Στο φύλλο του ΕΜΠΡΟΣ της 21 Μαΐου 2011, υπό τον τίτλο «Η ιστορία της Ξάνθης ζητά την αποκατάστασή της», υπήρχαν δημοσιευμένα δύο κείμενα, της Ελένης Διαφωνίδου και του Ηλία Βασιλούδη, που αναφέρονταν σε προσωπικότητες της Ξάνθης που δεν μνημονεύονται πουθενά. Αιτία, το πνεύμα μισαλλοδοξίας που κυριάρχησε κατά και µετά τον Εμφύλιο Πόλεμο 1946-1950, κατάλοιπα του οποίου υπάρχουν και μέχρι σήμερα. Για τον ίδιο ίσως λόγο και να προβλήθηκαν ως σημαντικά και πρόσωπα ασήμαντα.
Αιτία της αναφοράς µου στο παραπάνω δημοσίευμα ήταν η ακόλουθη. Διαβάζοντας τα χειρόγραφα απομνημονεύματα του Στρατή Αναστασιάδη, συγγενούς µου από τη Θεσσαλονίκη -γεωπόνου, που πέθανε ως υφηγητής σε Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Γερμανίας το 2004- και που πρόκειται να κυκλοφορήσουν το φθινόπωρο σε βιβλίο, διάβασα και τα ακόλουθα: «Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω ένα συγκεκριμένο περιστατικό. Στο Βουκουρέστι ζούσε ο αξιόλογος και σεβάσμιος αγωνιστής Τάκης Γρίμπας, που δούλευε απ’ ότι θυμάμαι σαν λογιστής στο τυπογραφείο. Στη διάρκεια του Εμφυλίου είχε οριστεί από την προσωρινή κυβέρνηση του βουνού σαν κυβερνητικός εκπρόσωπος στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Ο σ. Γρίμπας στη συνέλευση του τυπογραφείου, όπου παρευρισκόμουνα και εγώ, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ των απόψεων του Παρτσαλίδη» Αναφέρει παρακάτω ότι «ο πανούργος Ζαχαριάδης», που είχε καταδικάσει τον Παρτσαλίδη ως εχθρό του κόμματος (ΚΚΕ) κλείνοντας το λόγο του ανέφερε µε στόμφο ότι «ο µόνος που υπερασπίστηκε τον Παρτσαλίδη ήταν ένας αστός τσιφλικάς από τον Έβρο!», και έδειξε τον Τάκη Γρίμπα.
Θυμήθηκα λοιπόν ότι τα πρώτα χρόνια της δικηγορίας µου στην Αθήνα, ήλθε στο γραφείο µου ένας νεαρός, Ηλίας αν θυμάμαι καλά, που είπε ότι ήταν γιός του Τάκη Γρίμπα, ότι ο πατέρας του ήταν στη Ρουμανία, ότι όταν έφυγε το 1946 τον άφησε μωρό, και ότι ο ίδιος και η μητέρα του που έμειναν στην Ελλάδα, είχαν περάσει πολύ δύσκολα χρόνια. Ο νεαρός ξαναήλθε μετά από λίγα χρόνια, είχε κάπου φροντιστήριο και δίδασκε Αγγλικά, είχε επισκεφθεί τον πατέρα του στη Ρουμανία, από τον οποίο µου έφερε χαιρετίσματα και ένα χειροποίητο εξάρτημα γραφείου που διατηρώ μέχρι σήμερα.
Πληροφορήθηκα εν τω μεταξύ ότι µε την απελευθέρωση το 1944-1945 ο Τάκης Γρίμπας ήταν παράγων του ΚΚΕ στη Ξάνθη, ότι μετά τον Εμφύλιο έπεσε σε δυσμένια «του Ζαχαριάδη και της κλίκας του», όπως αναφέρεται, και πέθανε ως οδοκαθαριστής στη Ρουμανία. Πληροφορήθηκα αργότερα ότι ο γιός του Ηλίας αυτοκτόνησε, χωρίς να ξέρω και το λόγο.
Λεπτομέριες για τον «σεβάσμιο και αξιόλογο αγωνιστή Τάκη Γρίμπα» θα μπορούσαν ίσως να µας πουν, ή να γράψουν, όσοι είχαν γεννηθεί μετά το 1925 και ζουν ακόμη στη Ξάνθη.
Αθήνα, Ιούνιος 2013.
Γιώργος Φ. Αποστολίδης
