Mια ποιητική πανδαισία που ‘’γλύκανε’’ τις ψυχές μας
Το βράδυ της Παρασκευής 28 Νοεμβρίου στον Πολιτιστικό Πολυχώρο ‘’Π’’ του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης έλαβε χώρα μια ποιητική βραδιά γεμάτη ποίηση και αρμονία, με την ευκαιρία της παρουσίασης της πρόσφατης ποιητικής συλλογής «Δωριείς και Ξυλοκόποι» της Ελένης Δημητριάδου Εφραιμίδου. Τη συλλογή στο πολυπληθές κοινό παρουσίασε η ποιήτρια και εκπαιδευτικός κα Αναστασία Γκίτση και ο δρας Μαθηματικών και επιστημολογίας κος Παναγιώτης Σωτηρόπουλος.
Την όλη εκδήλωση συντόνισε ο κος Θανάσης Μουσόπουλος, φιλόλογος, συγγραφέας και ποιητής, που ανοίγοντάς την σημείωσε : «Από τις πρώτες της συλλογές ‘’Εγένετο’’ 1987 και ‘’Εγώ κι ο Φαίδρος’’ 1990 ήμουν πεισμένος ότι πρόκειται για ποιήτρια αξίας. Και στη συνέχεια οι επόμενες συλλογές ‘’Του καιρού και της ήττας’’ (1999) και ‘’Πόλη μου σαν το ρόδο’’ (2001) επιβεβαίωσαν του λόγου το αληθές. Το 2009 η Ελένη Δημητριάδου Εφραιμίδου εξέδωσε τη συλλογή ‘’Σκιά είναι’’. Τότε έλεγα: ‘’Από συλλογή σε συλλογή η Ελένη Δημητριάδου Εφραιμίδου συμπληρώνει και εξελίσσει το ποιητικό της πρόσωπο’’. Η καινούρια ποιητική της δουλειά με τίτλο ‘’Δωριείς και Ξυλοκόποι’’ είχε ολοκληρωθεί εδώ και καιρό. Περίμενε όμως για να βγει στο φως…».
Στην εμπεριστατωμένη εισήγησή της η κα Γκίτση ανάμεσα στα άλλα είπε: «Το ποιητικό σύμπαν της Ελένης Εφραιμίδου γέμει από παρουσίες, από ανθρώπινες σκιές, από παρελθοντικές στιγμές που ταλανίζουν με την υπόστασή τους, τους ανθρώπους του τώρα. Κυρίως όμως γέμει από ένα ιδιαίτερο ‘’άδειο’’. Η ιδιότυπη παρουσία αυτού που λείπει είναι που κάνει αξιοπρόσεκτη την, εν λόγω, ποιητική συλλογή. Με τη συνοχή μιας κλειστής/σφικτής ποιητικής κλωστής, η ποιήτρια προβάλλει το “άδειο” για να τονίσει το “ολόκληρο” της μνήμης. Προβάλλει την παρουσία αυτού που λείπει, δηλαδή την παρελθούσα στιγμή, η οποία δεν έχει εκπέσει σε λήθη. Για του λόγου το αληθές διαβάζω συνδυαστικά στίχους:
“Χρόνια πριν -αιώνες ίσως-
το δωμάτιο ανέβαινε μαζί του.
Μετέωρο θεραπευτήριο
και δεν είχε ποτέ
εκείνο που έλειπε”».
Στη συνέχεια στην εμπνευσμένη εισήγησή του ο κος Σωτηρόπουλος παρατήρησε: «Η ποιητική δημιουργία της συνιστά μια αναγνωστική εμπειρία. Είναι εκφραστική μιας περιπέτειας μεταφυσικής, ένας πλάνητας βίος σε μια έρημη χώρα, χωρίς όμως τη διαβρωτική νοσηρότητα της απέλπιδης μελαγχολίας. Ο ποιητικός λόγος της, εκτός από το στοχαστικό του βάθος, εμπλουτίζεται μ’ ένα προσωπικό ύφος πρόσληψης του κόσμου, ένα ιδιόμορφο κοίταγμα της ζωής. Οργανώνει το σύστημά του χρησιμοποιώντας συνειρμούς, απροσδόκητες μεταφορές και ιστορικές μυθοπλασίες, ενεργοποιώντας ταυτόχρονα το ταπεινό και οικείο για να προσδώσει διαστάσεις συμπαντικές».
