Κλειστά τα Λουτρά Ποταμιάς …άλλο ένα κουφάρι της ΕΤΑΔ
Αυτή η ιστορία με τα Λουτρά Ποταμιάς έχει όλα τα χαρακτηριστικά της τραγελαφικής λειτουργίας αυτών των Οργανισμών που δήθεν αξιοποιούν την δημόσια υπηρεσία όπως η ΕΤΑΔ και το ΤΑΙΠΕΔ. Τόσα χρόνια ζητάει την παραχώρηση ο δήμος Αβδήρων για να μπορεί να τα βγάλει σε διαγωνισμό να μπει ένας επενδυτής που θα τα αξιοποιήσει τουριστικά και θα αυξήσει την επισκεψιμότητα όλης της περιοχής αλλά τίποτε δεν κατάφερε. Η ΕΤΑΔ είναι ένας αδιαπέραστος τοίχος…Τώρα έληξε και η άδεια χρήσης νερού και δεν μπορούν να λειτουργήσουν όπως λειτουργούσαν. Πραγματικά είναι κρίμα για την τοπική κοινωνία να έχει ένα φυσικό ιαματικό πόρο και να μην μπορεί να τον αξιοποιήσει προς όφελος της . Η εικόνα των Λουτρών είναι απογοητευτική . Πρόσφατα δημοσιεύσαμε φωνογραφείς με το χάλι τους. Άλλο ένα κουφάρι δηλαδή της ΕΤΑΔ στο νομό μας. Κάτι πρέπει να γίνει μ’ αυτή την κατάσταση. Τι κάνουν οι βουλευτές μας;
Τι κάνουμε όλοι εμείς σαν τοπική κοινωνία; Μόνο να γκρινιάζουμε και να μεμψιμοιρούμε ξέρουμε…Κάποια πρωτοβουλία για τέτοια θέματα δεν παίρνουμε.
Γι’ αυτό και είμαστε άξιοι της μοίρας μας…!
Μ.Ξ.
Μοναδικό καλούπι ο Τραμπ
Αυτό κι αν είναι απίθανο για μας αλλά πιθανότατο για τον Ντόναλντ Τραμπ. Τον γνωστό και μοναδικό πρόεδρο των ΗΠΑ. Του αρέσει να ξαφνιάζει τους συμπατριώτες του και φυσικά τον υπόλοιπο πλανήτη.
Ο πρόεδρος, όπως όλοι γνωρίζουμε πλέον, έχει το δικό του στυλ, τις δικές του ατάκες, χειρονομίες και… γραβάτες.
Όμως έχει κι έναν απίστευτο τρόπο τα πλέον σοβαρά πράγματα να τα κάνει ελαφριά, προς μεγάλη έκπληξη των επισκεπτών του.
Λοιπόν, απίστευτο το τελευταίο που συνέβη πρόσφατα. Μία απροσδόκητη ερώτηση έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ στον πρόεδρο της Συρίας, Αχμέντ αλ Σάρα, κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους, τη Δευτέρα 10 Νοεμβρίου. Ο Αμερικανός πρόεδρος χάρισε στον 43χρονο Αλ Σάρα ένα μπουκάλι άρωμα, και τον ψέκασε μάλιστα, λέγοντας ότι είναι «το καλύτερο». «Και το άλλο είναι για τη σύζυγό σου», είπε ο Τραμπ, πριν ρωτήσει: «Πόσες είναι οι σύζυγοι; Μία;». «Μία», απάντησε ο Σύρος πρόεδρος, με τον Τραμπ να σχολιάζει: «Με εσάς, ποτέ δεν ξέρω».
Γ.Δ.
Για πρώτη φορά
Στην Ελλάδα ζούμε, στη χώρα των πλέον απίθανων συμβάντων, με τους πλέον έξυπνους πολίτες, αλλά και τους πλέον απίθανους πολιτικούς. Ιδού τι θα συμβεί και θα με δικαιώσετε.
Για πρώτη φορά στα χρονικά, η Εφορία επιστρέφει χρήματα σε φορολογούμενους σε βάθος δεκαετίας, παρά το γεγονός ότι βάσει νόμου οι επιστροφές και το δικαίωμα είσπραξης όταν προέρχεται από το Δημόσιο παραγράφονται στην τριετία.
