Ένα χιλιόμετρο μόλις απ΄την άκρη της πόλης της Ξάνθης, ζει και κινείται 47 χρόνια τώρα ένα σύνολο ανθρώπων με τους δικούς του κανόνες περιμένοντας τα βασικά απ’ τους ιθύνοντες αφού οι αποσπασματικές ενέργειες που γίνονται δε λειτουργούν παρά μόνο ως δείγματα λύσεων.
Στη νότια πλευρά της Ξάνθης, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου απ’ τις παρυφές της πόλης, από το 1960 υπάρχει ο οικισμός Δροσερού που έχει εγκατασταθεί ένα μέρος του πληθυσμού των ξανθιωτών που σήμερα απαριθμεί έξι χιλιάδες άτομα περίπου σύμφωνα με εκτιμήσεις αφού δεν έχει γίνει ακριβής απογραφή των κατοίκων.
Ο πρώτος Δροσερίτης Δημοτικός Σύμβουλος Ξάνθης
Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, για πρώτη φορά εξελέγη εκπρόσωπος του Δροσερού στο Δημοτικό Συμβούλιο Ξάνθης με την παράταξη ‘Πολίτες για την Αλλαγή’. Πρόκειται για τον Φερντούν Χασάν Ογλού, έναν νέο άνθρωπο που έχει γεννηθεί στο Δροσερό και δηλώνει υπερήφανος γι’ αυτό και μετά από αρκετά χρόνια διαβίωσης στην Αθήνα, επέστρεψε, παντρεύτηκε κι έστησε το σπίτι του στον οικισμό όπου και δραστηριοποιείται επαγγελματικά ως εργολάβος στην οικογενειακή επιχείρηση.
Το ραντεβού μας με τον Φερντούν ήταν στις εγκαταστάσεις του ΟΑΕΔ απ’ όπου με το αυτοκίνητό του κάναμε μια μεγάλη βόλτα-περιήγηση σε όλο το Δροσερό. Κάποια κτίρια όπως τα σχολεία που στεγάζονται στον ίδιο χώρο και τα σπίτια μερικών κατοίκων είναι τα μόνα που θυμίζουν την εποχή που ζούμε. Η συνολική εικόνα του οικισμού μας μεταφέρει σε άλλες εποχές με τα παιδιά να τρέχουν στους δρόμους, τις νοικοκυρές να κάθονται μπροστά στις αυλές των σπιτιών τους και τους δρόμους να είναι στρωμένοι κατά διαστήματα μόνο με παλιά άσφαλτο αλλά κυρίως με χαλίκι τρία άλφα και τα νερά να λιμνάζουν απ’ την απογευματινή μικρή σε διάρκεια καλοκαιρινή μπόρα.
Ο καλύτερος δρόμος είναι αυτός που περνά μπροστά απ’ το σπίτι του Φερντούν που όπως μας λέει στρώθηκε τις προηγούμενες μέρες.
Το εγκαταλελειμμένο Γυμναστήριο και η Πλατεία
Η ξενάγηση ξεκινά απ’ το κτίριο που είναι προσφορά του επιχειρηματία Π. Εμφιετζόγλου και κατασκευάστηκε για να λειτουργήσει ως γυμναστήριο. Η εικόνα που αντικρίζουμε είναι τραγική αφού μέχρι και υπολείμματα από φωτιές που έχουν ανάψει στο παρελθόν βλέπουμε μπροστά στην πάλαι ποτέ κεντρική είσοδο. Όπως μας ενημέρωσε ο Φερντούν, στην αρχή της λειτουργίας του εμφανίστηκαν δυο γυμναστές κι ένας φύλακας που μόλις έληξαν οι συμβάσεις τους όμως, δεν ξαναεμφανίστηκαν ούτε οι ίδιοι ούτε αντικαταστάτες τους.
Επόμενος σταθμός αφού περιδιαβήκαμε τους μαχαλάδες όπου ένα αυτοκίνητο χωράει ίσα ίσα, η Κεντρική Πλατεία του Δροσερού. Έργο του αείμνηστου Φ. Αμοιρίδη μας λέει ο Φερντούν αλλά από τότε έμεινε έτσι. Ο χώρος που είχε προορισθεί για σιντριβάνι έχει χορταριάσει ενώ οι κάτοικοι που έχουν ως μόνη επιλογή για διασκέδαση αυτή τη βόλτα, κάθονται γύρω γύρω στα πεζούλια, δίπλα απ’ τους γεμάτους κάδους σκουπιδιών που δείχνουν να μην έχουν πειραχθεί για πολλές πολλές μέρες.
