Τον τρέχοντα καιρό, λόγος πολύς γίνεται για τον κυοφορούμενο στην Ξάνθη ΧΥΤΥ. Για σκουπίδια δηλαδή που, λεκτικά, αναβαπτίστηκαν σε απορρίμματα ή και στερεά απόβλητα, και, κωδικοποιημένα, από ΧΥΤΑ, σε ΧΥΤΥ. Απόψεις, σκέψεις, γνώμες, αντιρρήσεις, αντιπαραθέσεις πάνε κι έρχονται τις μέρες τούτες. Συμφέρει την Ξάνθη η κατασκευή του εργοστασίου στον τόπο μας διατείνονται οι υποστηρικτές του θέματος. Ευνοείται με άλλα λόγια η Ξάνθη από την συγκέντρωση σ’αυτή των σκουπιδιών (άντε απορριμμάτων) Δράμας-Καβάλας-Κομοτηνής-Αλεξανδρούπολης. Μυστήρια πράγματα. Σκουπίδια, για την ευημερία των πολιτών της Ξάνθης. Απίστευτο. Με μια εξ άλλου απλή ή και απλοϊκή αν θέλετε θεώρηση του πράγματος, η λειτουργία του εργοστασίου που θα δώσει υποτίθεται λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών Αν.Μακεδονίας και Θράκης θα επιβαρύνεται με σημαντικό οικονομικό (αλλά και περιβαλλοντικό) κόστος από την μεταφορά – από μεγάλες μάλιστα αποστάσεις – της “πρώτης ύλης” (νεώτερη αναβάθμιση των “σκουπιδιών”). Αν, αν λέμε, δεν υπήρχε το κόστος αυτό, η βιωσιμότητα του εργοστασίου, η βιωσιμότητα του όλου εγχειρήματος αν προτιμάτε φίλοι συμπολίτες, θα ήταν προφανώς πιο εξασφαλισμένη, πιο επικερδής. Στην Αττική, με τα οξυμένα προβλήματα, όπου δεν υφίσταται κατά κάποιο τρόπο το κόστος αυτό μεταφοράς, αφού, έτσι και αλλιώς κατά εκατοντάδες συγκεντρώνονται καθημερινά τόνοι σκουπιδιών σε συγκεκριμένο χώρο, δίνεται με τον δικό μας τρόπο λύση; Ωστόσο τρομάζει (ίσως και λαθεμένα) η ταπεινή μου σκέψη στο να βομβαρδίζεται καθημερινά η Ξάνθη εξ ανατολών και δυσμάς με τόνους σκουπιδιών υπό την αναπόσπαστη βέβαια, θριαμβευτική όμως, συνοδεία ανεπιθύμητων οσμών και εκατομμυρίων παθογόνων μικροβίων. Και κάτι ακόμη. Επιχειρηματολογείται πως το εργοστάσιο πρέπει να γίνει για να μην χαθούν πιστώσεις της Ε.Ε.
Αυτό θυμίζει παλιές, στρεβλές, εποχές, οπότε, εμείς, οι διακονούντες τότε την Δημόσια Διοίκηση, πιεζόμασταν να ενδίδουμε, παραβλέποντας και τους Νόμους, προκειμένου να γίνει κάποια ιδιωτική επένδυση για να μην χαθούν χρήματα, δολάρια.
Όπου, σ’αυτή την τακτική, υπήρξε υποχωρητικότητα, ζημιώθηκε τελικά εμφανώς το περιβάλλον. Ας αφεθούν λοιπόν τα σκουπίδια των λοιπών πόλεων στον χώρο τους και ας δούμε τα του οίκου μας. Οι Αρχές ν’ αναζητήσουν ηπιότερη λύση και οι πολίτες να φροντίσουμε να μειώσουμε τα παραγόμενα απορρίμματα καθώς και να συμβάλουμε στον διαχωρισμό τους σε ανακυκλώσιμα και μή.
Μαϊου 25 “σωτήριου” έτους 2007
από τον πολίτη και επίτιμο Δασάρχη
Ιωάννη Γκεβρέκη
