Δημοσιογραφική ελαφρότητα ή απροκάλυπτη σκοπιμότητα;

Διάβασα στην εφημερίδα ΧΡΟΝΟΣ (φύλλο της 4-5-2012) ένα άρθρο στο οποίο αναφέρονταν σε θέση που διατυπώθηκε στον ραδιοφωνικό σταθμό ΤΣΙΝΑΡ FM με το εξής περιεχόμενο «Εάν είναι δυνατόν ο Αχμέτ Χατζηοσμάν πρέπει να στηριχθεί με 20 χιλιάδες ψήφους. Διότι στη Ροδόπη το παρακράτος θα στηρίξει τον Πεταλωτή…. Το σύνθημα σε αυτές τις εκλογές είναι σαφές: Δεν ψηφίζουμε κόμματα αλλά υποψηφίους, στη Ροδόπη τον Χατζηοσμάν και στην Ξάνθη τον Ζεϊμπέκ».
Ανατρέχοντας στο αντίστοιχο ιστολόγιο του ραδιοφωνικού σταθμού τελικά εντόπισα άρθρο του δημοσιογράφου Ο.Τ μιας τουρκόφωνης εφημερίδας της Ξάνθης,  της 26-4-2012 όπου μεταξύ άλλων γράφτηκαν και τα παρακάτω: «όποιον δεν πράττει έτσι στο θέμα αυτό, τον καίει ο θεός και αυτά είναι δικά μου λόγια….Τέτοια χώρα είναι η Δυτική Θράκη…Μια περιοχή όπου κυριαρχεί το παρακράτος με ένα χουντικό σύστημα με χρήση μεθόδων μαφίας, μια περιοχή όπου το κράτος το διοικεί ένα άλλο κράτος…Και σε μια τέτοια περιοχή φυσικά και στην περίοδο των εκλογών το παρακράτος δεν θα μείνει άπραγο. Φυσικά –όπως λέει και φίλος μου- στήνει τις ίντριγκες του και κάνει ότι μπορεί για να μείνουμε χωρίς εκπρόσωπο….«…Η μειονότητα ξύπνησε για τα καλά, τα αντιλαμβάνεται όλα και θα τους τιμωρήσει όλους όταν έρθει η ώρα…….Τι λένε ; Μην πικραίνεις καταπιεσμένο άνθρωπο γιατί θα το πληρώσεις ακριβά».
Εν προκειμένω, ο συντάκτης του εν λόγω δημοσιεύματος επέβαλε, σε αόριστο αριθμό ψηφοφόρων στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης που είχαν δικαίωμα ψήφου στην εκλογή βουλευτών της 6^ης Μαΐου 2012, να ψηφίσουν υπέρ ορισμένου υποψηφίου, δηλαδή υπέρ του υποψήφιου (εκλέχτηκε) βουλευτή του πολιτικού κόμματος «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.», και υπέρ του υποψηφίου (εκλέχτηκε) βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και εναντίον αντιστοίχων χριστιανών υποψηφίων (Πεταλωτή και Σγουρίδη) που δεν εκλέχτηκαν. Η ως άνω επιβολή (στην ενάσκηση, υπέρ κάποιου υποψηφίου, του εκλογικού δικαιώματος από αόριστο αριθμό ψηφοφόρων που είχαν δικαίωμα ψήφου στην εκλογή βουλευτών της 6^ης Μαΐου 2012) έλαβε χώραν με «απειλή βίας» κατ’ αυτών, όπως αυτό προκύπτει από το όλο περιεχόμενο του εν λόγω δημοσιεύματος και σαφώς επιβάλλει την διερεύνηση τέλεσης του αδικήματος του άρθρου 161 Π.Κ. (βία κατά εκλογέων, σε συνδ. με το άρθρο 112 § 1 του π.δ. 26/2012 «νομοθεσία για την εκλογή βουλευτών – ΦΕΚ 57^Α΄/15.3.2012), καθώς και του άρθρου 191 Π.Κ. (διασπορά ψευδών ανησυχητικών ειδήσεων, αφού στη περίπτωση αυτή, ο συντάκτης του εν λόγω δημοσιεύματος το οποίο καταχωρήθηκε τόσο στην τουρκόφωνη εφημερίδα της Ξάνθης όσο και στο ιστολόγιο του τουρκόφωνου ραδιοφωνικού σταθμού, με πρόθεση διέσπειρε σε αόριστο αριθμό προσώπων ψευδείς ειδήσεις ή φήμες ικανές να επιφέρουν «ανησυχία ή φόβο στους πολίτες» και να επιφέρουν, επίσης, «διαταραχή στις διεθνείς σχέσεις της χώρας», διεγείροντας τους έλληνες πολίτες (χριστιανούς και μουσουλμάνους το θρήσκευμα) σε αμοιβαία εχθροπάθεια (μισαλλοδοξία) και σε εχθροπάθεια με τους πολίτες άλλης χώρας (της Τουρκίας), με κίνδυνο να προκληθούν βίαια επεισόδια μεταξύ ελλήνων και υπηκόων ξένου κράτους ή ετεροθρήκων που ζουν στην Ελλάδα (βιαιοπραγίες, καταστροφή περιουσιών), ή να προκληθούν τέτοια επεισόδια σε βάρος π.χ πρεσβειών ή προξενείων και Τραπεζών, γραφείων διπλωματικών αντιπροσωπειών, ιερών εκκλησιών και μουσουλμανικών τεμένων, δηλαδή, διέσπειρε ψευδείς ειδήσεις που ήταν (και είναι) ικανές να προκαλέσουν τα ως άνω βίαια επεισόδια (= η διατάραξη της κοινής ειρήνης των πολιτών), από τα οποία θα διαταραχθούν οι διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας.
