Επιστολή του Ανδρέα Καφετζή για την ευκαιρία που χάθηκε
Ολοκληρώθηκαν οι επιλογές για τη σύνθεση του νέου ΔΣ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου μας. Μετά την ηλεκτρονική ψηφοφορία που ανέδειξε τους οκτώ Πανεπιστημιακούς, ακολούθησε η επιλογή από αυτούς των έξι εξωπανεπιστημιακών και του προέδρου, και η διαδικασία έκλεισε.
Έτσι ξεκίνησε λοιπόν η “νέα εποχή” του ελληνικού πανεπιστημίου όπως προέβλεπε ο νόμος Διαμαντοπούλου ο οποίος είναι γεγονός ότι δεινοπάθησε μέχρις ότου εφαρμοστεί.
Κι επειδή ως υποψήφιο εξωτερικό μέλος δεν εκλήθην να πω τη γνώμη μου, να αιτιολογήσω την αίτηση υποψηφιότητάς μου και να εκφράσω δημόσια την εικόνα που λαμβάνω για το “Δημοκρίτειο” ως ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας της Θράκης, αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω κάποιες σκέψεις αφού η τοπική κοινωνία ήταν αυτή που επέβαλε την ίδρυσή του με τις κινητοποιήσεις της πριν από τριάντα χρόνια και αποτελεί τον φυσικό χώρο μέσα στον οποίο εργάζεται και δημιουργεί το πανεπιστήμιο και άρα με αυτόν οφείλει και να συνδιαλέγεται.
Κατ’ αρχάς έγινε μια γρήγορη προκήρυξη δέκα μόλις ημερών για την πλήρωση των θέσεων των εξωτερικών μελών και έτσι πολίτες που μπορεί να ενδιαφέρονταν, με ουσιαστικά προσόντα και ενθουσιασμό για το πανεπιστημιακά πράγματα, να μην αντιλήφθηκαν καν το γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά υπήρξαν υποψηφιότητες αρκετών αξιόλογων συντοπιτών μας και πολύ περισσότερων ακαδημαϊκών και ανωτέρων δικαστικών, ξένων προς την περιοχή. Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι είχαν προσκληθεί με τη διαβεβαίωση της εκλογής τους.
Το συμπέρασμα που συνάγεται είναι ότι προκαθορισμένος στόχος της πλειοψηφούσας άποψης εντός του πανεπιστημίου, ήταν να αποκλεισθούν παντελώς άνθρωποι δραστήριοι της τοπικής κοινωνίας και να οριστούν σεβάσμιοι και υπερήλικες ακαδημαϊκοί που έχουν ολοκληρώσει την καριέρα τους και θα μπορούσαν να προσθέσουν απλώς και μόνον το καλό τους όνομα στο νεοπαγές σχήμα.
Για άλλη μια φορά μια αθηνοκεντρική επιλογή. ‘Ενα ετεροβαρές διοικητικό συμβούλιο το οποίο θα συνεδριάζει πολλές φορές ερήμην των νεοεκλεγέντων μελών, ούτως ή άλλως ξένων προς την ιδιαιτερότητα της περιοχής, προκειμένου να παίρνει δύσκολες αποφάσεις οι οποίες πρέπει να σηματοδοτήσουν την επανεκκίνηση του ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου σ’ αυτή τη νέα κρίσιμη εποχή.
Συνοπτικές διαδικασίες που είχαν ως αποτέλεσμα να χαθεί μια ακόμη χρυσή ευκαιρία. Με αφορμή τα νέα ΔΣ των πανεπιστημίων θα μπορούσε να ανοίξει μια δημόσια συζήτηση για το Δημοκρίτειο, για το τι προσέφερε στην τοπική κοινωνία και τι πήρε από αυτήν, εάν επιτεύχθηκε η περίφημη ώσμωση και τι μέλλον του επιφυλάσσεται σ’ αυτήν τη συγκυρία όπου τα δημόσια οικονομικά στενεύουν συνεχώς και διαφαίνεται η ανάγκη να αναζητηθούν νέοι πόροι, με ποιον τρόπο μπορούν να γίνουν συνέργειες με τον ιδιωτικό τομέα, πώς θα υπάρξει εξωστρέφεια προς την ευρύτερη περιοχή.
Εύχομαι τα πράγματα να πάνε ουσιαστικά καλύτερα και το πανεπιστήμιο να απαλλαγεί από την εικόνα της αυταρέσκειας και της ικανοποίησης προσωποποιημένων στόχων.
Ανδρέας Καφετζής
Πρόεδρος Εταιρείας Βιοτεχνολογίας Dnalex
