Υµείς εστέ το άλας της γής. Εάν δε το άλας µωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται; Εις ουδέν ισχύει έτι ει µη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων. (ΜΑΤΘ, Ε 13.).
Η πολυήμερη απεργία των δικαστών -πρωτοφανής στα δικαστικά χρονικά- ήταν φυσικό να προκαλέσει την καθολική λαϊκή αποδοκιμασία και καταδίκη . Πλήττει όχι βέβαια την Κυβέρνηση αλλά τους έλληνες πολίτες και προ παντός το κύρος της Δικαιοσύνης.
Το άρθρο 23 παρ.2 του Συντάγματος του 1975 όπως αναθεωρήθηκε το 2001 είναι σαφές και δεν αφήνει έδαφος για παρερμηνείες.
«Η απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων
Απαγορεύεται η απεργία µε οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς και σ’ αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας».
Η διάταξη είναι σαφής και δεν αφήνει χώρο για παρερμηνείες. Το να ονομάζουν «Στάση» την απεργία τους οι συνδικαλιστές δικαστές θυμίζει τους ιερωμένους που βάφτιζαν σε περίοδο νηστείας τη γαλοπούλα σε ψάρι για να µην αμαρτάνουν.
Παρόμοια διάταξη δεν υπήρχε σε κανένα προηγούμενο Σύνταγμα ούτε στο Δημοκρατικό Σύνταγμα του 1927, διότι δεν διανοήθηκαν οι συντάκτες των ότι ήταν δυνατόν να κατέλθουν σε απεργία ισόβιοι δικαστικοί λειτουργοί χωρίς να παραλύσει το Κράτος. Διότι, εάν µεν παραιτηθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλέξει νέο Πρόεδρο η Βουλή, εάν δε παραιτηθεί και το σύνολο ακόμη των βουλευτών θα προκηρυχθούν εκλογές για Νέα Βουλή .. Τι θα συνέβαινε όμως αν απεργούσε το σύνολο των Δικαστών και των Εισαγγελέων που είναι ισόβιοι; Η Πρόεδρος των απεργούντων δικαστικών δεν αναφέρει πόσοι από το σύνολο των δικαστών και Εισαγγελέων απεργούν, προφανώς απεργεί η πλειοψηφία της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, χωρίς να αναφέρεται όνομα και ιδιότης των µελών της πλειοψηφίας.
Στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» της 3ης Δεκεμβρίου η Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, που είναι και Αρεοπαγίτης, επιχειρεί δίκην απολογίας να δικαιολογήσει -αλλά εις μάτην- την αποχή των µελών της Ένωσης από τα καθήκοντά τους,
Δεν αναφέρει όμως πόσοι από το σύνολο των Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων μετέχουν στην απεργία, πόσοι Ειρηνοδίκες, πόσοι Πρωτοδίκες, Εφέτες ή Αρεοπαγίτες (εάν βέβαια υπάρχουν εκτός από την ίδια την Πρόεδρο).
Δεν αναφέρει επίσης ποιες είναι οι αμοιβές των Δικαστικών που περικόπτονται κατά 38-50%, τις οποίες προ πενήντα περίπου ετών και όχι σε περίοδο Οικονομικής Κρίσεως ο Γεώργιος Παπανδρέου ο αποκαλούμενος «Γέρων της Δημοκρατίας» είχε αυξήσει κατά εκατό τοις εκατό (100%).
Ποιο αλήθεια είναι το ποσοστό των υποθέσεων που απασχολούν τους δικαστές νυχθημερόν, (μήπως και κατά την περίοδο των τρίμηνων καλοκαιρινών διακοπών τους;). Δεν είναι όμως και χιλιάδες απ’ αυτές υποθέσεις ρουτίνας;
Πως όμως συμβαίνει, και παρά την καταβολή πλήρων των αποδοχών στους νυχθημερόν μοχθούντες δικαστές, εκατοντάδες χιλιάδες πολιτικών, ποινικών και διοικητικών υποθέσεων αναμένουν επί έτη την εκδίκασή τους;
Αναφέρεται η Πρόεδρος και για το μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει η ζωή των δικαστικών (πόσων όμως απ’ αυτούς;) από το οργανωμένο έγκλημα, ξεχνά όμως ότι νεκροί και τραυματίες υπάρχουν ήδη, αλλά μεταξύ των νέων αστυνομικών, οι μισθοί των οποίων δεν ξεπερνούν τα 700 ευρώ το μήνα.
Πιστεύει πράγματι η κυρία Πρόεδρος ότι η Κυβέρνηση αποβλέπει στην υποβάθμιση του θεσμού της Δικαιοσύνης η οποία κατά τα άλλα βρίσκεται στο ύψος της, αλλά και στον περιορισμό της ανεξαρτησίας των δικαστών η οποία κατά τα άλλα είναι πλήρης και απόλυτη;;;.
Ό,τι όμως εκπλήσσει ακόμη και τον φοιτητή του Συνταγματικού Δικαίου, είναι η ερμηνεία που δίνει η κυρία Αρεοπαγίτης, στο άρθρο 23 παρ.2 του Συντάγματος, και σ’ αυτό που είχε κατά νουν ο συνταγματικός νομοθέτης αλλά …. του διέφυγε .. Ας έπαιρνε τουλάχιστον η κυρία Αρεοπαγίτης και Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων και τη σύμφωνη γνώμη κάποιου συναδέλφου της, ή συνταγματολόγου ή ας ζητούσε την άποψη της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, για την ορθή ερμηνεία της διάταξης.
Προσωπική µου γνώμη (αλλά και πολλών άλλων πρώην συναδέλφων και δικαστών) ότι ο έλληνας πολίτης, δύσκολα θα μπορούσε να πει ό,τι κάποτε είπε ο Γερμανός χωρικός στον Γερμανό Αυτοκράτορα, ότι δηλ. δεν ανησυχούσε επειδή «Υπάρχουν Δικαστές στο Βερολίνο».
Προφανώς, η υψηλή μισθοδοσία των δικαστών εν σχέσει προς τους άλλους δημοσίους ή δημοτικούς υπαλλήλους, προσήλκυσε σοβαρόν αριθμό αποφοίτων της Νομικής και ιδίως γυναικών, επιμελών στις σπουδές αλλά µε υπαλληλική και όχι δικαστική συνείδηση, που δεν διστάζουν να ακολουθήσουν τις σύγχρονες συνδικαλιστικές συνήθειες. «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», ή, του κάθε ενός που απεργεί.
Αθήνα, 17 Δεκεµβρίου 2012
Γιώργος Φ. Αποστολίδης
