Οι πρώτοι των πρώτων της Ξάνθης

 

Πολύ διάβασμα, προγραμματισμός, μεθοδικότητα, ελάχιστος ελεύθερος χρόνος, άγχος αλλά και θέληση να φτάσουν τον στόχο τους είναι τα πιο κρίσιμα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την σχολική χρονιά που πέρασε για τους τελειόφοιτος μαθητές, οι οποίοι κατάφεραν να διαπρέψουν και να ξεχωρίσουν ανάμεσα στους συμμαθητές τους από όλη την Ελλάδα, σπάζοντας τα κοντέρ της βαθμολογίας.

Έχοντας καταφέρει να συγκεντρώσουν αστρονομικές βαθμολογίες, οι οποίες τους δίνουν την δυνατότητα να κατακτήσουν μια θέση στην σχολή που επιθυμούν ή να έχουν καλύτερες επιλογές, όσοι δεν έχουν αποφασίσει ακόμα τι θα δηλώσουν ως πρώτη επιλογή στο Μηχανογραφικό, μερικοί από τους «πρώτους των πρώτων» των Λυκείων της πόλης μοιράστηκαν με το «Ε» την εμπειρία της προσπάθειας, με τους κόπους και της θυσίες της χρονιάς που πέρασε, αλλά και τα όνειρά τους για την φοιτητική ζωή που ξεκινάει. Όλοι ανυπομονούν για το ξένοιαστο καλοκαίρι που ξεκίνησε, άλλους τους βρήκαμε πριν αναχωρήσουν για την παραλία, άλλους να κερδίζουν το χρόνο ποτ στερήθηκαν από τους φίλους τους, ενώ για την «πρώτη των πρώτων», με βαθμό πρόσβασης 19,37, τη Στέλλα Μίττα, η προσπάθεια συνεχίζεται αφού, βρίσκεται στην Αθήνα συμμετέχοντας στον πανελλήνιο διαγωνισμό Χημείας.

Το «Ε» συγχαίρει όλους τους μαθητές και τους εύχεται καλή σταδιοδρομία.

 

«Η χρονιά που πέρασε δεν είναι τόσο δύσκολη όσο το περιγράφουν. Έχει λιγότερο διάβασμα από την Β’ Λυκείου, γιατί έχει συγκεκριμένα πράγματα να διαβάσεις. Το κυριότερο είναι να έχεις ψυχολογία και την στήριξη των γονιών και των καθηγητών σου. Την Ιατρική την ήθελα από τα 12 και δεν σκέφτηκα καθόλου την μετέπειτα επαγγελματική αποκατάσταση. Το όνειρο μου είναι να ασχοληθώ με κάτι που αγαπάω ανεξάρτητα από τις οικονομικές απολαβές. Εξάλλου είναι κάτι με το οποίο θα ασχολούμαι τα επόμενα 40 χρόνια»

 

 

«Η χρονιά ήταν πάρα πολύ δύσκολη και υπήρχε πολλή πίεση. Ο φόρτος εργασίας είναι απίστευτα μεγάλος και το μόνο που χρειάζεται είναι η υπομονή και η επιμονή. Εάν δεν απογοητεύεσαι στις στραβές που τυχαίνουν και συνεχίζεις και επιμένεις στους στόχους σου μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Μεγάλη βοήθεια και στήριξη δέχτηκα από την μητέρα μου, η οποία ήταν πάντα δίπλα μου και μια καθηγήτρια μου, που τυχαίνει να είναι και θεία μου. Τις σχολές τις επέλεξα γιατί πάντα ήθελα να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο και δεν υπολόγισα την οικονομική κρίση»

 

 

