Ο τόπος μας, η Χώρα μας, ευημερεί σε προβολή προθέσεων. Να προβούμε λ.χ. σε αναδασωτική προσπάθεια τονίζοντας την παρουσία μας και την συμμετοχή μας στον ετήσιο εορτασμό της παγκόσμιας μέρας δασοπονίας. Να φυτεύσουμε, όπως, όπως, συμβολικά, μερικά δασικά φυτά υπό το βλέμμα των Μ.Μ.Ε. και να εισπράξουμε το αφερίμ.
To ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με τέτοιες δραστηριότητες, όπως επί παραδείγματι Ο.Τ.Α., Σχολεία, Πρόσκοποι, Σύλλογοι κ.λπ., αποβλέπει προφανώς στην προώθηση της ιδέας “φύτεψε κι εσύ ένα δέντρο, μπορείς” ή και την δημιουργία ενός αλσυλίου, ενός δασοσχηματισμού με την σφραγίδα του δημιουργού, μιας σχολικής π.χ. τάξης. Αλλά ματαίως.
Τα μέχρι τώρα δείγματα είναι αποκαρδιωτικά. Μπορεί να μας υποδείξει κανείς σήμερα ένα υγιές δασύλλιο τέτοιας προέλευσης; Μπορεί κάποιο παιδί να μας βεβαιώσει πως η συμμετοχή του σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις το ευαισθητοποίησε υπέρ της αγάπης και προστασίας των δέντρων και κατ’ επέκταση των δασών; Και πως να το κάνει αφού η επαφή του με το δενδρύλλιο που φύτεψε ήταν μια και μόνη κατά την ημέρα και ώρα της φυτείας;
Τα παραπάνω δεν γράφονται ούτε για να κατηγορηθούν ούτε για ν’ απαξιωθούν οι τέτοιου είδους ενέργειες.
Απλά για να επισημανθεί πως για κάθε παρόμοια προσπάθεια, προκειμένου να είναι αποτελεσματική, όπως προφανώς επιθυμείται, προαπαιτείται έγκαιρη οργάνωση, προσεχτικός σχεδιασμός και οπωσδήποτε συνέχεια.
Πολύ πριν από την ημερομηνία φύτευσης στοιχειοδοτείται συγκεκριμένη απόφαση γι’ αναδασωτική εξόρμηση, την μέρα λ.χ. της Παγκόσμιας Μέρας Δασοπονίας. Εντοπίζεται, σε συνεργασία Δασικών υπηρεσιών και Ο.Τ.Α., η έκταση όπου θα γίνει η φύτευση. Περιφράσσεται απαραιτήτως, για την προστασία από την βοσκή.
Επιλέγεται το κατάλληλο για τον συγκεκριμένο τόπο δασικό είδος. Εξασφαλίζονται τα κατάλληλα φυτά… δίνονται οδηγίες σωστής φύτευσης και παρακολουθείται η εφαρμογή των. Φθάνουμε έτσι στο πιο αδύναμο σημείο. Δεν εγκαταλείπουμε τα φυτά μετά την φύτευσή τους στην τύχη τους, όπως κατά κανόνα γίνεται, με συνέπεια τον αποδεκατισμό ή και αφανισμό τους. Τα φροντίζουμε, τα περιποιούμαστε (σκαλίσματα – ποτίσματα – συμπληρώσεις) για μερικά χρόνια (2-3-4) έως ότου ριζοβολίσουν και προσαρμοσθούν στο νέο τους περιβάλλον ώστε ν’ αναλάβουν από το σοκ της μεταφύτευσής τους και προχωρήσουν πλέον με τις δικιές τους δυνάμεις.
Προς τούτο θα είναι αποτελεσματικό το να υιοθετείται τρόπον τινά ένα κομμάτι γης από μια τάξη σχολείου στην οποία φέτος οι μαθητές της θα φυτεύσουν σύμφωνα με τα προλεγχθέντα. Δεν θ’ αφήσουν στην τύχη της, την φυτεία. Θα την ξαναεπισκεφθούν – στα πλαίσια ίσως των περιβαλλοντικών τους μαθημάτων – για περιποιήσεις. Το ίδιο θα κάνουν και τα επόμενα χρόνια. Θ’ ακολουθήσουν δηλαδή το σχέδιο, – διαδρομή φύτευση, – περιποίηση – περιποίηση – περιποίηση. Έτσι μαζί με τα παιδιά, θα υφίστανται και θα μεγαλώνουν και τα υιοθετημένα δενδρύλλιά τους με τελικό αποτέλεσμα ν’ αφήσουν κάτι πρακτικό (το δασύλλιο) και ν’ αφυπνίσουν στις συνειδήσεις τους φιλοπεριβαλλοντικά – φιλοδασικά αισθήματα.
Ξάνθη 30 Ιανουαρίου 2012
Ιωάννης Γκεβρέκης
Γεωτεχνικός – Δασολόγος
Επίτιμος Δασάρχης