Πρόκειται για χρήματα που θα αποδοθούν στους ιδιοκτήτες ακινήτων που πλήρωσαν ΕΝΦΙΑ από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), μετά από σχετική νομοθετική ρύθμιση, για επιστροφή των φόρων για ιδιοχρησιμοποιούμενα ακίνητα, ακόμη και για παλαιές χρήσεις, έως και δέκα χρόνια πίσω.
Η διαδικασία αυτή εφαρμόζεται κατ’ εξαίρεση των γενικών διατάξεων περί παραγραφής, που περιορίζουν το δικαίωμα διεκδίκησης επιστροφών από το Δημόσιο σε τρία έτη, εκτός εάν πρόκειται για περιπτώσεις που έχουν κριθεί δικαστικά.
Γ.Δ.
Μια σύντομη επίσκεψη
Μας δόθηκε η ευκαιρία με φίλους να κάνουμε μια επίσκεψη στο βουνό για να ξεναγήσουμε τους επισκέπτες μας στα λεγόμενα Πομακοχώρια.
Ο καιρός καλός, η ξενάγηση έγκυρη και ενημερωτική, η διαδρομή ωραία, ο καφές στον Εχίνο καλός, όμως υπήρχε κάτι που χάλασε την όλη θετική εικόνα. Η αρνητική λοιπόν ήταν η παρουσία πάρα πολλών σκυλιών. Τα οποία κυκλοφορούν κατά ομάδες-αγέλες και είναι άγνωστο το πως θ’ αντιδράσουν. Ενημέρωσα, ως είχα υποχρέωση, τους φίλους από Αθήνα ότι ο δήμος προσπαθεί να αντιμετωπίσει το δύσκολο αυτό θέμα, λόγω εγγενών αδυναμιών, όπως είναι η παρουσία σε κάθε σπιτιού σχεδόν κι ενός σκύλου, τα πολλά χωριά και οικισμοί και βέβαια και το ορεινό ανάγλυφο που εμποδίζει την εύκολη επαφή.
Τέλος πάντων, η παρέα γλυκάθηκε από τα σοροπιαστά από το ζαχαροπλαστείο «Τσάλα» της οικογένειας Ντουκιαντζή και όλοι έμειναν στις όμορφες εικόνες της διαδρομής και γνωριμίας με τους ανθρώπους και υποσχέθηκαν πως θα ξανάρθουν με περισσότερο χρόνο στη διάθεσή τους.
Γ.Δ.
Για την «ανακύκλωση»
Το γνωρίζουμε όλοι ότι το πλαστικό έχει κυριεύσει τον πλανήτη.
Η κυριαρχία του είναι απόλυτη και πλέον άρχισε να θεωρείται ιδιαίτερα σοβαρό θέμα, διότι υπάρχει παντού στη ζωή μας και στις λειτουργίες μας.
Δεν υπάρχει σπίτι χωρίς πλαστικά είδη, δεν υπάρχει χώρος εργασίας χωρίς επίσης την παρουσία αυτού του εισβολέα, που αθόρυβα έχει κυριαρχήσει και αθόρυβα επίσης απειλεί τον πλανήτη με την παρουσία του.
Ο όγκος των πλαστικών που θάβονται, καίγονται ή ανακυκλώνονται είναι τεράστιος. Παρόλα αυτά, η παρουσία του πλαστικού αυξάνεται, δεν μειώνεται.
Κι όσο σκέφτομαι την κοροϊδία και υποκρισία με την δήθεν μείωση των σακουλών από τα Μάρκετ, εάν χρεώνονται, γελώ. Πλήρης αποτυχία.
Εκείνο που έμεινε είναι ένα επιπλέον οικονομικό όφελος για τα Μάρκετ που χρεώνουν τις πλαστικές σακούλες και τα χρήματα πηγαίνουν στις τσέπες των επιχειρήσεων.
Όσο για την υποτιθέμενη ανακύκλωση, καλά, εδώ γελάμε. Γιατί κυριαρχεί η απόλυτη κοροϊδία, διότι αυτό που γίνεται στην χώρα μας δεν είναι ανακύκλωση…
Γ.Δ.