«Η χρονιά που πέρασε ήταν απίστευτα δύσκολη, σχεδόν εφιαλτική. Για να μπορέσει κανείς να πετύχει χρειάζεται πολύ διάβασμα και πρόγραμμα. Αυτό που με παρακινούσε ήταν η ισχυρή θέληση που είχα να πιάσω τον στόχο μου, αλλά και η στήριξη των καθηγητών μου και του οικογενειακού μου περιβάλλοντος. Η αλήθεια είναι ότι μικρότερη δεν ήμουνα τόσο κατασταλαγμένη στο τι ήθελα να κάνω, έτσι η μεγάλη προσπάθεια έγινε από την Α’ Λυκείου. Η οικονομική κρίση και η μελλοντική αποκατάσταση δεν με απασχόλησαν καθόλου, γιατί πιστεύω ότι τα περισσότερα επαγγέλματα στην χώρα μας δεν έχουν επαγγελματική αποκατάσταση. Επιπλέον, μετά την απόκτηση του πτυχίου μου θέλω σίγουρα να φύγω στο εξωτερικό».

 

 

«Η χρονιά που πέρασε ήταν πολύ δύσκολη. Είχε πολύ διάβασμα, πολλή κούραση και άγχος. Δεν νιώθεις σίγουρος για τον εαυτό σου, αναρωτιέσαι πολλές φορές αν μπορείς να φτάσεις τους στόχους σου, αν αξίζει όλος αυτός ο κόπος και η κούραση. Το θέμα είναι να μπορείς να οργανώσεις τον εαυτό σου και να καθορίζεις πότε πρέπει να δουλέψεις και πότε να ξεκουραστείς. Επίσης πρέπει να έχεις ένα στόχο για να μπορείς να έχεις ένα κίνητρο. Αν απλά θες να γράψεις καλά, δεν νομίζω ότι μπορείς να τα καταφέρεις.

Στο μέλλον, αν δεν βρω δουλειά στην Ελλάδα, λόγω της ιδιαιτερότητας της σχολής, θα ήθελα να μου δοθεί η ευκαιρία να φύγω στο εξωτερικό».

 

«Σίγουρα ήταν μια πιεστική χρονιά. Το θέμα, όμως, είναι ότι δεν ξεκινάν όλα από την Γ’ Λυκείου, αλλά χρειάζονται βάσεις και από τις προηγούμενες χρονιές, ώστε να μην υπάρχουν κενά. Αυτό που μου έδινε δύναμη ήταν τόσο ο στόχος, όσο και ο περίγυρός μου, που πίστεψε σε εμένα και με στήριξε. Την απόφαση να γίνω Φυσικός την πήρα στην Α’ Λυκείου, όταν ο Διευθυντής του Σχολείου, ο κ. Δρουμιζήσης, μου έδωσε να διαβάσω το βιβλίο «Η Κόμη της Βερενίκης». Μου άρεσε τόσο πολύ, που θα ήθελα να το μελετήσω περαιτέρω. Αν και υπάρχουν επαγγέλματα με καλύτερη αποκατάσταση, εγώ προτιμώ να ακολουθήσω το όνειρό μου. Όσο για το μέλλον μου είτε είναι στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό είμαι σίγουρος ότι θα μπορέσω να προσαρμοστώ».

Σημειώνεται ότι στο σχολείο «Άξιον» την καλύτερη βαθμολογία πέτυχε η Αλκμήνη Χαλόφτη με 19.256 μόρια, η οποία θα ακολουθήσει σπουδές στο Harvard.

 

 

«Την Ιατρική άρχισα να την σκέφτομαι από την Α’ Λυκείου και μετά. Όταν είδα ότι είχα πιάσει τα μόρια σκέφτηκα ότι είναι η καλύτερη επιλογή γιατί με ενδιαφέρει τόσο ως επιστήμη, αλλά και έχει καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση. Παράλληλα με τις σπουδές μου θα συνεχίζω να σπουδάζω στο Ωδείο με στόχο να πάρω πτυχίο στο πιάνο. Η κλίση μου στην μουσική δεν με εμπόδισε από το να προσπαθήσω να δω τις δυνατότητες μου και σε άλλα πράγματα. Γενικότερα, με ενδιαφέρουν και άλλοι τομείς πέρα από την μουσική και την Ιατρική».