Προσπαθώ καλοπροαίρετα να αποδώσω την συγκεκριμένη τοποθέτηση σε δημοσιογραφική ελαφρότητα, σε ατελή δημοσιογραφική παιδεία, ή σε στιγμιαία παρόρμηση. Δυστυχώς όμως η εξέλιξη δεν ενισχύει μια τέτοια κρίση. Και τούτο διότι αποδείχτηκε στην πράξη, ότι η συγκεκριμένη τοποθέτηση αποτέλεσε την βάση ενός οργανωμένου σχεδίου χειραγώγησης της ψήφου του μουσουλμάνων συμπολιτών μου, το οποίο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση γίνεται ακόμη πιο απροκάλυπτο. Ποιός είναι αυτός που θα καθορίσει το εκλογικό φρόνημα των ομοθρήσκων του, στο όνομα ποιάς αναγκαιότητας, ποιού σκοπού; Μια τέτοια τοποθέτηση δυναμιτίζει το ήρεμο κλίμα στην συμβίωση χριστιανών και μουσουλμάνων και με οδηγεί σε περίεργες σκέψεις. Αν το συνδυάσω και με τις καταγγελίες κάποιων μειονοτικών δημοσιογράφων σε ξένα forα και οργανισμούς για βιαιοπραγίες σε βάρος της μειονότητας και για «δήθεν κλίμα καταπίεσης των δικαιωμάτων της», τότε οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι τέτοιες θέσεις όπως αυτές που διατυπώνει ο συγκεκριμένος, έχουν σκοπό να προκαλέσουν επεισόδια για να μπορούν στη συνέχεια να τα εκμεταλλευτούν όλοι όσοι κουβαλούν νερό στον μύλο της «κοσοβοποίησης» της περιοχής. Φαίνεται λοιπόν ότι κάποιοι κύριοι όπως ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος δίνουν γραμμή για τον (ους) εκλεκτό (ους) της «Υψηλής Πύλης». Απ’ ότι φαίνεται υπήρχαν και υποψήφιοι που δεν ήταν σε αυτήν την γραμμή – δεν είχαν την εύνοια του Προξενείου, και απορώ πώς ανέχονται μια τέτοια μεθόδευση!
Πάντως, οφείλει η ελληνική πολιτεία και η Ελληνική Δικαιοσύνη να επέμβει και να ελέγξει αυτήν την δημοσιογραφική εκτροπή, διότι ουδείς έχει το δικαίωμα να δίνει γραμμή και ειδικά να διαχωρίζει απαραδέκτως τους Ελληνες ψηφοφόρους, με βάση το θρησκευτικό συναίσθημα. Να μας εξηγήσει ποιο είναι το παρακράτος, σε ποιόν αποδίδει μαφιόζικες συμπεριφορές, ποιό χουντικό σύστημα εννοεί. Διότι μια τέτοια ρητορική, στις επόμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν, μπορεί να προκαλέσει μια αντίστοιχη συσπείρωση του χριστιανικού στοιχείου που θα είναι σε βάρος της δημοκρατίας και της αναλογικής έκφρασης του εκλογικού σώματος. Η μειονότητα οφείλει να απομονώσει τέτοιες φωνές οι οποίες μόνο επιζήμιες μπορεί να αποδειχθούν γι’αυτήν, αφού της αποδίδουν κίνητρα ιδιοτελή που δεν την εκφράζουν, ενώ της στερούν ενδεχομένως από τη δυνατότητα να εκφραστεί με πρόσωπα επιστήμονες εγνωσμένων ικανοτήτων όπως ο Αχμέτ Ιλχάν, ή ο κος Μπαράν Μπουρχάν, οι οποίοι θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην προβολή της Θράκης και των κατοίκων της, χωρίς να υποχρεώνονται να σηκώνουν λάβαρα θρησκευτικού ή φυλετικού φανατισμού.

Στέργιος Γιαλάογλου
Δικηγόρος