Οι πρόσφατες ευρωπαϊκές και εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις μας επιτρέπουν να προσεγγίσουμε τις παραμέτρους που θα καθορίσουν το χρόνο και τον τρόπο της τροχοδρόμησης της χώρας στον επόμενο αναπτυξιακό της κύκλο.
Ασφαλώς, όροι όπως «επαναδιαπραγμάτευση» ή «απαγκίστρωση» αποτελούν απομεινάρια μιας, μάλλον θλιβερής, προεκλογικής περιόδου και σε καμιά περίπτωση δεν έχουν θέση στο περιβάλλον σοβαρής και συστηματικής προσπάθειας που ξεκινάει η Νέα Διακυβέρνηση. Η πιστή εφαρμογή των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η χώρα μας αποτελεί απαράβατο όρο για:
- την άμεση διαγραφή από το δημόσιο χρέος των 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Μια τέτοια εξέλιξη θα μείωνε αυτόματα το χρέος κατά 25%, με προφανείς επιπτώσεις στις καταβολές τόκων και στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του.
- την άμεση εξόφληση των χρεών, ύψους 7 δις, του Δημοσίου προς τις επιχειρήσεις. Το ποσό αντιστοιχεί σε 3,5 μονάδες του ΑΕΠ και η καταβολή του θα έδινε βαθιά ανάσα στις επιχειρήσεις.
- την απρόσκοπτη συνέχιση της (χαμηλότοκης) χρηματοδότησης της χώρας από τους δανειστές της
- την εκμετάλλευση του νέου αναπτυξιακού πακέτου της ΕΕ ύψους 120 δις και των δράσεων της ΕΤΕπ (ομόλογα έργων).
Επιπλέον, η συμμετοχή της χώρας μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς περιλαμβάνει τους επόμενους μήνες δύο σημαντικά ραντεβού:
- τη Νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε. (ΚΑΠ) 2014-2020 στην οποία στηρίχθηκε η ευημερία της ελληνικής υπαίθρου τα τελευταία 30 χρόνια
- Το νέο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΕΣΠΑ) 2014-2020
Είναι προφανές ότι τα παραπάνω εργαλεία αποτελούν μια πολύ σημαντική δύναμη πυρός ικανή να υποστηρίξει οποιοδήποτε, στοιχειωδώς σοβαρό, ελληνικό αναπτυξιακό πρόγραμμα.
Η νέα διακυβέρνηση, αναλαμβάνοντας τα ηνία της χώρας στη χειρότερη οικονομική της συγκυρία, και μάλιστα με καταρρακωμένη τη διεθνή της αξιοπιστία, καλείται το επόμενο τρίμηνο να εφαρμόσει ένα επιθετικό κυβερνητικό πρόγραμμα προκειμένου να καταδειχθεί ότι η χώρα ξαναμπαίνει στις ράγες.
Πρώτη προτεραιότητα είναι η πρόοδος της δημοσιονομικής προσαρμογής. Με δεδομένο ότι η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έχει εξαντληθεί, η επίτευξη ισχυρών πρωτογενών πλεονασμάτων δεν πρόκειται να επιτευχθεί αν δεν περισταλεί σημαντικά το κόστος λειτουργίας του Δημοσίου. Πρέπει να κλείσει άμεσα κάθε άχρηστος δημόσιος οργανισμός και να συγχωνευτούν όσοι επιτελούν συναφές έργο, σε συνδυασμό με μαζικές μετατάξεις και αναστολή κάθε πρόσληψης. Κάθε κοινωνική δαπάνη πρέπει να επανεξεταστεί με προσανατολισμό την προστασία αποκλειστικά των αδυνάτων.
Ένα πρόγραμμα άμεσων και εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων θα είχε τόσο δημοσιονομικά (μείωση χρέους) όσο και αναπτυξιακά οφέλη (νέες επενδύσεις). Η δημόσια περιουσία παραμένει τεράστια και αναξιοποίητη. Βεβαίως, οι αποτιμήσεις είναι χαμηλές, αλλά το τίμημα δεν είναι το μόνο κριτήριο. Προέχουν οι νέες θέσεις εργασίας.
Το δυσκολότερο στοίχημα, όμως, παραμένει στη λειτουργία του δημοσίου, στη γραφειοκρατία, το φορολογικό σύστημα, την απονομή δικαιοσύνης, τις αδειοδοτικές διαδικασίες κ.α.
Αναμένουμε τις πρώτες αποφασιστικές κινήσεις της νέας κυβέρνησης. Κάποιοι στην Ευρώπη μας θεωρούν ξεγραμμένους. Ας αποδείξουμε το αντίθετο!
Κωνσταντίνος Χ. Τριανταφυλλίδης
Οικονομολόγος, υπ. Διδάκτορας Δ.Π.Θ.
