Το αφιέρωμα από τη Lucia de Stefani και τη Μυρτώ Παπαδοπούλου επικεντρώνεται στις σχέσεις και τους ρόλους των δύο φύλων, καθώς και τον τρόπο που οι γυναίκες διεκδικούν την ισότητα
Στον τρόπο που οι γυναίκες πομακικής καταγωγής επιχειρούν να αναδιαμορφώσουν τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στην κοινότητά τους, αλλά και την τοπική κοινωνία εν γένει, ακροβατώντας ανάμεσα στην παράδοση και τον εκμοντερνισμό, παρουσιάζει σε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στο National Geographic η Lucia de Stefani, το οποίο συνοδεύεται από τις φωτογραφίες της Μυρτώ Παπαδοπούλου.
Στο πρώτο πλάνο του αφιερώματος βρίσκεται η γνωστή ξανθιώτισσα Εμινέ Μπουρουτζή, για την οποία γράφει ότι «αναγκάστηκε να παντρευτεί στα 13 και τώρα, αφότου χώρισε, μεγαλώνει μόνη τα τρία της παιδιά. Εργάζεται για να τελειώσει την εκπαίδευσή της σε δημόσιο σχολείο και είναι ένα πρεσβευτής της ισότητας των δύο φύλων».
Το ρεπορτάζ αναφέρεται στους Πομάκους ως μία απομονωμένη ελληνική κοινότητα, όπου το παραδοσιακό παιχνίδι της προσέγγισης (βλ. φλερτ), είναι ακόμη ζωντανό. Όπως αναφέρει, σύμφωνα με την πομάκικη παράδοση lülka, οι ανύπαντρες γυναίκες γοητεύουν σαγηνευτικά τους υποψήφιους συντρόφους στην αρχή κάθε Μαΐου, καθισμένες σε σχοινιά που κρέμονται από τα δέντρα που γεμίζουν τα χωράφια της περιοχής. Είναι μια γιορτή της άνοιξης, μια πρόσκληση για αγάπη και νέα ζωή». Περιγράφοντάς το σχολιάζει: «για όλη της την απλότητα και το συμβολισμό, το έθιμο είναι ένα από τα πιο αντιφατικά. Αν και κάποιες νεαρές γυναίκες πομακικής καταγωγής εξακολουθούν να παίζουν στις κούνιες, οι περισσότερες – εκείνες που συμμετέχουν στην παράδοση και εκείνες που δεν το κάνουν – εξαναγκάζονται σε συμφωνημένους γάμους».
Το αφιέρωμα προέκυψε μέσα από την επιμονή της φωτογράφου και σκηνοθέτη Μυρτώ Παπαδοπούλου, η οποία ταξίδευε κάθε μήνα για πάνω από ένα χρόνο σε περιοχές που ζει η μουσουλμανική μειονότητα, προκειμένου να εξερευνήσει τη ζωή της κοινότητας στα βουνά της Ροδόπης. Το κείμενο, αλλά και οι φωτογραφίες είναι γεμάτα νοσταλγία για τον τρόπο που ζούσε η μειονότητα των Πομάκων και πώς άλλαξε στην πορεία, αλλά και θαυμασμό για την απλότητα της διαβίωσης, την αγάπη για την παράδοση, αλλά και τον αγώνα και την αγωνία των γυναικών να διεκδικήσουν και να κερδίσουν την ισότητα.
