Τελικά το δίλημμα είναι: Σαμαράς και Τσίπρας ή Χάος;
Θωμάς Βουγιουκλής
Επιτέλους να σταματήσει!
Επτά Ιουνίου σήμερα και ο καιρός δε λέει να στρώσει και να γίνει καλοκαιρινός.
Κι αυτό, εξαιτίας των συνεχών βροχών που έγιναν καθημερινό φαινόμενο δημιουργώντας μια εκνευριστική καιρική εικόνα.
Γράφαμε προχθές ότι οι βροχοπτώσεις έχουν δημιουργήσει προβλήματα σε αρκετές καλλιέργειες, κυρίως στα βαμβάκια που έχουν σαπίσει γιατί η γη δεν μπορεί ν’ απορροφήσει τόσο νερό.
Παράλληλα δε με τις βροχές, έχουμε και το χαλάζι σε ορισμένες περιοχές που καταστρέφει κι αυτό ανάλογα με το μέγεθός του.
«Ε»
Εκλογικό
Βουβές, μουγκές και σιωπηλές οι εκλογές της 17ης Ιουνίου. Δεν κουνιέται φύλλο κατά τη λαϊκή ρήση, εκτός από τις γνωστές αντιπαραθέσεις στα τηλεοπτικά πάνελ.
Βέβαια οι αρχηγοί κάνουν τις επισκέψεις και ομιλίες τους, όμως πέραν αυτού, τίποτε άλλο.
Την δε περίπτωση Ψωμιάδη δεν την μετρούμε ως μια άξια λόγου παρουσία, για τους γνωστούς λόγους.
Οι δε υποψήφιοι βουλευτές, λόγω και της λίστας, έχουν αδρανοποιηθεί, εκτός βέβαια των πρώτων που έχουν σίγουρη την εκλογή τους.
Κι αυτοί όμως υποτονικά κινούνται, όχι με το ίδιο πάθος.
«Ε»
Ερωτήματα
Η χώρα χρειάζεται γενναίες μεταρρυθμίσεις για τον αποπαρασιτισμό στο κρατικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.
Μπορεί να υπάρξει μια δημιουργική Ελλάδα με ορθολογική παιδεία, με οικονομική ανάπτυξη, με φιλελεύθερο πνεύμα, με φαντασία και οράματα;
Και αν ναι πώς και με ποιους;
«Ε»
Τάδε έφη Σβολόπουλος
Είχα πριν από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, υποστηρίξει την άποψη ότι η Ελλάδα κινδυνεύει ν’ ακολουθήσει την ολισθηρή πορεία που επέλεξε κατά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1920.
Συγκεκριμένα, ισχυρίστηκα ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε χαρακτηριστεί «ξενόδουλος», είχε επιδειχθεί άκρα καχυποψία έναντι των Συμμάχων της Συνεννόησης και είχε, και τότε, χρησιμοποιηθεί ο όρος της εθνικής «αξιοπρέπειας» προκειμένου να επικρατήσει το αντιπολιτευτικό συντηρητικό μέτωπο. Θα υπερίσχυε, και πάλι, ο ακραίος συναισθηματισμός ερήμην κάθε αισθήματος ορθοφροσύνης;
Είναι περιττό να λεχθεί ότι οι προρρήσεις αυτές δυστυχώς επαληθεύτηκαν όλες. Αλλά και αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα ήταν εύλογο εν όψει της νέας αναμέτρησης, να διατυπωθεί το ερώτημα: είναι άραγε νοητό να παιχτεί το μέλλον της χώρας «στα ζάρια» υπολογίζοντας – όπως τότε – ότι οι Ευρωπαίοι «μπλοφάρουν»;
Εν ονόματι ποιου μείζονος διακυβεύματος, στη μια ή στην άλλη περίπτωση, θα έπρεπε να αναληφθεί ο κίνδυνος μιας νέας εθνικής καταστροφής;
*Ο κ. Κ. Σβολόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακαδημαϊκός
Η Γερμανία ζητά 500.000 εργαζόμενους
Εργαζόμενους με υψηλή εξειδίκευση αναζητεί η Γερμανία, τόσο από την Ε.Ε., όσο και εκτός αυτής, όπως ανέφεραν κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης τους η υπ. Εργασίας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο υπ. Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ, οι οποίοι ανακοίνωσαν τη λειτουργία δύο σχετικών ηλεκτρονικών ιστοσελίδων.
Στην διεύθυνση www.make-it-in-germany.com παρουσιάζονται (στη γερμανική και στην αγγλική γλώσσα) οι τρόποι αναζήτησης απασχόλησης, ενώ διαφημίζεται ο τρόπος ζωής στη Γερμανία και τα πλεονεκτήματα της απασχόλησης στη χώρα. Φιλοξενούνται δε μαρτυρίες εργαζομένων οι οποίοι προέρχονται από το εξωτερικό.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εργασίας, υπάρχουν σήμερα περισσότερες από 500.000 κενές θέσεις εργασίας, κυρίως για φυσικούς, μηχανικούς, μαθηματικούς, νοσηλευτές, αλλά και για εξειδικευμένους τεχνικούς βιομηχανίας.
Ένα σχέδιο για την Ευρώπη στο παρά πέντε
Λίγο πριν την κατάρρευση, η Ευρώπη μοιάζει να αφυπνίζεται. Και να κατανοεί τι πρέπει να κάνει. Τουλάχιστον ως προς το λιμάνι τελικού προορισμού.
