Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει στο «Ε» την έκθεσή του με θέμα «Γιώργος Ταξίδης. Άγιον Όρος. Τόπος σιωπής», αναδεικνύει την ποικιλία του Όρους, επικεντρώνοντας την προσοχή στην ασπρόμαυρη εικόνα-«Μπαίνοντας κάνεις στη διαδικασία της επίσκεψης στο Άγιον Όρος πρέπει πρώτα να απαντήσει στον εαυτό του την ερώτηση. Τι ζητάει κανείς να δει;» τονίζει στο «Ε»
«Ζωντανές» εικόνες αποδίδοντας ό,τι του εντυπώνεται, δημιουργεί ο Γιώργος Ταξίδης στο πλαίσιο μίας στοχευμένης δουλειάς στο Άγιο Όρος. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως σε όλα τα έργα επικρατεί μία παύση του χρόνου ή μία σιωπή λόγω εσωτερικών χώρων, που σε όλα απουσιάζει ως εικόνα ο άνθρωπος.
Θεωρεί πως το Όρος έχει μεγάλη ποικιλία με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επικεντρωθεί κάποιος μονοδιάστατα. Αναφερόμενος στον σκοπό της ζωγραφικής προσθέτει πως είναι η συμπύκνωση όλων των λέξεων σε εικόνα, την οποία ο καλλιτέχνης καλείται να αναδείξει.
Το κοινό χαρακτηριστικό όλων των έργων είναι η απουσία του ανθρώπου, κάτι που «ανοίγει» νέους δρόμους περιήγησης στους εσωτερικούς χώρους χωρίς να υπάρχει κανείς εκεί.
Ποιο είναι το βασικό θέμα της έκθεσης «Γιώργος Ταξίδης. Άγιον Όρος. Τόπος σιωπής»; Γιατί επιλέξατε ο τίτλος της έκθεσης να περιλαμβάνει τη λέξη «σιωπή»;
Το θέμα της έκθεσης είναι η πενταετής ενασχόληση μου με την Αθωνική Πολιτεία με πάνω από 15 ταξίδια και διαμονές στα περισσότερα μοναστήρια. Η ανάθεση αυτού του εγχειρήματος ήταν μια πρωτοβουλία της Αγιορειτικής Εστίας με σκοπό την αποστολή ενός καλλιτέχνη στο Άγιον Όρος και την παραγωγή έργων τέχνης μέσα από την εμπειρία του. Κατά την διάρκεια των ταξιδιών μου επισκέφτηκα και τις 20 Μονές όπως επίσης σκήτες, κελιά και την κορυφή του Άθου. Περπάτησα στα μονοπάτια και κατέγραψα όλη αυτή την βιωματική μου εμπειρία σε 115 έργα ποικίλων τεχνικών. Στο τέλος μαζί με τον διευθυντή της Αγιορειτικής Εστίας, κ. Αναστάσιο Ντούρο και βλέποντας το σύνολο των έργων αποφασίσαμε από κοινού να δοθεί στην έκθεση ο τίτλος Άγιον Όρος. Μιλάμε για Τόπο Σιωπής, καθώς σε όλα τα έργα επικρατεί μια παύση του χρόνου ή μια σιωπή λόγω των εσωτερικών χώρων που σε όλα απουσιάζει ο άνθρωπος ως εικόνα.
Πώς αποδίδετε ως καλλιτέχνης την έννοια της σιωπής μέσα από τη ζωγραφική σας;
Όλα τα έργα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, την απουσία του ανθρώπου. Αυτό δημιουργεί στον θεατή μια πύλη εισόδου στο έργο. Σαν να δίνεται η δυνατότητα να περιηγηθεί στους εσωτερικούς χώρους χωρίς να υπάρχει κανείς εκεί. Να γίνει μέρος της εμπειρίας και του έργου. Σαν να παγώνει ο χρόνος και αυτό κατ’ εμε ενέχει μια σιωπή.