Οι δρόμοι και οι λεωφόροι
Τα σπίτια στηρίζονται το ένα στο άλλο αφού είναι χτισμένα κολλητά και τις αυλές χωρίζουν χαμηλά πεζούλια. Η εικόνα αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα άναρχης δόμησης αφού όπως μαθαίνουμε, ο καθένας έχτισε αυθαίρετα και μόλις παρέστη ανάγκη απ΄τη γέννηση του δέκατου ή και παραπάνω παιδιού, έκανε και μια επέκταση για να χωρέσει η οικογένεια. Οι δρόμοι απ’ την πρόχειρη πρόσθεση οδοστρωμάτων μέσα στα χρόνια, έχουν φτάσει να είναι σε υψηλότερο επίπεδο απ’ αυτό των σπιτιών με αποτέλεσμα, με την πρώτη βροχή, όποιας έντασης κι αν είναι, να πλημμυρίζουν πρώτα οι αυλές και μετά οι κυρίως χώροι των κατοικιών. Τα νεώτερα κτίσματα φαίνονται από μακριά αφού οι ιδιοκτήτες τους έχουν φροντίσει να τα κάνουν υπερυψωμένα προς αποφυγήν μάλλον της κατάστασης. Το οδόστρωμα στην καλύτερη περίπτωση έχει κάποια κομμάτια παλιάς ασφάλτου ανάμεσα στο χώμα ενώ τα στενά και τα σοκάκια έχουν χαλίκι τρία άλφα.
«Χρειάζονται πραγματικά έργα κι όχι δείγματα»
Στην κουβέντα που κάναμε με τον Φερντούν Χασάν Ογλού που συχνά διέκοπταν απ’ τους χαιρετισμούς των διερχόμενων, διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για ένα συνειδητοποιημένο άτομο που αγαπά τον τόπο του και θέλει να προσφέρει. Στην ερώτησή μας γιατί ανακατεύτηκε με την τοπική πολιτική ο πρώτος Δροσερίτης Δημοτικός Σύμβουλος απαντά με σιγουριά: «είμαι Δροσερίτης γέννημα θρέμα και πρώτη φορά ανακατεύτηκα στην πολιτική.
Αναγκάστηκα να ανακατευτώ για να πάρουμε πρωτοβουλίες. 6 χιλιάδες κάτοικοι και η τοπική αυτοδιοίκηση δεν ενδιαφέρεται για μας. Εικόνες ντροπής που δεν πρέπει εμείς να ντρεπόμαστε αλλά κάποιοι άλλοι που δεν έχουν κάνει κάτι. Ο χρόνος σταμάτησε για το Δροσερό κι ο καθένας προσπαθεί μόνος του ν’ αλλάξει το σπίτι του και τη ζωή του. Εδώ γεννηθήκαμε κι εδώ θέλουμε να ζήσουμε, είναι ο τόπος μας , το σπίτι μας και θέλουμε να παλέψουμε για το καλύτερο. Οι άνθρωποι προσπαθούν με διάφορα επαγγέλματα όπως καλαθοποιοί, μικροπωλητές και γυρολόγοι ».
Αναγνωρίζει τα προβλήματα που πηγάζουν απ’ την αγραμματοσύνη των παλαιότερων και μετά από την παρουσίαση των καθημερινών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι, τονίζει ότι η παιδεία είναι το βασικότερο αγαθό που όμως λείπει απ’ το μεγαλύτερο κομμάτι των κατοίκων: «οι παλαιότεροι δεν ήξεραν αλλά προσπαθούν και θέλουν τα παιδιά τους να ξεφύγουν απ΄αυτή την κατάσταση. Άφησαν τις αγροτικές εργασίες που τους επέβαλλαν τον Μάρτιο να πηγαίνουν στα χωράφια παίρνοντας τα παιδιά απ’ το σχολείο. Στήσανε τη ζωή τους εδώ φτιάχνοντας τα σπίτια τους και προσπαθούν να βρουν δουλειές που θα τους επιτρέπουν να μένουν μόνιμα στον τόπο τους. στις οικοδομές, εργάτες, ό,τι μπορούν να κάνουν για να βγει το μεροκάματο. Φτώχεια και αμορφωσιά είναι αυτά που ταλαιπωρούν την περιοχή μας».
Όταν ζητάμε να μας αξιολογήσει τα προβλήματα ο Φερντούν είναι εντελώς συγκεκριμένος στην απάντησή του: «για να σταματήσει το πρόβλημα είναι πολύ δύσκολο πια αφού είναι πολλά αυτά που πρέπει να λυθούν όμως αν μπει εντός σχεδίου πόλης το Δροσερό, θα αναγκαστούν όλοι να μπουν σε τάξη. Θα γίνουν οι δρόμοι, θα έχουμε κεντρικό αποχετευτικό δίκτυο κι όχι ο καθένας το βόθρο του, θα μαζεύονται τα σκουπίδια κανονικά κι όχι δυο φορές την εβδομάδα από κάποια σημεία .Έχουμε κάδους αλλά σε πολλές περιπτώσεις, δε χωρούν τα απορριμματοφόρα να μπουν στ	
