Ο κύβος ερρίφθη! Οι δραματικές αλλαγές στο εγχώριο οικονομικό περιβάλλον, που κορυφώθηκαν τις τελευταίες μέρες, μας οδηγούν de facto σε μια νέα οικονομική και κοινωνική κατάσταση.
Οι Έλληνες έχουμε γίνει φτωχότεροι: η αμοιβή της εργασίας μας έχει υποστεί μείωση, μεσοσταθμικά, κατά 30%, η αξία των ακινήτων μας έχει υποχωρήσει περίπου 25% ενώ η αξία των ελληνικών επιχειρήσεων είναι σήμερα κλάσμα της προ διετίας αξίας τους. Η φτώχεια, που μέχρι χτες στη χώρα μας θεωρούνταν κοινωνικό περιθώριο, σήμερα εντάσσει συνεχώς νέες κοινωνικές ομάδες στις τάξεις της.
Το πιο δυσοίωνο στοιχείο για την κοινωνία μας, όμως, είναι η ανεργία των νέων. Μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων αδυνατεί να κάνει το πρώτο στέρεο βήμα στην επαγγελματική της ζωή. Η παγίωση της ανεργίας των νέων στα επίπεδα του 45% θα έχει επιπτώσεις στην κοινωνική ζωή που για την ώρα είναι δύσκολο να εκτιμηθούν.
Κάτι πρέπει να κάνουμε!
Πρέπει να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Αλλά από ποιον; Το κράτος – εργοδότης έχει τελειώσει. Μαζί του και η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Τι μένει; Οι εξωστρεφείς επιχειρήσεις! Οι επιχειρήσεις που παράγουν προϊόντα και παρέχουν υπηρεσίες που απευθύνονται στη διεθνή αγορά.
Η αλήθεια είναι ότι, παρά την ισοπεδωτική μας διάθεση, υπάρχουν τέτοιες ελληνικές επιχειρήσεις. Όμως είναι λίγες και είναι, και αυτές, σοβαρά καταπονημένες από τη χρηματοδοτική ασφυξία που συνοδεύει κάθε τι ελληνικό.
Η λύση, επομένως, μπορεί να έρθει μόνο από έξω. Μόνο με την εισροή επενδυτικών κεφαλαίων από το εξωτερικό μπορεί να χρηματοδοτηθεί ο επόμενος αναπτυξιακός κύκλος της ελληνικής οικονομίας. Ο ξένος επενδυτής, βεβαίως, θέλει εγγυήσεις. Θέλει να ξέρει ότι η χώρα έχει σταθεροποιηθεί, ότι υπάρχει κυβέρνηση, ότι δεν τον περιμένουν «αγωνιστές» συνδικαλιστές στη γωνία και ότι υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να αποκομίσει κέρδη από την επένδυσή του. Ότι, δηλαδή, συμβαίνει σε κάθε «κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
Σημείο-κλειδί για τη σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας θα αποτελέσει η επιτυχής ολοκλήρωση του PSI και η σύναψη της νέας δανειακής σύμβασης, που θα ομαλοποιήσουν τις χρηματοδοτικές ροές του ελληνικού δημοσίου, και εν μέρει, του τραπεζικού συστήματος, μέσω της παροχής εγγυήσεων.
Η άμεση ιδιωτικοποίηση του συνόλου, σχεδόν, των δημοσίων επιχειρήσεων και η αξιοποίηση μερικών εκατοντάδων ακινήτων, ακόμα και αν γίνει με χαμηλό, λόγω των συνθηκών αντίτιμο, θα μπορούσε να αποτελέσει το υπ’ αριθμόν ένα αναπτυξιακό εργαλείο, δίνοντας το έναυσμα για ξένες επενδύσεις αρκετών δις, δημιουργώντας, επιτέλους, νέες, βιώσιμες θέσεις εργασίας. Σε συνδυασμό με μια πολιτική για την άρση των εμποδίων της επιχειρηματικότητας, μακριά από αγκυλώσεις και αριστερίστικες ιδεοληψίες, μπορεί να οδηγήσουν στην πολυπόθητη επενδυτική άνοιξη. Οι τομείς του τουρισμού, της ενέργειας και της εξωστρεφούς μεταποίησης θα είναι ικανοί να απορροφήσουν μέρος του αδρανούς εργατικού δυναμικού της χώρας. Μόνο από την κατάργηση του κρατικού άβατου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την αδειοδότηση ιδιωτικών πανεπιστημίων θα μπορούσαν να βρουν δουλειά χιλιάδες νέοι επιστήμονες και να εξάγει η χώρα μας υπηρεσίες εκπαίδευσης στους νέους των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την περιοχή μας έχει και η προωθούμενη από τη Γενική Γραμματεία Στρατηγικών Επενδύσεων του υπουργείου Ανάπτυξης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή εγκαθίδρυση Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης (ΕΟΖ) στη Θράκη, καθώς θα αποτελέσει πόλο έλξης πολύ μεγάλων επενδύσεων, διεθνούς χαρακτήρα, με άμεσο όφελος στην απορρόφηση ανέργων.
Άραγε, αντέχουμε ακόμα να διατηρούμε στη ζωή ιδεολογικά φαντάσματα του παρελθόντος; Αντέχουμε να είμαστε η τελευταία σοβιετικού τύπου οικονομία της Ευρώπης; Νομίζω ότι, και μόνο για το μέλλον της νέας γενιάς, επιβάλλεται να ξεκινήσουμε άμεσα την προσπάθεια ραγδαίας φιλελευθεροποίησης της οικονομίας, του μόνου δρόμου που θα δώσει στον ελληνικό λαό τη χαμένη του ελπίδα..
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Χ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ
Οικονομολόγος, υπ. Διδάκτορας Δ.Π.Θ.
triant_k@otenet.gr