 

 

«Η αλήθεια είναι ότι από πάντα διάβαζα και δεν ξεκίνησα στην Γ’ Λυκείου. Ωστόσο, ήταν σίγουρα πιο συστηματικό γιατί και η χρονιά ήταν πιο δύσκολη από τις προηγούμενες. Πιστεύω ότι η επιτυχία έρχεται όταν είσαι μεθοδικός, δεν παρεκκλίνεις από το διάβασμα και δεν χρειάζονται υπερβολές. Η Ιατρική δεν είναι το επάγγελμα των ονείρων μου, αλλά θεωρώ ότι είναι μια από τις καλύτερες επιλογές».

 

 

«Δεν μπορώ να πω ότι ήταν δύσκολη χρονιά γιατί πάντα διάβαζα, απλά φέτος λίγο παραπάνω. Αυτό που με ωθούσε πάνω από όλα νομίζω ήταν το πάθος. Από την μεριά τους οι γονείς μου και τα αδέρφια μου με βοήθησαν πολύ συναισθηματικά, γιατί δεν είχα κάπου αλλού να εκτονωθώ. Η αλήθεια είναι ότι μετέπειτα δεν θέλω να κάτσω στην Ελλάδα και θα ήθελα να πάω στο εξωτερικό για να έρθω σε επαφή με ανθρώπους από διαφορετικούς πολιτισμούς».

 

 

«Από το Γυμνάσιο ήθελα να περάσω σε μια σχολή που να συνδυάζει την Ιατρική και τον Στρατό. Αν και μου λέγανε όλοι ότι θα αλλάξω γνώμη κάτι τέτοιο δεν έγινε.

Η χρονιά που πέρασε ήταν αρκετά επίπονη, αλλά πάντα ήμουνα συνεπής στις υποχρεώσεις. Έτσι απλά χρειάστηκε να διαβάσω λίγο παραπάνω από τις προηγούμενες χρονιές.

Το μυστικό για να μπορέσει να πετύχει κάποιος είναι να καταμερίσει σωστά τον χρόνο του, να υπάρχει ένα πρόγραμμα από την αρχή της χρονιάς και να μην παρεκκλίνεις από αυτό, να ξεκουράζεσαι, αλλά και πολύ σημαντικό είναι να αθλείσαι για να μπορείς να εκτονώνεις λίγο το άγχος και την ένταση».

 

 

«Η χρονιά που πέρασε ήταν δύσκολη, αλλά όχι τόσο όσο άκουγα από τους προηγούμενους μαθητές. Είχε πολύ διάβασμα, έπρεπε να είσαι συνέχεια στο σπίτι και ο,τι έκανες έπρεπε να μετράς τον χρόνο σου. Η αλήθεια είναι ότι η Ιατρική δεν ήταν ο στόχος μου και σκεφτόμουνα και την πιθανότητα να πάω στο Πολυτεχνείο. Στόχος μου ήταν να γράψω καλά και δεν είχα κάποια σχολή. Πιστεύω ότι αυτό ήταν καλύτερο, γιατί δεν με άγχωνε.

Για να κάνω ένα διάλλειμα από το διάβασμα και να διώξω την ένταση πήγαινα είτε για τρέξιμο είτε κάποια βόλτα με την παρέα μου. Ήταν κάτι για το οποίο έβρισκα πάντα χρόνο, γιατί μου έδινε δύναμη».

 

 

«Ήταν μια δύσκολη χρονιά. Πολύ διάβασμα και υπομονή και λίγες έξοδοι. Αναγκάστηκα να παραμελήσω πράγματα που αγαπώ, όπως είναι ο χορός, χάθηκα με τις φίλες μου και γενικότερα κλήθηκα να κάνω κάποιες θυσίες. Το μόνο όριο που είχα θέσει στον εαυτό μου ήταν να γράψω πάνω από 16.000 και, ευτυχώς, το κατάφερα και με το παραπάνω. Η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα να στοχεύσω πιο ψηλά, για να μην χάσω το κουράγιο μου σε κάποια αποτυχία. Αυτό που μου έδινε δύναμη ήταν το μετά, αυτό που θα ακολουθούσε στην φοιτητική μου ζωή.

