Του Γιάννη Κουρπαλίδη
Είναι αξιοπρόσεχτο γεγονός η αλματώδης αύξηση της εκλογικής δύναμης της «Χρυσής Αυγής»¨από το 0,3% στις εκλογές του 2009 στο 7% στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές. Η καθιέρωση στο πολιτικό μας σύστημα της Χρυσής Αυγής δεν είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης όπως μας βαυκαλίζουν οι πολιτικοί. Τα αίτια είναι πολύ βαθύτερα και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται τόσο επιδερμικά όπως κάνει το πολιτικό κατεστημένο.
Στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή κοινότητα, δεν θα μπορούσε να βρει πρόσφορο έδαφος ο ιδεολογικός εξτρεμισμός των νεοναζί. Και όμως στην Ελλάδα, θύμα του ναζισμού στο παρελθόν, ανέδειξε την Xρυσή Aυγή με εμφανώς αυξημένα ποσοστά. Είναι παράδοξο;
Η Χρυσή Αυγή και η αύξηση της εκλογικής της επιρροής είναι δημιούργημα του πολιτικού συστήματος. Μια μικρή αναδρομή στην πρόσφατη Ιστορία το αποδεικνύει καταλυτικά. Η ίδρυση της Χρυσής Αυγής μπορεί να χρονολογείται το 1985, αλλά απέκτησε ουσιαστική παρουσία το 1992, με αφορμή τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα του πανό της Χρυσής Αυγής να πρωτοστατεί στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για την Μακεδονία το 1992.Θα ακολουθήσει μια μακρά περίοδο με την οργάνωση σε «λήθαργο». Η οργάνωση «περιορίζεται» σε ξυλοδαρμούς αριστερών, επιθέσεις κατά μεταναστών και άλλες ακραίες συμπεριφορές και πράξεις βίας, που την καθιστούν αποκρουστική τη Χρυσή Αυγή σίγουρα έως το 2009. Το 2010 η οργάνωση αυτή ξαναεμφανίζεται «δυναμικά» για να πρωταγωνιστήσει στα γεγονότα του Αγίου Παντελεήμονα. Από συνοδοιπόροι της εθνικιστικής αδιαλλαξίας της τότε ελληνικής κυβέρνησης το 1992 η Χρυσή Αυγή έρχεται να καλύψει τον ανύπαρκτο μεταναστευτικό σχεδιασμό το 2010. Είναι πλέον ολοφάνερη η σχέση της Χρυσής Αυγής με το πολιτικό σύστημα.
Η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να αποκρύψει από τον Ελληνικό λαό τον πραγματικό ναζιστικό εαυτό της, και να χτίσει ένα φιλολαϊκό προφίλ με διάφορες «αλτρουιστικές» δράσεις όπως «συνοδείες σε γιαγιάδες», «καταδίωξη διαρρηκτών» κ.α. Με τέτοιες «πρωτοποριακές» δράσεις εμπνευσμένες από τους φασίστες Ιταλούς του Μουσουλίνι εξαπάτησαν τον Ελληνικό λαό αυτοί με χορηγούς τους τα ΜΜΕ.
Η Χρυσή Αυγή σήμερα απολαμβάνει την «ασυλία» και την «στοργή» των ΜΜΕ και κατ’ επέκταση του πολιτικού κατεστημένου. Όσοι πιστεύουν το αντίθετο είναι βαθιά νυχτωμένοι. Παρά τον καταδικαστικό τόνο των περισσότερων δημοσιευμάτων και ρεπορτάζ από τον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο διαφημίζεται η Χρυσή Αυγή παρά δυσφημείται. Μια μερίδα συμπολιτών μας, βίαια φτωχοποιημένη, αποκτηνωμένη από την οικονομική βαρβαρότητα των καιρών και ενίοτε αντιμέτωπη με τις συνέπειες των συνθηκών ανθρωπιστικής κρίσης και γκετοποίησης στις πόλεις όπου ζουν, τις πράξεις της Χρυσής Αυγής τις αντιλαμβάνονται σαν κοινωνικό έργο. Είναι δύσκολο να καταλάβουν οι «ιθύνοντες» των ΜΜΕ ότι ενέργειες της Χρυσής Αυγής, όπως η προσφορά τροφίμων σε Έλληνες και η απομάκρυνση παρανόμων μεταναστών, θα κριθεί θετικά από έναν κοινωνικά κακοποιημένο πολίτη
Το πολιτικό σύστημα υπόθαλψε την Χρυσή Αυγή ως μια «οργάνωση σε ώρα ανάγκης». Η «προσφορά» κρίθηκε από το σύστημα επαρκής και «αναβαθμίστηκε» ο ρόλος της σε κόμμα με σημαντική κοινοβουλευτική δύναμη. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής γνωστοί θιασώτες του φασισμού λειτουργούν ως αντίβαρο σε κάθε ριζοσπαστικοποίηση, σαν εργαλείο για το τσάκισμα του οποιουδήποτε κινήματος και κυρίως ως ανάχωμα στην ανάδειξη πολιτικών δυνάμεων που δεν εξυπηρετούν το σύστημα. Η Χρυσή Αυγή πρέπει να παραμείνει στο προσκήνιο απαραίτητα. Αυτό είναι το κύριο μέλημα των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος γενικότερα. Η καταδίκη των βουλευτών της Χρυσής Αυγής από συναδέρφους τους για παράνομη και αντιδημοκρατική συμπεριφορά περισσότερο επίδειξη θεατρινισμού είναι παρά σοβαρή πολιτική θέση.
Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής πρέπει να είναι πολιτική και μόνο πολιτική. Οι άνθρωποι που ανησυχούν πραγματικά για το ραγδαίο εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας βρίσκονται απέναντι στις θέσεις και πράξεις των νοσταλγών του ναζισμού και «ηγετών» της κατάμαυρης ελληνικής ιστορίας βλέπε χούντα συνταγματαρχών. Με βάση την κοινωνική δράση και πυξίδα την μηδενική ανοχή σε όλες τις μορφές του ρατσισμού και ακραίας κοινωνικής βίας πρέπει να στηθούμε απέναντι όλοι μας στην Χρυσή Αυγή. Ο φασισμός και ο ρατσισμός όχι μόνο αντί-συστημικές ιδέες δεν είναι αλλά αποτελούν το δεξί χέρι του συστήματος. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε αυτό είναι ξεκάθαρο.
Υ.Γ: Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον, καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει. Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του το ξέρω, καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
