Θέσεις και σχόλια του νέου ΔΣ για τη διατήρηση και φροντίδα του παραδοσιακού οικισμού
Ως ένα από τα βασικότερα προβλήματα αναδεικνύουν την κίνηση και τη στάθμευση των αυτοκινήτων στις πλατείες και τα σοκάκια
Νέο διοικητικό συμβούλιο, με πρόεδρο τον Αντώνη Πασχάλη, αναδείχθηκε από τις αρχαιρεσίες του συλλόγου για την προστασία και την αναβίωση της Παλιάς Πόλης, με σημαντικό βαθμό ανανέωσης.
Το νέο ΔΣ απαρτίζεται από τους: 1) Αντώνης Πασχάλης, πρόεδρος, 2) Δημήτρης Φυσεκίδης, αντιπρόεδρος, 3) Γρηγόρης Άθως, ταμίας, 4) Δέσποινα Γεωργαντζή, γραμματέας, 5) Αλή Κεχαγιά Χουσεΐν, Θεόδωρος Κεφαλάς και Ευαγγελία Παντερμαλή, ως μέλη.
Τα μέλη του νέου ΔΣ, με ανακοίνωσή τους και με μία αλληγορία, παρουσιάζει τις θέσεις του για τον παραδοσιακό οικισμό, επιθυμώντας να προκαλέσει ένα δημόσιο διάλογο για το μέλλον της Παλιάς Πόλης, που, όπως σημειώνεται, αφορά ολόκληρη την ξανθιώτικη κοινωνία. Η αλληγορία που διηγούνται περιγράφει ένα «λύκο» στην Παλιά Πόλη, που παίρνει διάφορα πρόσωπα, αλλά με καθένα από αυτά, χαλά την εικόνα του παραδοσιακού οικισμού, ενώ καταλήγει ότι ανάμεσα στις «κοκκινοσκουφίτσες», όπως ο Θανόπουλος και ο Αμοιρίδης, η ΦΕΞ και το ΠΑΚΕΘΡΑ, είναι και ο σύλλογος των κατοίκων, που «μεγαλώνει και ωριμάζει και ψάχνει τρόπους να διώξει τον Κακό το Λύκο από το δασάκι της».
Μια παρουσίαση της Παλιάς Πόλης από τους κατοίκους της
Το νέο ΔΣ μέσω της ανακοίνωσής του, παραθέτει κάποια στοιχεία για την ιδιαιτερότητα, τις ομορφιές και την σημερινή κατάσταση της Παλιάς Πόλης:
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ: Η Παλιά Ξάνθη, απ’ τα 1870 περίπου που μπορούμε να σκεφτούμε τη διαμόρφωσή της με τα χαρακτηριστικά που και σήμερα μπορούμε να διακρίνουμε, ήταν τόπος οίκησης, διοίκησης, εκπαίδευσης, και στον άξονα της Ορφέως και του Ουζούν σοκάκ επαγγελματικής δραστηριότητας (σινεμάδες, καφενεία, φούρνοι, μπακάλικα, ξυλουργεία, τσαγκάρικα) και οίκησης παράλληλα.
ΑΝΘΡΩΠΟΙ: Στο διάβα των δεκαετιών διατήρησε την αρχιτεκτονική και αισθητική οικισμού του 19ου αιώνα μένοντας παράλληλα μια γειτονιά ζωντανή, όπου άνθρωποι 150 χρόνια τώρα ζούνε και πεθαίνουν, μαλώνουν και ερωτεύονται, και για όποιον δεν καταλαβαίνει γιατί γοητεύεται, ας το συνυπολογίσει αυτό.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ: Ανθρώπων που πιστεύουν με δυο θρησκείες σε ένα Θεό και μιλάνε το λιγότερο τρεις γλώσσες. Πράγματι ένα συγκλονιστικό στοιχείο του μαχαλά μας είναι η διαπολιτισμικότητα στη βαθύτερη ουσία της. Εννοούμε ότι τη χοληστερίνη που μοιράζουν στο Κουρμπάν Μπαϊράμ οι μουσουλμάνοι στους γείτονές τους, τους την επιστρέφουν με κόκκινα αυγά το Πάσχα οι χριστιανοί.
ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ: Ο περιβόητος δημόσιος χώρος που τόσο ανάλγητα βιάζεται και καταπατείται στις πόλεις μας εδώ απλά δεν υφίσταται. Το εσωτερικό των σπιτιών είναι χώρος ιδιωτικός, της οικογένειας, οι αυλές είναι ανοιχτές και φιλόξενες σε γείτονες και περαστικούς. Τα πεζοδρόμια και ο δρόμος μπροστά από τα σπίτια μας είναι δικά μας, αφού τα φροντίζουμε και τα σκουπίζουμε, που τα παραχωρούμε στις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.