Μετά τις δύο εισηγήσεις πήρε το λόγο η ποιήτρια και εξήγησε τον τρόπο και το σκοπό της γραφής της, σημειώνοντας: «Υπάρχει ελευθερία σήμερα; Όταν όλες οι πολιτικές του κόσμου ισοπεδώνουν το πνεύμα, ορθώνουν γενοκτονίες μνήμης, κατασκευάζουν αδίστακτα κι απέραντα σαράφικα με επιχρυσωμένα είδωλα;
“Δωριείς”, μεταφορικά είναι η κάθοδος κάθε μορφής εισβολέων εντός και εκτός των τειχών της χώρας. Είναι η μνήμη που χάνεται, η Ιστορική μας μνήμη που υποτάσσεται σ’ έναν καινούργιο εισβολέα.Â Η λεηλασία τόπων αγαπημένων που γίνονται αποικίες λήθης». Κατόπιν απήγγειλε ποιήματα από την νέα της συλλογή μόνη ή με τη συνοδεία μουσικής. Η μουσική έκπληξη της βραδιάς ήταν οι τρεις καλλιτέχνες που κόσμησαν την ποιητική ατμόσφαιρα, για τους οποίους η κα Εφραιμίδου είπε: «Ευχαριστώ την Έλενα Σερενίδου που συνόδευσε ευαίσθητα με το πιάνο την απαγγελία των ποιημάτων, τον Βασίλη Δαλαμπέλα με το φίνο βιολί, τη Θεοφανία Μουρελά με την ιδιαίτερη φωνή της στο τραγούδι».
Κλείνοντας τη βραδιά ο συντονιστής ευχαρίστησε το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, το βιβλιοπωλείο Σπανίδη, τους εισηγητές, τους μουσικούς και το Μουσικό Σχολείο Ξάνθης, τον υπεύθυνο ήχου Γιάννη Τσακαλίδη και το πολυπληθές κοινό, μικρούς και μεγάλους. Ακολούθησε δεξίωση, ενώ ο Βασίλης Δαλαμπέλας γοήτευε με το πιάνο του.
Για τη όλη εκδήλωση ο Διευθυντής του Ιδρύματος κ. Σ. Ουτατζής ευχαρίστησε την ποιήτρια και Αντιπρόεδρο του Ιδρύματος για τη μοναδική βραδιά και για την πολύτιμη, ανιδιοτελή και καθοριστική συμβολή της στο Ίδρυμα όλα αυτά τα χρόνια όσο και για τη διάθεση των εσόδων από τις πωλήσεις του βιβλίου της ως συνεισφορά στις δράσεις του Ιδρύματος. Τέλος ευχαρίστησε τους εισηγητές, Αναστασία Γκίτση και Παναγιώτη Σωτηρόπουλο, τον συντονιστή Θανάση Μουσόπουλο και από το Μουσικό Γυμνάσιο Ξάνθης: τους Βασίλη Δαλαμπέλα, Ελένη Σερενίδου και Θεοφανία Μουρελά καθώς και τους χορηγούς Μιχάλη Σπανίδη και Οδυσσέα Βουρβουκέλη».
Ο συντονιστής της βραδιάς κος Μουσόπουλος έκλεισε την εκδήλωση λέγοντας: «Η Ελένη Δημητριάδου Εφραιμίδου με την ποίησή της στο έργο ‘’Δωριείς και Ξυλοκόποι’’ έχει τρία βασικά χαρακτηριστικά: μιλά για την εποχή μας, γνωρίζει την πορεία της ελληνικής ιστορίας και γραμματείας και βλέπει μπροστά. Τι άλλο θέλουμε από ένα σύγχρονο δημιουργό;».
