Τι είναι αυτό που καθιστά τέτοιου είδους μηνύματα ικανά να εξαπλώνονται σαν πυρκαγιά;
Η ψυχολόγος Σοφία Μεσσάρη σχολιάζει έρευνα που μελετά τον λόγο διάδοσης αυτών των μηνυμάτων
Η αναδημοσίευση μηνυμάτων οργής με απίστευτη ταχύτητα είναι κάτι που απασχολεί την παγκόσμια κοινότητα.
Τις τελευταίες μέρες το διαδίκτυο βρίθει από μηνύματα οργής και θυμού που αναρτούν οι χρήστες κοινωνικών δικτύων, αλλά και επισκέπτες του ηλεκτρονικού τύπου. Τι είναι όμως αυτό που παρακινεί τους χρήστες να αναδημοσιεύσουν ένα μήνυμα οργής; Είναι ο θυμός τόσο δυνατό και «μεταδοτικό» συναίσθημα, ώστε να μπορέσει να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα στην μαζική προπαγάνδιση αρνητικών ειδήσεων για την κοινωνία;
«Ο θυμός εξαπλώνεται σαν πυρκαγιά στο διαδίκτυο», υποστηρίζει το πανεπιστήμιο Beihang
Λαμβάνοντας υπόψη την ταχύτητα με την οποία διαδίδονται τα μηνύματα θυμού στο διαδίκτυο, ερευνητές του πανεπιστημίου Beihang του Πεκίνο, με επικεφαλής τον Ρούι Φαν ανέλυσαν περίπου 70 εκατ. μηνύματα (tweets) του μεγάλου κινεζικού κοινωνικού δικτύου Weibo, αντίστοιχου του Twitter, τα οποία προέρχονταν από περισσότερους από 200.000 χρήστες και αφορούσαν μια περίοδο έξι μηνών.
Η μελέτη συνέκρινε τα online μηνύματα με βάση το βασικό συναισθηματικό περιεχόμενό τους (οργή, λύπη, χαρά, αηδία) και σε ποιο βαθμό επηρέαζαν άλλους χρήστες να εκφράσουν ανάλογα συναισθήματα με δικά τους πλέον μηνύματα. Το βασικό συμπέρασμα ήταν ότι στον ψηφιακό κόσμο κανένα άλλο συναίσθημα δεν έχει τόσο μεγάλη επιρροή όσο ο θυμός, ο οποίος αφήνει κατά μία θέση πίσω την χαρά. Από την άλλη η λύπη, σύμφωνα με την έρευνα φαίνεται να έχει μηδαμινή επιρροή.
Η εξάπλωση του θυμού με τέτοια ταχύτητα, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές
«μπορεί να εξηγήσει γιατί πραγματικά γεγονότα όπως η έλλειψη τροφίμων, η δωροδοκία κυβερνητικών αξιωματούχων ή κάποιο άλλο σκάνδαλο αποτελούν πάντα «καυτά» θέματα online συζήτησης στην Κίνα» και καταλήγουν ότι «ο θυμός παίζει ένα μη αμελητέο ρόλο στην μαζική προπαγάνδιση αρνητικών ειδήσεων για την κοινωνία».
Σ. Μεσσάρη: «Ο θυμός δεν εξαπλώνεται, αλλά υπάρχει ήδη μέσα μας»

Γεωργία Ταραξοπούλου