Η οικονομική κρίση επηρέασε την επιλογή μου. Αν υπήρχε επαγγελματική αποκατάσταση στα παιδαγωγικά θα ήταν η πρώτη μου επιλογή. Βάσει των δεδομένων όμως προτιμώ να επιλέξω την ειδική αγωγή ή την Ψυχολογία».

 

 

«Ήταν αρκετά δύσκολη χρονιά. Είχε στερήσεις, δεν βγαίναμε τόσο πολύ έξω, ήμασταν λιγότερο χρόνο με την οικογένεια και διαβάζαμε πολλές ώρες. Πιστεύω όμως ότι άξιζε τον κόπο.

Το μυστικό είναι να υπάρχουν βάσεις και από τις προηγούμενες χρονιές και στην Γ’ Λυκείου να είναι συνειδητοποιημένοι για το τι θέλουν. Είναι απλά μια χρονιά, η οποία θα περάσει και με την υποστήριξη των γονιών θα πάνε όλα καλά.

Υπήρχαν στιγμές που λύγισα. Οι πιο δύσκολες ημέρες ήταν οι περίοδοι των γιορτών που όλοι ήταν μαζεμένοι στο σαλόνι και εγώ διάβαζα. Αλλά ευτυχώς και οι γονείς και οι φίλοι είναι πολύ διακριτικοί και σε στηρίζουν.

Στο εξωτερικό θα πήγαινα μόνο για ειδικότητα, γιατί θέλω να δουλέψω για την Ελλάδα».

 

 

«Η χρονιά που πέρασε ήταν πιο δύσκολη από τις προηγούμενες. Για να μπορέσει κάποιος να γράψει καλά χρειάζεται διάβασμα και ψυχραιμία στο τέλος. Γιατί όσο και αν έχεις διαβάσει στο τέλος μπορεί να κάνεις λάθη και είναι κρίμα. Η διαδικασία της εξέτασης δεν είναι κάτι τραγικό, απλά είναι λίγο πιο αγχωτική από τις προηγούμενες χρονιές. Υπήρξαν στιγμές που δυσκολεύτηκα, αλλά δεν το έβαλα κάτω γιατί ήθελα να φτάσω στον στόχο μου. Αν υπάρχουν δυνατότητες στην χώρα μου θα μείνω εδώ, αλλά στην ανάγκη θα έπαιρνα την απόφαση να φύγω και στο εξωτερικό».

 

 

«Αυτό που θα επηρεάσει την επιλογή μου είναι σίγουρα η αποκατάσταση στο μέλλον, αλλά και πόσο με ενδιαφέρει ο ένας τομέας ή ο άλλος. Η χρονιά που πέρασε ήταν η πιο δύσκολη των σχολικών χρόνων, απαιτούσε πολύ διάβασμα και συνέχεια στο σπίτι. Η μόνη βόλτα ήταν το φροντιστήριο και κάποια Σάββατα. Αυτό που μου έδινε δύναμη ήταν ο στόχος μου και η επιθυμία μου να είμαι στην Θεσσαλονίκη μερικούς μήνες μετά. Σε αυτό με στήριξαν και η οικογένεια μου, οι φίλοι μου και φυσικά οι καθηγητές μου.

Αν περάσω εν τέλει Νομική, έχω ως στόχο να μπω στο Δικαστικό Σώμα, ενώ αν μπω Ψυχολογία θα σκεφτόμουνα να συνεχίσω στο εξωτερικό».

 

 

«Ήταν μια δύσκολη χρονιά και φυσικά υπήρξαν κάποιες στιγμές που λύγισα. Το μυστικό είναι να υπάρχει προγραμματισμός και στόχος. Θα πρέπει οι τελειόφοιτοι να καταλάβουν ότι είναι απλά μια χρονιά στην οποία πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους. Το θέμα όμως είναι να ψάξει ο καθένας τι θέλει. Δεν χρειάζεται να δώσει κάποιος Πανελλαδικές, αν η επίτευξη του στόχου του δεν εξαρτάται από αυτές».