Δύο λόγια για τους «εντός» των τειχών κρατούμενους
Είναι πέντε χιλιάδες , έξι ή περισσότεροι οι απεργοί πείνας στις ελληνικές φυλακές; Είναι φρικτή η ασημαντότητα αυτού του αριθμού μπροστά στον στραγγαλισμό της ανθρώπινης αξιοπρεπείας. Όταν οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές κάνουν απεργία πείνας, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή τότε υπάρχουν χιλιάδες, πραγματικοί και όχι πλασματικοί λόγοι, για να εξεγερθούν οι φυλακισμένοι. Πόσοι από τους «εκτός των τειχών», «νομοταγείς» πολίτες αυτής της χώρας ενδιαφέρθηκαν για τις συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές; Ελάχιστοι. Η συντριπτική πλειοψηφία των «εκτός των τειχών» πολιτών είναι αδαείς. Και εγώ στην συντριπτική πλειοψηφία ανήκω, το δηλώνω όσο και αν ντρέπομαι.
Είναι πραγματική αθλιότητα ότι η χώρα μας έχει απεμπολήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ανθρώπους για να τους «σωφρονίσει» για μία παράνομη πράξη τους. Είναι απάνθρωπο στην χώρα μας «οι υπό σωφρονισμό άνθρωποι» να στερούνται ιατρικής περίθαλψης. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, όπως λέει ο πρώτος πολίτης της χώρας, δεν είναι σίγουρα τιμητικό ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα στερείται ποιότητας.
Και χρειάστηκαν χιλιάδες κραυγές κρατούμενων με πρωτόγνωρο κύμα απεργιών πείνας για να «ενημερωθούμε» ότι η δημοκρατία μας στερείται ποιότητας. Ήταν ανάγκη να υπάρξει συγκροτημένη εξέγερση κρατούμενων για να «γνωρίσουμε» την κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά σωφρονιστήρια. Έπρεπε να φτάσουν σε τέτοιο σημείο που να μην έχουν πια τίποτα να χάσουν οι φυλακισμένοι για να «μάθουμε» ότι στην Ελλάδα η πληρότητα των σωφρονιστηρίων φτάνει στο 142%, ποσοστό υψηλότερο ακόμη και από αυτό της Τουρκίας. Και «διαφωτιστήκαμε» ότι οι συνθήκες κράτησης στην σύγχρονη και πολιτισμένη Ελλάδα καμία σχέση με τον πολιτισμό δεν έχουν και, το χειρότερο, είναι παρόμοιες με τις συνθήκες κράτησης άλλων εποχών.
Όλες οι παραπάνω λέξεις βρίσκονται εντός εισαγωγικών γιατί απλά έγινε το αντίθετο. Δεν ενημερωθήκαμε, δεν γνωρίσαμε, δεν μάθαμε. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης πλην κάποιων εξαιρέσεων αναλώθηκαν σε θέματα άμεσης επικαιρότητας, θέματα υψηλής τηλεθέασης, υψηλής ακροαματικότητας και υψηλής αναγνωσιμότητας. Η ανθρωπινή αξιοπρέπεια έχει χαμηλή τηλεθέαση αλλά είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Και όλοι αυτοί οι «εντός των τειχών» δεν είναι τέρατα είναι άνθρωποι. Άνθρωποι που έχουν κάθε δικαίωμα να ζουν σαν άνθρωποι. Άνθρωποι που παρανόμησαν και καταδικάστηκαν. Αλλά δεν καταδικάστηκαν ούτε σε εξαθλίωση ούτε σε εξευτελισμό. Καταδικάστηκαν σε σωφρονισμό και ο σωφρονισμός έχει άλλη σημασία.
Εμείς, λοιπόν, δεν ξέραμε και δεν μας είπαν ότι το σωφρονιστικό σύστημα είναι για τα σίδερα. Δεν ξέραμε και δεν μας είπαν ότι οι φυλακές είναι ένας κόσμος αδικίας αφού ο ένας στους τρεις φυλακισμένους δεν έχει καν καταδικαστεί και είναι υπόδικος. Δεν ξέραμε και δεν μας είπαν ότι σχεδόν οι μισοί κρατούμενοι έπρεπε να βρίσκονται σε αναρρωτήρια γιατί είναι τοξικομανείς και όχι σε σωφρονιστήρια. Οι άμεσα εμπλεκόμενοι λόγω επαγγέλματος, νομικοί, γιατροί, σωφρονιστικοί υπάλληλοι αστυνομικοί και κοινωνικοί λειτουργοί, γιατί ποίησαν την νήσσαν ως τώρα συμμετέχοντας σε μία συνωμοσία αποσιώπησης; Και γιατί οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, αστυνομικοί και κοινωνικοί λειτουργοί συνεχίζουν
Να σωπαίνουν;
Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας το σωφρονιστικό σύστημα της Ελλάδας είναι γυμνό. Τι έκανε ο υπουργός Δικαιοσύνης; Τι έκαναν και προκάτοχοι αυτού ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης; Όταν στις ελληνικές φυλακές γίνεται ένας κοινωνικός αγώνας χιλιάδων κρατούμενων με αποχή από τα συσσίτια και απεργίες πείνας η απάντηση είναι απλή. Δεν έκαναν τίποτα οι ταγοί της εξουσίας. Συντήρησαν ένα σωφρονιστικό σύστημα που μετατρέπει τις φυλακές σε κολαστήρια, αποθήκες ανθρώπων.
Στερούνται σύννομα το δικαίωμα της ελευθερίας. Θέλουν να διατηρήσουν το δικαίωμα να ζήσουν σαν άνθρωποι σε κοινωνία ανθρώπων. Αυτό επιδιώκουν με τον αγώνα τους οι «εντός» των τειχών κρατούμενοι. Αυτό φωνάζουν εκκωφαντικά με τα 45 αιτήματα τους. Ας μη τους τα στερήσουμε. Και μην ξεχνάμε ότι οι «εντός» των τειχών κρατούμενοι μπορεί να μη ζουν ανάμεσα μας, είναι όμως μία μικρογραφία της κοινωνίας μας.
Το άρθρο αυτό το έγραψα για την Φωτεινή. «Εντός» των τειχών κρατουμένη στις γυναικείες φυλακές του Ελαιώνα της Θήβας. Όταν άκουσα την συνέντευξη της στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash συγκλονίστηκα και θέλησα να μάθω τι γίνεται στα «σωφρονιστικά ιδρύματα».
Για σένα Φωτεινή γιατί μου άνοιξες τα μάτια.
Γιάννης Κουρπαλίδης
Ειδ.Μικροβιολογίας
