Λίγα Λόγια για την Απάντηση σε προηγούμενο άρθρο
Στις 27 Ιουλίου δημοσιεύθηκε μια απάντηση του κ. “ο Σχολιαστής” στην εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”, πάνω σε αυτά που είχαμε γράψει για την Επιστήμη και τη Θρησκεία. Ευχαριστούμε γι αυτήν και θα θέλαμε να διευκρινίσουμε ορισμένα σημεία του κειμένου μας. Κατ αρχήν, ποτέ δεν είχαμε πρόθεση να θίξουμε θρησκευόμενους επιστήμονες. Αν αυτό έβγαινε από τα γραφόμενά μας, ζητούμε από όλους συγνώμη. Αντίθετα εμείς θαυμάζουμε όλους τους επιστήμονες, άσχετα από την εργαλειοποίηση της επιστήμης. Επίσης, η αναφορά μας στην θρησκεία δεν αφορούσε μονάχα την Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία, αλλά όλες ανεξαιρέτως. Θα θέλαμε όμως και να σταθούμε και σε μερικά σημεία της κριτικής του κ. “ο Σχολιαστής” και να τα σχολιάσουμε:
α) Οι δηλώσεις περί “εξωγήινων” από τον καθηγητή Χόκινγκ, στις οποίες αναφέρεται “ο Σχολιαστής”, θέλοντας να πει ότι ο καθηγητής ξεμωράθηκε, δεν μας είναι γνωστές, αλλά έστω και αν αληθεύει, εμείς από σέβας γι αυτόν τον άνθρωπο θα τις είχαμε παρακούσει ή παραβλέψει. Σημασία έχει αυτό πού λέει, ότι επειδή υπάρχουν φυσικοί νόμοι που δεν μπορεί να τους αμφισβητήσει πλέον κανένας, υπάρχει αυτό το σύμπαν.
β) Η φράση τού Αϊνστάιν “ότι ο Θεός δεν παίζει ζάρια” δεν ξέρουμε αν μπορεί να αναφερθεί σαν απόδειξη ότι υπάρχει Θεός ή ότι ο Αϊνστάιν ήταν θρησκευόμενος. Αλλά πίσω στα ζάρια. Φαίνεται ότι ο Αϊνστάιν δεν είχε δίκιο, γιατί σήμερα μερικοί “αλαζόνες” επιστήμονες, σε μερικά Πανεπιστήμια και εργαστήρια της ΙΒΜ, προσπαθούν να κατασκευάσουν Κβαντοκομπιούτερ με βάση κάτι κβαντομπίτς, που παίρνουν ταυτόχρονα και τις δυο τιμές, δηλαδή και ένα και μηδέν. Δεν είμαστε φυσικοί επιστήμονες, αλλά τελευταία διαβάσαμε (19.09.2012), ότι πέτυχε ένα πείραμα κατά 50% με έναν τέτοιο Κβαντοκομπιούτερ.
γ) Πολύ ευφυές να φτάσουμε στον παράδεισο μέσω Δισπηλιού. Αλλά ο χρόνος που αναφέραμε, εκεί στα 5 – 7 χιλιάδες χρόνια, δεν ήταν δικιά μας εφεύρεση. Αν αναζητήσει κανείς στις διάφορες Εγκυκλοπαίδειες το “Έτος Κόσμου” (Anno ή Annus Mundi), θα βρει χρονολογίες από 3500 π.Χ. μέχρι και 5509 π.Χ. και μόλις πρόσφατα, κάτω από το βάρος των επιστημονικών μεθόδων χρονολόγησης της γης και των απολιθωμάτων, σιώπησε η αναφορά σ αυτόν τον χρόνο. Εκτός αυτού, εμείς αναφέραμε και την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου, την οποία οι Κρεατιονιστές στην Αμερική έφθασαν μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο, για να την αποβάλουν από τα σχολικά βιβλία. Τι λέει πάνω σ αυτήν η Ορθόδοξη Εκκλησία;
δ) Ο κ. “ Σχολιαστής” γράφει: Μετά από μια συμπίεση, “εσείς θα είσαστε πιο μικροσκοπικός και από μια κεφαλή βελόνας”. Πράγματι, εμείς και χωρίς συμπίεση είμαστε μικροσκοπικοί, μπροστά σ αυτό το σύμπαν και πολλές φορές κενοί. Όσο για το κενό (Vakuum) το ίδιο, στο οποίο αναφερόμασταν ότι δεν υπάρχει, δώσαμε και την πηγή από την οποία αντλήσαμε. Το ίδιο κενό ο κ. καθηγητής Δημήτρης Νανόπουλος το ονομάζει κβαντικό κενό και πιστεύουμε ότι δεν “ξεμωράθηκε” και αυτός. “Το σύμπαν προέρχεται από (ή εμφανίστηκε σαν) μια αυθόρμητη (spontaneous) κβαντική διακύμανση από το “τίποτα” ή καλύτερα από το κβαντικό κενό”. Βλέπε “Κοσμογονία και Γλωσσολογία” Σ. 193.
