Απαγχονίστηκε ο 42χρονος Σάββας Μετοικίδης, συνταράσσοντας την τοπική κοινωνία και όλη την Ελλάδα
Αγωνιστής που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των συνδικαλιστικών αγώνων στην Αθήνα. Άφησε πίσω του 3 σημειώματα. Παρουσία πλήθους κόσμου τελέστηκε η κηδεία του την Κυριακή
Συντάραξε την τοπική κοινωνία της Σταυρούπολης, αλλά και όλη την Ελλάδα η αυτοκτονία του Σάββα Μετοικίδη το απόγευμα του Σαββάτου 21 Απριλίου, στη γενέτειρά του, τη Σταυρούπολη. Ο Σάββας Μετοικίδης, 42 χρόνων, δάσκαλος και αγωνιστής που βρέθηκε στην «πρώτη γραμμή» των συνδικαλιστικών αγώνων στην Αθήνα, απαγχονίστηκε στην αποθήκη του σπιτιού των γονιών του, αφήνοντας πίσω του τρία σημειώματα και το στίγμα του με αναφορές στο Μνημόνιο και στη δίνη που έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία. Η κηδεία του τελέστηκε την Κυριακή το απόγευμα στη Σταυρούπολη, παρουσία πλήθους κόσμου, φίλων, συγγενών και συναδέλφων του.
Έφυγε ο ακτιβιστής με το προσωνύμιο «καπετάν Νέστος»
Για έναν αγωνιστή, με εξαίρετο χαρακτήρα και έντονη πολιτική παρουσία, για έναν πολύ αγαπητό άνθρωπο αναφέρονται στο Σάββα Μετοικίδη οι συγχωριανοί του που τον έζησαν, ενώ η σειρά ανακοινώσεων που δημοσιοποιήθηκαν από συνδικαλιστικούς και πολιτικούς φορείς μαρτυρούν την απήχηση που είχε η δράση και η προσωπικότητά του.
O Σάββας Μετοικίδης, με το προσωνύμιο «καπετάν-Νέστος» άφησε το στίγμα του στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη του 2008, στις οποίες γίνεται εκτενής αναφορά σε περιστατικό που σημειώθηκε όταν κυκλώθηκε από ΜΑΤ σε πολυκατοικία της οδού Ασκληπιού και, όπως μαρτυρά σχετικό video που βρίσκεται αναρτημένο στο διαδίκτυο, φωνάζει προς την Αστυνομία: «πόσους σας είπαν να πιάσετε σήμερα…εγώ είμαι δάσκαλος…θά ρθω εγώ…σας φτάνουν δέκα;» …και πήγε. «Ήθελε πάντα να δίνει», αναφέρουν σχετικές ανακοινώσεις συναδέλφων του για τους αγώνες που έκανε για το δημόσιο σχολείο, το σχολείο μεταναστών και την Παιδεία εν γένει.
Προσχεδιασμένη πράξη με μέριμνα για την οικογένεια που άφησε πίσω
«Δεν μπορεί να είναι τυχαία η επιλογή της ημερομηνίας, ακριβώς την 21η Απριλίου», λέει συγχωριανός του στο «Ε» και αναφέρεται στις συζητήσεις πολιτικού περιεχομένου που συνήθιζε να κάνει ο Σάββας Μετοικίδης με τους συντοπίτες του, αλλά και για την επιλογή του να ζήσει στην Αθήνα, ώστε να αναπτύξει έντονη πολιτική δράση.
Ο ακτιβιστής δάσκαλος ήρθε στην Ξάνθη για τις διακοπές του Πάσχα. Το Σάββατο το μεσημέρι ανήγγειλε την αναχώρησή του για την Αθήνα, ήταν ψύχραιμος, χαιρέτισε με μία παρτίδα τάβλι τους συγχωριανούς και φίλους, είπε αντίο στους γονείς και τον αδερφό του -ο ίδιος δεν είχε οικογένεια-, αλλά λίγη ώρα αργότερα ο πατέρας του τον βρήκε στην αποθήκη κρεμασμένο με ένα σκοινί και δίπλα του 7 σελίδες με ιδιόχειρα σημειώματα. Τα σημειώματα ήταν 3 σύμφωνα με την αστυνομία. Το πρώτο απευθυνόταν στον αδερφό του, όπου, σύμφωνα με πληροφορίες αναφέρεται σε όλες τις οικονομικές εκκρεμότητες και εξηγεί ότι δεν αφήνει χρέη σε κανέναν, το δεύτερο σε συνάδελφό του συνδικαλιστή και το τρίτο αποτελεί ένα γενικό σημείωμα. Ωστόσο, το περιεχόμενο των τριών επιστολών δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό και άρα δεν είναι ξεκάθαρο αν σε αυτές εξηγεί του λόγους της αυτοκτονίας του, αν πρόκειται για κάτι προσωπικό ή αν έχει σχέση με την πολιτική κατάσταση της χώρας.
Η πράξη του φάνηκε να είναι προσχεδιασμένη όχι μόνο γιατί έδωσε βαρύτητα σε οδηγίες για οικονομικά θέματα, ώστε να μην επιβαρύνει τους οικείους του, αλλά και γιατί η τραγική εικόνα που πρώτος αντίκρισε ο πατέρας του έδειχνε ότι «μπορούσε, αλλά δεν ήθελε να κάνει πίσω», όπως αναφέρουν με νόημα άνθρωποι του χωριού.
Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, στο ιδιόχειρο σημείωμα ζητά να μην έρθουν οι σύντροφοί του από την Αθήνα στη Σταυρούπολη για να μην οξυνθεί το κλίμα.
Πραγματοποιήθηκε η επιθυμία του για πολιτική κηδεία
Η πολιτική κηδεία του, όπως ο ίδιος ζήτησε, τελέστηκε στη Σταυρούπολη νωρίς το απόγευμα της Κυριακής. Σε αυτή παρέστησαν οι γονείς του, ο αδερφός του Γιάννης –επί σειρά ετών αντιδήμαρχος στη Σταυρούπολη- πολλοί συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι και συναγωνιστές του Σάββα Μετοικίδη. Το χωριό ήταν «παγωμένο» από το πρωί κιόλας, το κλίμα βαρύ και πένθιμο παρά την πρώτη πραγματική μέρα της άνοιξης, ενώ οι άνθρωποι που τον γνώριζαν ήταν συγκλονισμένοι από το τραγικό γεγονός.
Σαν ψέμα… Ανακοίνωση της Εκπαιδευτικής Παρέμβασης Α΄ Συλλόγου Αθηνών Εκπαιδευτικών Π.Ε.
Για το Σάββα…
Ένας ακριβός μας σύντροφος, συνάδελφος και φίλος, ο Σάββας Μετοικίδης, έθεσε τέλος στη ζωή του. Ο αγαπημένος μας Σάββας, από νέο παιδί πάντα ήταν μπροστά στους αγώνες και στις απεργίες, πάντα φιλότιμος, ευαίσθητος και αλτρουιστής, πάντα κοντά στους συντρόφους του, δίπλα στους συναδέλφους του, κοντά σε κάθε παιδί του σχολείου του.
Είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε και να συμπορευτούμε μαζί του τα τελευταία εννιά χρόνια. Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, πρωταγωνιστής στην απεργία του 2006, μάχιμος δάσκαλος και άνθρωπος. Δεν του άρεσαν τα μεγάλα λόγια του Σάββα, ήταν άνθρωπος της πράξης. Μέσα από τα κείμενά του στον Αντίλογο, μέσα από το γέλιο που μας χάρισε με τη συμμετοχή του στη θεατρική ομάδα του Συλλόγου, τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας που με δική του – και άλλων συναδέλφων – προσωπική εργασία και αφοσίωση πρόσφερε για πέντε χρόνια σε μετανάστες, την καθημερινή παρουσία του στους αγώνες και το κίνημα.
Οι σύντροφοι και συντρόφισσες του Σάββα από την Εκπαιδευτική Παρέμβαση αποχαιρετάμε τον ακριβό μας σύντροφο και υποσχόμαστε να βαδίσουμε στους ίδιους δρόμους που περπατούσαμε μαζί του τόσα χρόνια, στις διαδηλώσεις και τους αγώνες για ένα καλύτερο σχολείο και ένα καλύτερο αύριο.
Πιο μόνοι. Πιο αποφασισμένοι…
Σαν ψέμα… για το μονάκριβό μας φίλο, σύντροφο, αδελφό…
Ποια λόγια μπορούν να αποτυπώσουν το χαμό ενός ανθρώπου, του Σάββα μας, του Σάββα Μετοικίδη δάσκαλου που έφυγε από κοντά μας, θέτοντας τέλος στη ζωή του, σήμερα Σάββατο 21 Απρίλη;
Ο Σάββας 42 χρονών από την Ξάνθη, πάντα μπροστά στους αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες μέσα και έξω από το σχολείο, για το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών μας, για τη δημόσια δωρεάν παιδεία, για το δάσκαλο, τον εργαζόμενο, τον άνεργο, το μετανάστη, για ένα άλλο αύριο.
Και όταν έσβηναν τα φώτα των μεγάλων αγώνων, δίπλα στα παιδιά που τόσο αγάπησε, ως δάσκαλος ειδικής αγωγής, ως δάσκαλος εκμάθησης ελληνικής γλώσσας των μεταναστών.
Ευαίσθητος, κοινωνικά ανήσυχος, ανοιχτός στους ανθρώπους, δίπλα σε όποιον/α είχε ανάγκη, δεν λογάριασε ποτέ προσωπικό κόστος, κούραση, κίνδυνο. Με το δίκιο και την αλήθεια, ταξιδιώτης του ανοιχτού ορίζοντα, πάντα με το γέλιο στα χείλη, άνθρωπος των πράξεων κυρίως, και όχι των λόγων. Αλλά ο λόγος του ήταν πάντοτε «σπαθί».
Σύντροφέ μας, καλό ταξίδι, μας αφήνεις σε δύσκολες μέρες, σε δύσκολες εποχές. Ξέρουμε όμως, ότι σε αυτό το ταξίδι που όλοι μαζί χαράξαμε, δε θα λείπεις. Θα μας συντροφεύεις με το πείραγμά σου, τη γνώμη σου, το γέλιο σου, την αποφασιστικότητα σου.
Σου υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε στους ίδιους δρόμους που μαζί διαβήκαμε, στους δρόμους που ακόμα δεν ανοίξαμε, αλλά ονειρευτήκαμε μαζί, στη διαδήλωση, στον αγώνα, στο σχολείο.
Ελένη Διαφωνίδου
ediafonidou@empros.gr