Για τα νέα πρόσωπα
“Αχ βαχ και σε ποιον να πω τον πόνο μου και αυτό που με βασανίζει», είπε ο φίλος.
Παραξενεύτηκα κι εγώ από το σημείωμα που ήρθε στο γραφείο και μου το άφησε χωρίς πολλά λόγια. Εξάλλου μιλούσε το σύντομο σημείωμά του.
«Εγώ ξέρω, σημείωνε, ότι η κοινωνία μας, η Ξάνθη μας, έχει ανάγκη από διεκδικητικούς εκπροσώπους, όχι από απλούς θεατές».
Σύντομο, περιεκτικό και ουσιώδες το σημείωμα που σας παρέθεσα παραπάνω.
Θίγει ένα σοβαρό θέμα του τόπου μας, αυτό της εκροσώπησής του στην τοπική αλλά και κεντρική πολιτική σκηνή.
Το θέμα μας έχει απασχολήσει στη στήλη κατά το παρελθόν, το αναλύσαμε, το κάναμε γνωστό, έγινε αποδεκτό ότι όντως υφίσταται, αλλά τα νέα πρόσωπα, τα άξια και ικανά, αναμένουμε να τα δούμε επιτέλους…
Γ.Δ.
Τί εννοεί η Δαμανάκη;
Έννοιες που θεωρούνται δυσνόητες για το ευρύ κοινό αποφεύγονται από τα ΜΜΕ, αλλά σήμερα αποφάσισα να παραβιάσω τον κανόνα. Μου έκανε κλικ δημοσιογραφικά η πρόταση της Δαμανάκη για την εγκατάλειψη της ασπίδας των 6 μιλίων στα ελληνοτουρκικά και μπαίνω στον πειρασμό, παρότι το θέμα δεν είναι εύκολο…
Πρώτα απ’ όλα τι θέλει να πει ο ποιητής; Γιατί η πάλαι ποτέ «κόκκινη» Μαρία του «εδώ Πολυτεχνείο» ασχολήθηκε με το θέμα; Είναι στα καθήκοντά της ως Συμβούλου της Ocean5 (ΗΠΑ) και του Ιδρύματος Rockefeller (ΗΠΑ), που κάνει καριέρα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού; Αφορά μήπως την προηγούμενη ιδιότητά της ως σύμβουλος του Αλβέρτου στο πριγκηπάτο του Μονακό το ζήτημα; Προφανώς όχι!
Πέραν της ιδιότητάς της, λοιπόν, με τα καθήκοντά της από την επαγγελματική της σχέση, δεν παύει να είναι η πρώην Επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και φυσικά η πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, που μετεξελίχθηκε σε ΣΥΡΙΖΑ!
Γ.Δ.
Τί εννοεί η Δαμανάκη; II
Υπενθυμίζω το θέμα στην πρώτη του ανάγνωση: Τα έξι μίλια είναι η διαμάχη για την υφαλοκρηπίδα με την Τουρκία, δηλαδή εάν θα δεχτεί η χώρα μας κυριαρχικά δικαιώματα της γείτονος για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου… Ποια ανάγκη άραγε οδηγεί την Μαρία της σιωπής (επί σειρά ετών) να μπει στο παιχνίδι και να ανοίξει ένα τέτοιο θέμα; Λειτουργεί ως προπομπός ή όχι… θα φανεί στο άμεσο μέλλον και ήδη έχω την βεβαιότητα ότι μόνο τυχαία δεν ήρθε από το πουθενά να σηκώσει το βάρος της πρότασης εγκατάλειψης μιας δογματικής για την Ελλάδα θέσης, που αποτελεί αιτία πολέμου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα
Το γεγονός ότι η πρόταση έπεσε στο τραπέζι την ώρα που έχουμε τεκτονικές αλλαγές στην γεωστρατιωτική σκακιέρα με πρώτο θέμα στην ατζέντα την ενέργεια προφανώς απαντά κάθε ερωτηματικό. Την ίδια ώρα όλως τυχαίως κι η Ελλάδα έκανε στροφή στην εξόρυξη με γεωτρήσεις στην άντληση υδρογονανθράκων και τις υπογραφές με τον Αμερικανικό κολοσσό Εxxon Mobil ως ενεργειακού συμπαίκτη στο θαλάσσιο οικόπεδο μπλοκ 2 στο Ιόνιο! Δυτικά πάμε καλά… πέσαν οι τζίφρες το ‘27 θα έχουμε γεωτρήσεις! Ανατολικά στο Αιγαίο πότε (;), δεν μπορεί κάτι θα πήρε το αυτί της Δαμανάκη εκεί στο Νιού Γιόρκ…
Η ελληνική κυβέρνηση πάντως μέσω κύκλων του υπουργείου Εξωτερικών διαρρέει ότι δεν συζητά την πρότασή της…
Γ.Δ.
