεύτερο βαθμό κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα του εκβιασμού κατ’ εξακολούθηση ο Ευάγγελος Μερόπουλος, πρώην τραπεζικό στέλεχος στην πόλη μας, η υπόθεση του οποίου εκδικάστηκε χθες ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης. Με τη σύμφωνη γνώμη του Εισαγγελέα, ο κ. Μερόπουλος καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή, ενώ δε του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Να σημειωθεί ότι η ποινή της πρωτόδικης απόφασης ήταν δύο χρόνια φυλάκιση, επίσης με τριετή αναστολή και ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Υπενθυμίζεται ότι σε αυτή τη σπάνια για τα δεδομένα της Ξάνθης υπόθεση, ο κατηγορούμενος είχε συλληφθεί τον Ιούνιο του 2010, όταν οι αστυνομικοί βρήκαν επάνω του και συγκεκριμένα, κρυμμένο στην αριστερή του κάλτσα, το προσημειωμένο ποσό των 2.300 € που του είχαν παραδώσει οι αδερφοί Χατζηγεωργίου ιδιοκτήτες του μπαρ «Αδιέξοδο», προκειμένου να σταματήσει τις καταγγελίες στις αρμόδιες αρχές, σε βάρος του καταστήματος.
Ζήτησε λεφτά για να μετακομίσει!
Κατά την ακροαματική διαδικασία, που τελικά πραγματοποιήθηκε μετά από πολλαπλές αναβολές, παρουσιάστηκε μέσω των μαρτύρων το ιστορικό της υπόθεσης. Εκ μέρους της Πολιτικής Αγωγής την οποία εκπροσώπησε ο δικηγόρος Στέργιος Γιαλάογλου κατέθεσε ο Θόδωρος Χατζηγεωργίου, ενώ την υπεράσπιση του κατηγορουμένου ανέλαβε η Κική Κιούση.
Όπως προέκυψε, είχε προηγηθεί υπογραφή ιδιωτικού συμφωνητικού ανάμεσα στον κατηγορούμενο και ιδιοκτήτη άλλου καφέ της περιοχής του εμπορικού κέντρου, όπου ο κ. Μερόπουλος διαμένει με τη σύζυγό του, προκειμένου, δεδομένων των συνεχών διαμαρτυριών και καταγγελιών του τελευταίου, να εισπράξει το ποσό των 5.000 € για να μετακομίσει σε άλλη περιοχή. Από τον επιχειρηματία, με τη συμβολή άλλων δύο επαγγελματιών καφέ της περιοχής, που δεν ήθελαν συνεχή προβλήματα στο χώρο του εμπορικού κέντρου και οι οποίοι κατέθεσαν επίσης ως μάρτυρες συγκεντρώθηκε το ήμισυ του ποσού και παραδόθηκε στον κατηγορούμενο, προκειμένου να αλλάξει κατοικία. Στο δε συμφωνητικό, ως όρος συμπεριλήφθηκε η υποχρέωση εκ μέρους του κ. Μερόπουλου να αναφέρει σε κάθε πιθανή περίπτωση ότι το κατάστημα λειτουργεί νομίμως. Ο όρος αυτός προβλημάτισε ιδιαίτερα το δικαστήριο, το οποίο διερωτήθηκε σε αρκετές περιπτώσεις αφενός πόσο λογικό είναι να αιτείται κάποιος χρήματα για να μετακομίσει και αφετέρου κατά πόσο θεωρήθηκε εύλογο το ποσό. Ακόμη, στάθηκε στο γεγονός ότι, παρότι έλαβε τα μισά χρήματα δεν μετακόμισε τελικά και μέχρι και σήμερα διαμένει στο ίδιο διαμέρισμα.
Παρανομούσαν επανειλημμένως, ισχυρίστηκε ο κατηγορούμενος
Από την πλευρά της η υπεράσπιση ισχυρίστηκε ότι ο κ. Μερόπουλος προχώρησε στο συμφωνητικό, αφότου είχε προσπαθήσει να δώσει λύση με κάθε νόμιμο τρόπο, μέσω καταγγελιών σε αστυνομία, υγειονομικό και δημοτικές αρχές και υπογράμμισε πολλάκις τις παραβάσεις από την πλευρά των καταστημάτων καφέ-μπαρ της περιοχής. Τονίστηκε επίσης ότι τα χρήματα ήταν απαραίτητα για τη μετακόμιση, αφού η οικογένεια είχε προβεί σε έξοδα για να διαμορφώσει τους χώρους του σπιτιού και η μετακόμιση απαιτούσε επιπλέον κόστος, ενώ για την περίπτωση της επ’ αυτοφώρου σύλληψης με το χρηματικό ποσό στην κατοχή του κατηγορουμένου, η υπερασπιστική γραμμή ήταν ότι δε ζήτησε χρήματα, αλλά του τα έδωσαν και ο ίδιος δεν πρόλαβε να αντιδράσει.
Ούτε το δικαστήριο, ούτε και ο Εισαγγελέας πείστηκαν από τα επιχειρήματα του κατηγορουμένου, σε βάρος του οποίου εξεδόθη η καταδικαστική απόφαση.