Όπως επισημαίνουν με… επιμονή, δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, στηριζόμενα σε αντίστοιχες πληροφορίες, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 28 και 29 Ιουνίου, το ιερατείο των Βρυξελλών, επεξεργάζεται ένα πλήρες και ολοκληρωμένο σχέδιο για μια “περισσότερο ομοσπονδιακή Ευρωπαϊκή Ένωση”.
Το στρατηγικό σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία μιας κεντρικής αρχής, η οποία θα διαχειρίζεται τα οικονομικά της ευρωζώνης, στο πλαίσιο πρόσθετων παραχωρήσεων εθνικών εξουσιών, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο, και φυσικά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Μεγαλύτερος έλεγχος των εθνικών προϋπολογισμών, ευρωπαϊκή εποπτεία των τραπεζών, κοινή φορολογική, αμυντική και εξωτερική πολιτική, μεταρρύθμιση των κοινωνικών συστημάτων.
Το σχέδιο επεξεργάζονται οι Χέρμαν Φαν Ρόμπεϊ, Ζοζέ Μπαρόζο, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και Μάριο Ντράγκι, ενώ ο Όλι Ρεν αποκάλυψε ότι θα παρουσιαστεί και σχέδιο χρηματοδότησης των τραπεζών, μέσω του μόνιμου μηχανισμού στήριξης.
Ένα τέτοιο στρατηγικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης, θα μπορούσε να αποτελέσει το πρώτο κεφάλαιο στο σενάριο του κοινού μέλλοντός μας. Ενός μέλλοντος περισσότερο ευρωπαϊκού. Ενός μέλλοντος που θα βρίσκεται σε σχέση ελεύθερης συμβίωσης με την ελπίδα. Όχι με την εθνική μελαγχολία και την απόγνωση των ευρωπαϊκών κοινωνιών, όπως συμβαίνει σήμερα.
-Το ζητούμενο είναι να καταφέρουμε να παραμείνουμε κι εμείς μέρος αυτής της νέας Ευρώπης που σχεδιάζεται…
Το αυτονόητο…
Στην Ελλάδα, μια χώρα αστεία που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ευθύνης και σοβαρότητας, παντελή απουσία συνείδησης από την πλευρά των πολιτικών για την κρισιμότητα της κατάστασης, για την εξαθλίωση των πολιτών, για την απογοήτευση των νέων, για τα σκάνδαλα, τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, τα «κονέ» και τους κομματικούς μηχανισμούς που έχουν καταβαραθρώσει κάθε έννοια θεσμού και δημοκρατίας, το «κερασάκι στην τούρτα» είναι η πλήρης αδυναμία του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα να βρουν την ελάχιστη συνισταμένη συνεννόησης για να κάνουν ένα ρημαδο-ντιμπέιτ, ώστε να παρουσιάσουν τις θέσεις τους και να αναμετρηθούν αποδεικνύοντας το ήθος και την συναίσθηση της σπουδαιότητας της θέσης τους. Γιατί για άλλους -όχι πολύ καλύτερους από μας- είναι εφικτό και αυτονόητο κι εμείς εξαντλούμαστε στο λαϊκισμό και τις δεκάδες ανακοινώσεις;
Ε.Δ.
Κυβέρνηση
Το ζητούμενο για τη χώρα είναι να κυβερνηθεί στις 18 Ιουνίου. Η ετυμηγορία του λαού θα κρίνει πώς. Με όλη την προπαγάνδα, τις αυταπάτες, την αποδοχή των λαϊκισμών, το πείσμα ή την συνειδητοποίηση του ελληνικού λαού. Με βάση αυτό όμως η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί. Δυστυχώς την ανάλυση του μηνύματος των εκλογών πολλοί την αγαπούν, αλλά λίγοι την ακούν. Κι ας μας λένε τώρα πόσο έτοιμοι ήταν ή είναι να συνεργαστούν. Η Ελλάδα πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό της. Οι Έλληνες πολιτικοί, «παλιές καραβάνες» και «φρέσκα μυαλά» πρέπει να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Να δείξουν ότι κατάλαβαν και ότι είναι έτοιμοι να αναλάβουν την ευθύνη. Την ιστορική και βαριά ευθύνη, όπως αρέσκονται να λένει οι ίδιοι.
Ε.Δ.
Που φτάσαμε…
Θα’ πρεπε να αντικρύσει κάποιος τη χαρά στα μάτια αυτού του άνεργου οικοδόμου από τη Μύκη, όταν είδε ότι προσλήφθηκε και θα δουλέψει για 5 μήνες για να καταλάβει το δράμα της ανεργίας που ζουν χιλιάδες συμπολίτες μας ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο. Θα’ πρεπε να αντικρίσει και την απογοήτευση της άνεργης μητέρας που δεν είδε το όνομά της στους επιτυχόντες για να καταλάβει που φτάσαμε…Και να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για ένα 5μηνο πρόγραμμα και μετά θα ξαναείναι άνεργοι…Που μας έφτασαν οι πολιτικές της αφασίας…Μας κατάντησαν να εκλιπαρούμε για μια θέση 5μηνης εργασίας και να λέμε κι ευχαριστώ!
Μ.Ξ.