Στο βουνό φίλοι μου, στο βουνό
Σε αρκετούς συμπολίτες αρέσει να βρίσκονται κοντά στη θάλασσα. Σε άλλους αρέσει να βρίσκονται στο βουνό. Είναι επιθυμίες αυτές, θεμιτές και αποδεκτές πέρα για πέρα.
Προσωπικά ανήκω στην δεύτερη κατηγορία, του βουνού. Εκεί απολαμβάνω το δάσος με τα πυκνά και καταπράσινα δέντρα, εκεί σε μαγεύει το θρόισμα, ο θόρυβος των φύλλων, το φύσημα του ανέμου, το κελάηδημα των πουλιών και τα πολλά ακούσματα από τους ζώντες οργανισμούς που ζουν στη φύση του βουνού. Μάλιστα τώρα το φθινόπωρο η εικόνα των δέντρων είναι μια πανδαισία χρωμάτων. Το φύλλωμα δέντρων και θάμνων έχει μια μοναδική ποικιλία πράσινων, κόκκινων, κίτρινων χρωμάτων.
Οι αισθήσεις στο βουνό λειτουργούν όλες. Τα μάτια, η ακοή, η όσφρηση σε μια αρμονική εκδοχή από τις απλές, φυσικές παρουσίες.
Στο βουνό λοιπόν φίλοι μου, στο βουνό. Για τη φύση την όμορφη και μοναδική που βρίσκεται δίπλα μας και μας περιμένει να την ζήσουμε. Να δούμε τα φυτά, τα δέντρα, τα ρυάκια, τα ζώα και τα έντομα. Δηλαδή, τη ζωή!
Γ.Δ.
Τα αδειανά ακίνητα
Στην Ξάνθη έχουμε πολλά και αναξιοποίητα διαμερίσματα, μονοκατοικίες και ακίνητα για επαγγελματική στέγη που είναι κενά και ρημάζουν . Ο κυριότερος λόγος που δεν τα νοικιάζουν οι ιδιοκτήτες τους είναι ο οικονομικός αλλά και τα ατακτοποίητα κληρονομικά. Για να μπορέσει κάποιος να νοικιάσει το σπίτι του πρέπει να το ανακαινίσει στοιχειωδώς τουλάχιστον άρα χρειάζεται ρευστότητα που δεν υπάρχει. Το πρόγραμμα «Ανακαινίζω» δεν προχώρησε γιατί ήταν μικρή επιδότηση μόλις 30%. Επίσης πολλά σπίτια είναι συνιδιοκτησίες και δεν μπορούν να τα διαθέσουν στην αγορά αν προηγουμένως δεν τα τακτοποιήσουν. Το νέο νομοσχέδιο που δίνει φοροαπαλλαγές ως κίνητρο για να διατεθούν τα κενά ακίνητα στην αγορά και έτσι να αντιμετωπιστεί η στεγαστική κρίση είναι στην θετική κατεύθυνση αλλά κύκλοι της αγοράς εκτιμούν ότι δεν θα βοηθήσει πολύ. Πάντως αν μεγάλο μέρος των σπιτιών αυτών διατεθούν προς ενοικίαση θα ισορροπήσει η αγορά και θα μειωθούν οι τιμές που έχουν φτάσει σε εξωφρενικά ύψη.
Μ.Ξ.
