Οι αναγνώστες γράφουν “…εκάστω το προσήκον”

“. . .για κείνη τη μέρα ο Παναγής φόρεσε τα καλά του. Δεν του άρεσε, να κακομοιριάζει. Το τελευταίο χαρτί της αληθινής αξιοπρέπειας ήθελε, να το φυλάει κρυμμένο καλά και μακριά από.βασκανίες και συστήματα που καραδοκούν,
να του το κομματιάσουν κι αυτό”.
Ήταν το Νούμερο 48, ανάμεσα στα εκατόν τριάντα τόσα. “Παναγιώτης Γ. . . . .”, συνέχισε ο πρόεδρος κι ο Παναγής όρθιος. Σοβαρός και με σεβασμό πλησίασε στην έδρα και αμήχανα έφερε μισό γύρο το αναλόγιο με το κοράνι και το ευαγγέλιο. Συνήθεια παλιά από τότε που υπήρχαν πιστοί και θεοσεβούμενοι κι από τις δυο μεριές. Απ τη μεριά του αλλάχ και τη μεριά του θεού.
Από παιδί ο Παναγής ζήλευε τα ροδαλά μάγουλα, αυτά που’ μοιαζαν με φρέσκους λουκουμάδες, γιατί αυτός ήταν αδύνατος, ξερακιανός και μαυριδερός. Η μητέρα του όμως τον απόπαιρνε λέγοντάς του ρατσιστικά, πως τα φουσκωτά μάγουλα είναι. . . φούσκες! Εκείνος όμως δεν καταλάβαινε.
Για κείνη τη μέρα φόρεσε τα καλά του. Εκείνα που φοράει στις κηδείες και. . . . στις υπηρεσίες (και δη στις εφορείες) όταν πρόκειται, ν’ αποτελειώσει σοβαρές δουλειές. Μαύρο παντελόνι, μολυβί σακάκι, μαύρα παπούτσια και γκριζόμαυρο ύφος κατά πως ταιριάζει στα. . . “επίσημα”. Έτσι τον συμβούλευσαν οι πεπειραμένοι, γιατί είναι-λέει-τιμή για τους. . . “θεσμούς” και οιωνός καλός, για μια ποθούμενη έκβαση. Και γενικά δεν του άρεσε να κακομοιριάζει. Το τελευταίο χαρτί, αυτό της Αληθινής Αξιοπρέπειας (του μοναδικού θεσμού) ήθελε, να το φυλάει καλά κρυμμένο και μακριά από. . . βασκανίες!
__“Μα δε σκότωσα κανέναν”. Οδείρονταν ο Παναγής.
__“και τί πάει να πει! Το ότι είσαι άνεργος και δεν πληρώνεις το ασφαλιστικό σου ταμείο κι αυτό φονικό είναι! Και συ ευθύνεσαι! Και θα το δεις! Θα στ’ αποδείξουν οι δικαστές, οι. . .τα πάνθ ορώντες”.
Δύσκολο να το καταλάβει ο Παναγής, μα υπάκουος όχι τόσο στις συμβουλές, όσο στα τριάντα τρία χρόνια που πλήρωνε τούτο το ρημάδι ταμείο.
Κι όταν κάποτε χρειάστηκε οφθαλμίατρο (τον ενοχλούσαν τα μάτια του-απ’ τη σκόνη τόσα χρόνια), το ταμείο του επί ένα χρόνο δεν είχε οφθαλμίατρο. Και στο σχόλιό του, πως δεν θέλει να πληρώνει και εξωτερικούς γιατρούς, ο προϊστάμενος-με όσο θράσος είχε αποθηκευμένο υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των. . .ασφαλισμένων-του συνέστησε, να πάει στο Νοσοκομείο (! ! !).
Ξεσπάθωσε ο Παναγής κι ανακάλυψε πόσο βροντερή φωνή είχε.
__“Εδώ τ’ ακουμπάω κάθε μήνα επί τόσα χρόνια, όχι στο νοσοκομείο!”, ενώ η αγανακτισμένα τρομαγμένη και φοβισμένη μουσουλμάνα ξωπίσω του, του τράβηξε το σακάκι ευχαριστημένα και συνωμοτικά λέγοντας: “Πες τα, πες τα!”
Και να τος τώρα που καλείται, ν’ απολογηθεί για την ανεργία του και τις εγκληματικές ατασθαλίες στη συναλλαγή του με τούτη την κοροϊδία!
Νά τος που βουτηγμένος σε μια κρίση εμπιστοσύνης, καλείται να οριοθετήσει από την αρχή αυτό το θεμελιακό ζήτημα. Καλείται ν’ αξιολογήσει θεσμούς και κοινωνικά αδιέξοδα!
Λες κι είναι οι ατελείωτοι Παναγήδες υπεύθυνοι, τουτέστιν ένοχοι γι’ αυτήν την περιλάλητη κρίση.
Πριν ενάμισι χρόνο (κι όσο τα μοναστήρια έπαιζαν στα ζάρια με τους πολιτικούς και λυμαίνονταν, όχι μόνο το ασφαλιστικό του Παναγή, μα όλης της χώρας) έκλεισε το μαγαζί του κι από τότε αγωνίζεται να βολευτεί κάπου, να συμπληρώσει τα συντάξιμά του, και να ξεχρεώσει κείνο το δάνειο για την επιδιόρθωση του μισογκρεμισμένου σπιτιού, που κληρονόμησε απ’ τη συγχωρεμένη τη μάνα του.