Ποια χρώματα και ποιες τεχνικές χρησιμοποιείτε για να αποδώσετε την ατμόσφαιρα του Αγίου Όρους;
Θεωρώ πως δεν μπορεί να επικεντρωθεί κανείς μονοδιάστατα. Το Όρος έχει τόση ποικιλία. Μου αρέσει η ασπρόμαυρη αισθητική. Δίνει μια αίσθηση κινηματογραφική. Επικεντρώνει το βλέμμα στην διαχείριση του φωτός και στο θέμα. Σε άλλα έργα το χρώμα αφηγείται πρώτο και έπειτα κάνουμε δεύτερες αναγωγές του έργου. Βλέποντας το θέμα μου αυτομάτως το μεταφέρω στο μυαλό μου ως ζωγραφική. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποια κριτήρια ενεργοποιούνται εκείνη την ώρα για να αποφασίσω αν θα το κάνω με μολύβι ή χρώμα. Ίσως είναι το ένστικτο.
Ποια είναι η σχέση του καλλιτέχνη με το Άγιο Όρος και πώς αυτή επηρεάζει το έργο του; Με ποιον τρόπο η τέχνη μπορεί να αποδώσει πνευματικότητα χωρίς λόγια;
Όπως λέει και η παροιμία «μια εικόνα, χίλιες λέξεις». Σκοπός της ζωγραφικής είναι η συμπύκνωση όλων αυτών των λέξεων σε εικόνα, η οποία βρίσκεται ούτως ή άλλως εκεί έξω. Η δουλειά του καλλιτέχνη είναι να την αναδείξει. Ο τρόπος που ζωγραφίζεται κάτι θεωρώ πως έχει σημασία. Κάθε καλλιτέχνης έχει διαφορετικό τρόπο θέασης και αυτόν εμφανίζει στα έργα του. Και αυτό το βλέπουμε από το πλήθος καλλιτεχνών και τα έργα τους που έχουν επηρεαστεί με το δικό τους τρόπο από το Άγιον Όρος.
Ποια είναι η σημασία του Αγίου Όρους ως «τόπου σιωπής» στη σύγχρονη εποχή της φασαρίας και της τεχνολογίας;
Τη σιωπή μπορεί να την βρει κανείς και στο κέντρο της Νέας Υόρκης, όπως επίσης και την φασαρία στο Όρος. Μπαίνοντας κάνεις στη διαδικασία της επίσκεψης στο Άγιον Όρος πρέπει πρώτα να απαντήσει στον εαυτό του την ερώτηση. Τι ζητάει κανείς να δει;
Πώς συνδυάζετε τη ρεαλιστική απεικόνιση με τον εσωτερικό στοχασμό;
Είναι μια μορφή διαλογισμού, ενός είδους προσευχής. Απαιτεί πάρα πολλές ώρες σε κάτι μονότονο πολλές φορές. Χρειάζεται σεβασμό, πειθαρχεία και υπομονή. Δεν το κάνω από εντυπωσιασμό και σε καμία περίπτωση να συγκριθώ με την φωτογραφία. Αντιθέτως, όταν υπάρχει πλέον η χρήση της τεχνολογίας μοιάζει ανούσιο κανείς να προσπαθεί να την φτάσει. Ή ίσως και όχι.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Γιώργος Ταξίδης γεννήθηκε το 1987 στη Δράμα. Aποφοίτησε από το τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. με βαθμό “Άριστα” (2010-2015). Το 2013-14 φοίτησε στην Σχολή Καλών Τεχνών της Μαδρίτης (UCM Facultad de Bellas Artes) με το πρόγραμμα Erasmus. Το 2017-19 έλαβε υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές (MFA) στην Νέα Υόρκη (New York Academy of Art). To 2019 επιλέχτηκε για το artist/teaching residency στον Άγιο Δομίνικο όπου δίδαξε σχέδιο στην Σχολή Καλών Τεχνών. Για το ίδιο έτος έλαβε βραβείο από το Dahesh Museum of Art και το 2018 το έργο του επιλέχτηκε για τον διαγωνισμό XL Catlin Art Prize. Έχει σχεδιάσει το βραβείο της ΑΜΚΕ ΚΥΚΛΩΨ και έχει λάβει 12 υποτροφίες μεταξύ αυτών από το Ίδρυμα Fulbright, τον Οργανισμό ΝΕΟΝ, το κληροδότημα Γεωργίου Βάρκα κ.α. Το 2014 έλαβε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό Art and The City 5 στην Αθήνα και το 2012 έπαινο για το διαγωνισμό μακέτας ΕΛΤΑ για την ειδική σειρά γραμματοσήμων “Europa 2012” με τίτλο “Visit Greece” . Έχει παρουσιάσει 6 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Νότια Κορέα. Τέλος έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
