«Τρείς Φωνές κουρδίζονται στο βιβλίο αυτό:κορφολόγημα από το γλωσσάρι του πεζογράφου και ποιητή, αποσπάσματα από ένα ψυχιατρικό αρχείο(φρενοκομείον Ζωρζή και Ταρσή, Δρομοκαϊτου) καθώς και μία δέσμη αναπάντητων επιστολών…».
Ένα παραβατικό μυθιστόρημα, ένα μυθιστόρημα που ενώ γράφεται αναρωτιέται και ταυτόχρονα ονειρεύεται πως γράφεται ένα μυθιστόρημα, ένα μυθιστόρημα που αλληθωρίζει προς το επιστολικό δοκίμιο την αντι – βιογραφία, τη θρυμματισμένη πρόζα, την πλάγια αυτοβιογραφία, πάνω απ’ όλα όμως σαγηνεύεται από την έκσταση της ποίησης είναι για το συγγραφέα Μισέλ Φάϊς το νέο του βιβλίο «Ελληνική αϋπνία», που παρουσιάστηκε το Σάββατο 27 Νοεμβρίου στην εικαστική αίθουσα του βιβλιοπωλείου «Παπασωτηρίου».
Το βιβλίο
Ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται στη ζωή και το έργο του Γεωργίου Βιζυηνού(1849 – 1896): «Τρείς Φωνές κουρδίζονται στο βιβλίο αυτό:κορφολόγημα από το γλωσσάρι του πεζογράφου και ποιητή, αποσπάσματα από ένα ψυχιατρικό αρχείο(φρενοκομείον Ζωρζή και Ταρσή, Δρομοκαϊτου) καθώς και μία δέσμη αναπάντητων επιστολών…».
Για το βιβλίο και το συγγραφέα μίλησε η κα Τζένη Κατσαρή, φιλόλογος-Διευθύντρια της εφημερίδας «Παρατηρητής της Θράκης»: «Με τον Φάϊς έτσι είχαν ανέκαθεν τα πράγματα. Έτσι ξεκίνησε στη πεζογραφία έτσι συνέχισε. Ορκισμένος της αϋπνίας της αλλότητας της μοναξιάς και συνάμα της καθολικής παρουσίας φλογισμένων χειρογράφων. Φάϊς – Βιζυηνός, γιατί τώρα σιωπηλά άυπνα αγγίγματα στην ιστορία, τη βιογραφία τη γλώσσα της νεοελληνικής γραφής. Γιατί στις μέρες μας, μέρες απ’ τη μια του μακάριου ύπνου των ευπώλητων πολυσέλιδων μυθιστορημάτων και απ’ την άλλη της άγρυπνης πόζας αυτοπαθών κειμενικών πειραματισμών, κάτι ανάλογο με τον άνωθεν εξευρωπαϊσμό του Ροϊδη και την κάτωθεν ορθοδοξία του Παπαδιαμάντη, στις μέρες μας, είναι σημαντικό ένας κατ’ εξοχής αντιιδεολογικός χαρακτήρας, όπως ο Φάϊς στην συγκεκριμένη περίπτωση, να δίνει την πλέον ιδεολογική και συνάμα αποστοματική απάντηση στα κυρίαρχα ρεύματα της Ορθοδοξίας της περιοχής μας. Κριτικός της λογοτεχνίας ο Φάϊς γνωρίζει τα πράγματα και από μέσα και απ’ έξω. Σήμερα όμως τη στιγμή που καταγγέλλει τους διαχρονικούς φαναριώτες της πνευματικής μας ζωής φαίνεται πεπεισμένος περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι η αφήγηση είναι από μόνη της ολόκληρη πατρίδα ολόκληρη ζωή, ακέραιος θάνατος».
Ο συγγραφέας της «Ελληνικής αϋπνίας» Μισέλ Φάϊς γεννημένος στην Κομοτηνή το 1957 έχει γράψει ακόμη: «Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου»(1994)
«Απ’ το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες» (1999)
«Aegypious Monachus» (2001)
«Tο μέλι και η στάχτη του θεού» (2002)
Αναφερόμενος στη συνολική συγγραφική του δουλειά τονίζει: «Με τα δύο πρώτα βιβλία μου προσπαθώ να απαντήσω στο ερώτημα:» Ποιος είμαι». Με το «Μέλι και η Στάχτη του Θεού» και η «Ελληνική αϋπνία», προσπαθώ να απαντήσω στο ερώτημα «Πού βρίσκομαι». Αν με τα προηγούμενα βιβλία μου έσκυψα την Εβραϊκή μου φύτρα με το παρόν βιβλίο έσκυψα στη χριστιανική μου. Έσκυψα απ’ τη σκοπιά της πίστης που είναι σε αποδιοργάνωση».
Ο συγγραφέας της «ελληνικής αϋπνίας», μας προτείνει να διαβάσουμε την ελληνική λογοτεχνία με τον τρόπο του βιζυηνικού του πληρεξούσιου… να φτάσουμε στην «απεδαφοποιημένη πατρίδα, στην παραμυθητική ιστορία, στο απολεσθέντα ύπνο, στο φλογισμένο χειρόγραφο»…
Μαριάννα Ξανθοπούλου