Δικάστηκε γιατί έμεινε άνεργος! Γιατί δεν κατάφερε να δαμάσει το θηρίο της. . . παγκοσμιοποίησης. Δικάστηκε, γιατί αυθαδίασε αντάμα με την ανεργία του σε τούτο τον εμπαιγμό! Δικάστηκε γιατί εδώ και ενάμισι χρόνο δεν δικαιούται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (λες και κάποιοι άλλοι που τη δικαιούνται-οι του Δημοσίου ας πούμε-την απολαμβάνουν απρόσκοπτα.)! Δικάστηκε γιατί εδώ και τριάντα τρία χρόνια διάλεξε, ν’ απέχει απ τα γλειψίματα και να κάνει μια δουλειά έξω από τα κατεψυγμένα στεγανά των Δημοσίων κτηρίων! Δικάστηκε γιατί διαψεύστηκαν και κατακρημνίστηκαν οι προσδοκίες και οι υποσχέσεις, για ένα οκτάωρο-για ένα τετράωρο έστω- δίνοντας τη θέση τους στην αόριστη αβεβαιότητα!
Δεν έφαγε τη σειρά κανενός, δεν διεκδίκησε νούμερο στις προεκλογικές βουλευτικές λίστες, δεν αμφισβήτησε τα. . . μόρια κανενός και να τος τώρα με το νούμερο 48 να μετράει τα λόγια του στο. . .σεβαστό δικαστήριο.
__“Τί έχετε να πείτε;”, ρώτησε κομψά κι ευγενικά ο πρόεδρος.
Μετρημένες οι λέξεις του Παναγή, μα η φωνή του ανεπιτήδευτα σταθερή, γιατί ξεπηδούσε μέσ’ απ το βούρκο μιας φαρμακερής αλήθειας-όσο φαρμακερή είναι η ανεργία-σε μια αγωνιώδη προσπάθεια ισορροπίας, ανάμεσα στην εγωπαθώς αυστηρή ατμόσφαιρα και το-ανεπίτρεπτα-κατάφορα πιεσμένο αίσθημα της αδικίας(για την οποία μόνον αυτός ευθύνεται!).
__ “Είμαι ενάμισι χρόνο άνεργος κ. Πρόεδρε, σ’ έναν σκληρό ανταγωνισμό με τους τριαντάρηδες!”
__“Ο κ. Εισαγγελεύς;”, συνέχισε ο πρόεδρος, γέρνοντας ελαφρά προς τα δεξιά, όπου καθόταν ο κ. Εισαγγελεύς. Το επιστέγασμα της σοβαρότητος (και ανάλογο με το. . .κακούργημα του Παναγή)μέσα και από το διοπτροφόρο ύφος, μα κυρίως μέσα από την λακωνική του απάντηση με την επίκληση του νόμου τάδε.
__“θα κάνετε έφεση;”, η επόμενη ερώτηση του προέδρου.
__“Δεν γνωρίζω νομικά κ. Πρόεδρε. Τι σημαίνει αυτό” (τόσο χρονών ο Παναγής και δε. . .φρόντισε να μάθει-ο άτοπος(!)-τί σημαίνει έφεση).
__“Καταδικαστήκατε σε τρεις μήνες με αναστ. . . . . .”
Από δω και πέρα ο Παναγής δεν άκουγε και χρειάστηκε η παρέμβαση του φρουρού, για να καταλάβει, πως έπρεπε να τον ακολουθήσει.
Διάδρομοι, σκάλες, ξανά διάδρομοι και γραφεία από δω κι από κει, τακτικά και τακτοποιημένα όπως στα οστεοφυλάκια, με βολεμένους, εφησυχασμένους και πανευτυχείς-για τους καιρούς-υπαλλήλους.
Αυτό απέδειξαν η έκπληξη και τα διάπλατα ανοιχτά μάτια της χλωμής κομψευόμενης και σοβαροφανούς υπαλλήλου, στο σχόλιο του Παναγή, πως είναι πολλά και δυσεύρετα τα 40 € των εξόδων, για τούτες τις μέρες!
Κόπηκε το πρώτο χαρτί (και πόσο κοπιώδες έργο για την κ. των 1.700 € πάνω -κάτω, αν κριθεί κι από την ηλικία της!) κι ύστερα η πληρωμή στο δημόσιο ταμείο.
Αγωνία, σύγχυση και θυμός διοχετεύτηκαν στις φλέβες του Παναγή, όπως γίνεται με τα ηφαίστεια, λίγο πριν την έκρηξη. Μα λογικεύτηκε μπροστά στην απειλή ενός εγκεφαλικού ή ενός εμφράγματος, κατάπιε την οργή του κι αποφάσισε να τ’ αντιστρέψει τα πράγματα και ν απολαύσει τις. . . “τιμές” του !
Μπροστά ο φρουρός και πίσω αυτός, ή μπροστά ο Παναγής και πίσω ο φρουρός, ανάλογα με την επικινδυνότητα, ανάλογα με την πιθανότητα της. . . “απόδρασής” του και ανάλογα με την τιμωρία που του επέβαλλε η δικαιοσύνη, απονέμουσα. . . “ εκάστω το προσήκον”.
Το διασκέδασε ο Παναγής:
__“Οποία τιμή! Και οι πρωθυπουργοί με φρουρούς κυκλοφορούν, μόνο που δεν το πληρώνουν. Στο κάτω-κάτω εγώ ήμουν συνε