Έστησαν δυο καζάνια πολυπολιτισμού και γαστρονομίας και μαγείρεψαν δύο συνταγές που ενώνουν
Ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας οι καθηγητές έφτιαξαν βαρβάρα και οι μαθητές παραδοσιακό ασουρέ. Κεράστηκαν και το καταευχαριστήθηκαν
Η επικοινωνία διαθέτει πολλούς τρόπους, η δημιουργικότητα ανεξάντλητο εύρος και η μαγειρική αποτελεί τον πιο «νόστιμο» τρόπο αλληλεπίδρασης και προσέγγισης. Έχοντας αυτό κατά νου η φιλόλογος του Γυμνασίου Σμίνθης Δήμητρα Κατάκη, έκανε μία πρόταση «μαθήματος» μαγειρικής που έγινε αποδεκτή από το διευθυντή, καθηγητές και μαθητές με ενθουσιασμό.
Ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας οι καθηγητές ανέλαβαν να φτιάξουν τη γνωστή βαρβάρα και οι μαθητές τον παραδοσιακό ασουρέ ή αϊσούρα, όπως λέγεται στα πομάκικα.
«Καζάνι που βράζει» το Γυμνάσιο Σμίνθης!
Από νωρίς το πρωί δύο μεγάλα καζάνια στήθηκαν λίγο έξω από το σχολείο. Καθηγητές και μαθητές ανέλαβαν να προμηθευτούν όλα τα απαραίτητα υλικά και οι μαγειρικές ξεκίνησαν. Τα αγόρια του σχολείου ανέλαβαν τη φωτιά και το ανακάτεμα και το κορίτσια το κέρασμα και τη διανομή. Η ιδέα φαίνεται ότι άρεσε ακόμη και στον καιρό, που χάρισε στους μαθητές μία ηλιόλουστη μέρα κατάλληλη για δημιουργίες στην ύπαιθρο, ανάμεσα σε χιονισμένες κορυφές.
Η περιοχή πλημμύρισε μυρωδιές από αγνά αγροτικά προϊόντα. Οι μαθητές πρότειναν να μαγειρέψουν αυτή την παραδοσιακή συνταγή, καθώς η εποχή συμπίπτει και με το δικό τους έθιμο. Έφεραν σιτάρι, φασόλια, ρεβύθια, κρέας, καβουρμά, καλαμπόκι, ρύζι, γάλα, ζάχαρη, μυρωδικά, μπαχάρια και άγρια φρούτα από την περιοχή. Η παράδοση λέει ότι η σωστή «αϊσούρα» πρέπει να έχει 41 είδη. Αν δε μπορείς να βρεις τόσα, βάζεις μέλι, γιατί το μέλι έχει τα πάντα!
Οι καθηγητές, με «αρχιμάγειρα» την κ. Κατάκη, ανέλαβαν να βάλουν τα δυνατά τους για να πάρουν οι μαθητές μια καλή ιδέα για την πατροπαράδοτη συνταγή. Οι περισσότεροι δεν είχαν δοκιμάσει ποτέ ξανά. Όπως και οι καθηγητές δεν είχαν την ευκαιρία ποτέ να δοκιμάσουν ασουρέ. Γύρω στις 11.30 και ενώ τα δύο καζάνια άχνιζαν μαθητές και εκπαιδευτικοί ξεκίνησαν τη δοκιμή, ενώ πρόσφεραν λίγη νοστιμιά και στους μαθητές του δημοτικού.
«Ήταν ένας μοναδικός τρόπος για επικοινωνία μέσα από τη γαστρονομία», αναφέρει η Δήμητρα Κατάκη, που πάντα είχε στο μυαλό της μια τόσο όμορφη αλληλεπίδραση με τους μαθητές. «Τα δύο καζάνια είχαν και συμβολική διάσταση. Έβραζαν για το καλό, την ενότητα, την ειρήνη», πρόσθεσε.
Μία συνταγή για την αρμονική συνύπαρξη
Πράγματι, η ίδια η πανάρχαια συνταγή του μουσουλμανικού ασουρέ αποτελεί από μόνη της ένα σύμβολο ενότητας. Σύμφωνα με το Ισλάμ τα χρήματα που ξοδεύουμε για τον ασουρέ προορίζονται για καλό σκοπό. Η γεύση είναι γλυκιά, όμως εδώ μπαίνει η ιδιαιτερότητα των Πομάκων που βάζουν και κρέας και καβουρμά.
Σύμφωνα με την παράδοση, η ιστορία του ασουρέ ξεκινάει από την ημέρα που το πλοίο του Προφήτη Νώε και των πιστών του που σώζονται από την πλημμύρα. Μόλις το πλοίο προσεγγίζει την ακτή, όσα τρόφιμα απέμειναν συλλέγονται στο πλοίο για το γεύμα. Αυτό το γεύμα ονομάζεται Ασουρέ. Αυτή η συνταγή αποτελεί το κατ ‘εξοχήν σύμβολο της αλληλεγγύης, της αγάπης και του πλούτου. Όπως συνδέονται τα δεκάδες υλικά στο καζάνι, έτσι και οι Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί και άλλοι πιστοί πρέπει να συγκεντρωθούν και να είναι μαζί. Γι’ αυτό το μίγμα όταν ακόμη είναι αχνιστό μοιράζεται με τους φίλους, τους γείτονες και τους συγγενείς. Και αφού διαθέτει συνταγή παρόμοια με τη χριστιανική «βαρβάρα», πρόκειται για ένα γεύμα εξαιρετικά υγιεινό, μια πηγή ενέργειας πλούσια σε βιταμίνες και «ασπίδα» για το ανοσοποιητικό.
Ελένη Διαφωνίδου
ediafonidou@empros.gr