Τα σημαντικά προβλήματα του παραδοσιακού οικισμού
Παρατίθενται ακόμη τα σημαντικότερα προβλήματα που βιώνουν οι κάτοικοι, αλλά και όσα θεωρούν κακώς κείμενα ή κακώς πεπραγμένα:
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: Αυτό είναι η μάστιγα της Παλιάς Ξάνθης, η οποία επιβαρύνεται ήπια απ’ τ’ αμάξια των κατοίκων, ελάχιστα απ’ αυτά των επισκεπτών – οι οποίοι επιλέγουν το περπάτημα , κατά κύριο λόγο, για να γνωρίσουν τον οικισμό- και ασφυκτικά – ιδιαίτερα η πλατεία Μητροπόλεως- απ’ τους πελάτες των καφέ- μπαρ της Αμοιρίδη και της Ορφέως. Εδώ συμπυκνώνεται όλη η νεοελληνική ανοησία. Νέοι άνθρωποι, τέτοια εποχή, σε μια πόλη που η μεγαλύτερη διαδρομή της είναι 15 λεπτά, κατακλύζουνε μια απ’ τις ωραιότερες πλατείες της χώρας μεταμορφώνοντάς την σε ρυπαρό πάρκινγκ για να πιουν τον καφέ τους 100-200 μέτρα παρακάτω. Ως λύση σ’ αυτό το πρόβλημα ο κ. Στυλιανίδης επέλεξε να κλείσει την Ορφέως. Έτσι οι κάτοικοι αναγκάζονται σε μακρύτερες διαδρομές για να προσεγγίσουν τα σπίτια τους. Την παρέδωσε στην άγρια επιχειρηματικότητα. Ήδη εκεί μαγαζιά, με κατακτητική διάθεση, ανοίγουν ενώ άλλα κλείνουν, αφήνοντας τα μπάζα τους.
Ο εμβληματικός- μετά τον Παυλίδη- ζωγράφος του οικισμού μας βρήκε καταφύγιο βορειότερα, μέσα στις κατοικίες, γιατί ο λύκος επιχειρηματίας είναι άγριος και καμιά οικογένεια δεν πρόκειται πλέον να εγκατασταθεί στην Ορφέως και να μεγαλώσει παιδιά. Κάποιοι μάλιστα ήδη αναγκασθήκαν να την εγκαταλείψουν. Η Παλιά Ξάνθη απαρτίζεται από 72 μικρά και μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα και ο σύλλογός μας κατέγραψε τον αριθμό των κατοίκων και των αυτοκινήτων που φιλοξενούνται στα κρίσιμα τετράγωνα του ιστορικού της κέντρου. Το τετράγωνο Νο 1 είναι το Μητροπολιτικό Μέγαρο όπου μέχρι την εκλογή του πρωτοσύγκελου ως Μητροπολίτη Μαρωνείας έμεναν 2 κάτοικοι, τώρα μένει μόνο ένας, ο Μητροπολίτης. Tο εν λόγω τετράγωνο χρησιμοποιεί 2 Ι.Χ, τα οποία σταθμεύουν σε ιδιωτικό χώρο, αυτό είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα. Για να δούμε κάτι πιο τυπικό, στο οικοδομικό τετράγωνο όπου ανήκει το 1ο Δημοτικό ζούνε 8 άνθρωποι με 2 αμάξια. Γίνεται σαφές απ’ την παράθεση αυτών των στοιχείων αλλά κι απ’ τον κοινό νου πως γειτονιά με μονοκατοικίες δεν μπορεί να’ χει κυκλοφοριακό πρόβλημα ή πρόβλημα παρκαρίσματος. Τότε ποιος δημιουργεί το πρόβλημα αν όχι οι κάτοικοι; Και αφού οι κάτοικοι δε δημιουργούν το πρόβλημα γιατί σύσσωμο – πλην Ανταμπούφη και Αχμέτ Ογλού Χασάν- το Δημοτικό Συμβούλιο τους τιμωρεί στερώντας τους τις διαδρομές και τις προσβάσεις τους στα σπίτια τους; Γιατί έπρεπε να αλλάξουν μια σειρά από μονοδρομήσεις και να γίνει ο οικισμός άνω- κάτω;
Καλούν να ανοίξει ο διάλογος για την Παλιά Πόλη
Μπορεί τα μέλη του συλλόγου Παλιάς Πόλης να έχουν διαμαρτυρηθεί κατά το παρελθόν ότι εξαιρούνται από τις συζητήσεις του δήμου και φορέων για το μέλλον της Παλιάς Πόλης, ωστόσο οι ίδιοι, με τη νέα σύνθεση του ΔΣ, απευθύνουν ακόμη ένα κάλεσμα για διάλογο, απόψεις και προτάσεις, για τον παραδοσιακό οικισμό. Συγκεκριμένα, επισημαίνουν: «Ποιον εξυπηρετούν όλ’ αυτά; Κι αν κάποιος απαντήσει ότι αυτά είναι σύνθετα προβλήματα και το Δημοτικό μας Συμβούλιο αδύναμο, ας θέσουμε απλούστερα: Το άγαλμα του Αντίκα γιατί κάνει βόλτες, πλατεία Αντίκα- Καβάκι- πλατεία Γαβριήλ Λαδά; Γιατί στην πλατεία του Λαδά έχουμε άγαλμα του Αντίκα; Τι πρόβλημα έχουμε εμείς οι Ξανθιώτες με τον ηρωικό κουρέα και τον διώξαμε απ’ την πλατεία του; Με ποιον αριθμό απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου κατασκευάστηκε στο πανέμορφο Καβάκι μας εκείνο το κιτσαριό του στρατηλάτη; Γιατί, αφού δώσαμε όλη την πλατεία Αντίκα στα μπαρ, μετά κόψαμε οδόστρωμα για τους βυθισμένους κάδους;»