ε) Ο κ. “ο Σχολιαστής” γράφει για την παρατήρηση και το πείραμα ότι “η Φιλοσοφία μήπως τα χρησιμοποιεί; Μήπως η Ποίηση; Μήπως η Μουσική, η Ψυχολογία; .Μήπως η βαθιά γνώση των Μαθηματικών δεν είναι Φιλοσοφία, Ποίηση και Τέχνη; Το ίδιο για την Φυσική, .. Αστροφυσική;” Δεν γνωρίζουμε ποιος Φιλόσοφος και πια φιλοσοφική σχολή θα μπορούσε να ισχυριστεί, ότι η Φιλοσοφία δεν χρησιμοποιεί την παρατήρηση και το πείραμα. Το πείραμα εμπεριέχει την πείρα και χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσε πιστεύουμε να οικοδομήσει ποτέ κανείς κάτι. Όλη η γνώση μέχρι σήμερα βασίζεται πάνω σ αυτά. Η κάθε φιλοσοφική σκέψη εκφράζει πάντοτε μια κατάσταση της κάθε εποχής στην οποία γεννιέται και αντλεί πάντοτε τα δεδομένα της εποχής και έχει πάντοτε μια ιστορικότητα, βασίζεται δε σε αυτό το πνεύμα και τις σκέψεις που διατυπώθηκαν πριν. Η δε ποίηση πράγματι δεν έχει στην βάση της το πείραμα, γιατί είναι η ίδια ένα συνεχές πείραμα. Και οι τέχνες πράγματι δεν θέλουν να επαληθεύσουν μια εικασία ή μια θεωρία, αλλά προσπαθούν να αποδώσουν το ωραίο, αυτό που η φύση αδυνατεί να δημιουργήσει από μόνη της. Είναι όμως και αυτές επηρεασμένες από την πείρα περασμένων εποχών. Αλλά συμφωνούμε απόλυτα ότι η βαθιά γνώση των Μαθηματικών, η Ποίηση, η Τέχνη, είναι Φιλοσοφία. Δεν χρειάζεται όμως να πάμε τόσο μακριά. Ας μείνουμε στα μαθηματικά του σχολείου. Κάθε αριθμός, κάθε γραμμή, κάθε τρίγωνο και τετράγωνο και κύκλο, που χάρασσαν ο Πυθαγόρας, ο Ευκλείδης, ο Αρχιμήδης, και τόσοι άλλοι και έβγαζαν συμπεράσματα, αξιώματα, εξισώσεις και γενικά θεωρία, που ισχύουν μέχρι σήμερα, δεν ήταν και παρατήρηση και πείραμα;
ζ) Ο κ. “ο Σχολιαστής” γράφει: “Για ποια πρόοδο επαίρεται ο Κ. Γεκτίδης, έχει μήπως διατυπωθεί η θεωρία του ενοποιημένου πεδίου;”. Θα μπορούσε εύκολα να κατατάξει κανείς τέτοια επιχειρήματα, όπως και αυτό του Δισπηλιού στο σοφιστικό είδος λόγου. Πράγματι αυτή δεν έχει διατυπωθεί ακόμα, αλλά αρκεί αυτό για να ισχυριστούμε ότι δεν έχει γίνει καμία πρόοδος. Καλά, τόσα βραβεία Νόμπελ, μια και αναφέρεται σε κατέχοντες τέτοια, δόθηκαν χωρίς να συντελεστεί με την έρευνά αυτών, καμιά πρόοδος στις επιστήμες που αντιπροσώπευαν; Η κοινωνία δεν ωφελήθηκε σε τίποτε από αυτά τα αποτελέσματα της επιστήμης;
η) Όσον αφορά την εμπάθεια που μας προσάπτει ο κ. “Σχολιαστής”, ας μας συγχωρέσει, αλλά ίσως φταίει το αμαρτωλό παρελθόν των εκκλησιών που αντιπροσωπεύουν μια θρησκεία, όπως της χριστιανικής στους πρώτους αιώνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ίσως οι θρησκευτικοί πόλεμοι, η ιεροεξέταση, ο τριακονταετής, η σφαγή στην Γαλλία των Ουγενόττων Προτεσταντών από τους καθολικούς, οι σημερινοί θρησκευτικοί πόλεμοι ανά τον κόσμο, οι θρησκευτικές τρομοκρατικές επιθέσεις, αλλά ίσως και οι σημερινές προσπάθειες της ορθόδοξης εκκλησίας να προσηλυτίσει κόσμο, μοιράζοντας Καινές Διαθήκες δωρεάν στα σπίτια, όπως και οι Σαλαφίστες το Κοράνιο στις κεντρικές πλατείες πόλεων της Γερμανίας, αλλά τέλος ίσως και το κρέμασμα μεγαφώνων στα καμπαναριά και τους μιναρέδες και που με την μεγαλύτερη δυνατή ένταση, μας εξαναγκάζουν (να μην πούμε μας βιάζουν) επί ώρες, να ακούμε κάτι έξω από τις πεποιθήσεις μας.
θ) Συμφωνούμε με την “ταπεινοφροσύνη” αν και δεν συγκαταλέγεται στις τέσσερες κύριες αρετές, (Σοφία, Ανδρεία, Σωφροσύνη, Δικαιοσύνη), ίσως κατατάχθηκε σ αυτές αργότερα και να υπήρχαν λόγοι γι’ αυτό. Και τέλος, δεν ξέρουμε σε ποιο σημείο καυχηθήκαμε για κάτι δικό μας. Αλλονών είναι τα κατορθώματα.
Κ. Γ.
