«Κάποια στιγμή η γροθιά σου/πρέπει να κοπεί απ’ το χτές,/ στο αύριο να πέσει κεραυνός»
Με ιδιαίτερη χαρά,
κρατάω εδώ και λίγες ημέρες στα χέρια μου,
την τελευταία εκτός εμπορίου ποιητική ανθολόγηση
του Θανάση Μουσόπουλου,
από τις εκδόσεις Τελεία+Παύλα.
Σε αυτήν την εποχή της ύπουλης θανατηφόρας
πανδημίας των ιών που ζούμε,
με το διαρκώς σε έξαρση απατηλό θέατρο της εξουσίας,
ο λόγος των ποιητών δια του ιού της γραφής,
καλείτε να ορθοσταθεί στην πρώτη γραμμή της μάχης
για να επανενεργοποιήσει την γλώσσα για το αύριο της ζωής.
Ποίηση που θα γίνει βίωση,
εφοδιασμός της φαρέτρας απέναντι στους ακατάπαυστα
επώδυνους διαβρωτικούς δρόμους
που ανοίγει η καθημερινότητα του νταή εγκλεισμού.
«Μια απλή κίνηση ήταν,
έτσι.
Να καθαρίσεις το τζάμι απ’ τα χνότα
να δεις τον κόσμο έξω καθαρό»
Η ποίηση, η λογοτεχνία, το δοκίμιο, η κριτική, τα βιβλία,
η γραφή δηλαδή στο σύνολό της,
είναι τα κύρια συστατικά στοιχεία της ύπαρξης του Θανάση,
τα οποία των συνοδεύουν ως σταθερός ορίζοντας
στην επικοινωνία του με την εποχή του.
«Ο ποιητής ανάσα ιδρωμένης γης:
Αύριο πάλι θα ποτίσω
τις γλάστρες στο μπαλκόνι τ’ ουρανού
και θα κινήσω πάλι να γεμίσω
με τα’ αλλουνού τα σύννεφα.
Αύριο πάλι θα κινήσω
τα σύννεφα να φέρω τ’ ουρανού
και θα ρωτήσω πάλι που να κλείσω
τα περισσεύματα της λύπης μου,
την αγάπη»
Το κειμενικό φως της ημέρας,
του γενέθλιου τόπου του,
της Πόλης του, Της Ξάνθης,
που το πλούσιο κοίτασμά του συντίθεται
από υλικά και αγγίγματα εποχής απαλλαγμένα
από τον φθοροποιό σκουριασμένο χρόνο
των μνηστήρων της ενοχικής συνοδοιπορίας,
κυριαρχείται από αδιάλειπτους λεκτικούς διασκελισμούς
προς την εξύψωση της αυτονομίας της
αρχιτεκτονικής σύνθεσης του λόγου.
«Δεν τράβηξα μαχαίρι
για να σκοτώσω άνθρωπο
Ούτε για να δείξω
δύναμη και μίσος
Τράβηξα μαχαίρι
για να χωρίσω την αγάπη στα δύο,
για να σκορπίσω ελπίδα
μικρά μικρά κομμάτια
στα μάτια των ανθρώπων
Τράβηξα μαχαίρι
για να φωτίσω
για να δροσίσω
για να αφήσω πνοές
στην άνυδρη κοιλάδα του σύμπαντος»
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
