Μνήμη Δημόκριτου
«Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος».
Δηλαδή, ζωή χωρίς γιορτή είναι σαν μεγάλος δρόμος (διαδρομή), σαν μακρινό ταξίδι χωρίς πανδοχείο, χωρίς στάση για ξεκούραση.
Η παραπάνω φράση αποδίδεται στον Αβδηρίτη Δημόκριτο και όπως γίνεται αντιληπτό, αποδίδει απόλυτα την διαχρονική πραγματικότητα. Ότι δηλαδή η ζωή, η διαδρομή της, πρέπει να συμπληρώνεται από τις γιορτές, τις αργίες, το γλέντι, διότι διαφορετικά, εάν λείπουν αυτά, γίνεται δύσκολη, βαρετή, μονότονη, χωρίς αξίες.
Με την ευκαιρία αυτής της φράσης του Δημόκριτου, θυμήθηκα πως πριν χρόνια ιδρύθηκε στην πόλη μας «Δημοκρίτειο Ίδρυμα» με στόχο την προβολή και όχι μόνον, της ζωής και του έργου του μεγάλου φιλόσοφου.
Δυστυχώς, τίποτε απολύτως δεν προχώρησε και το όλο θέμα υποβαθμίστηκε μέχρι που πλέον αγνοείται η ύπαρξή του και η τύχη του. Μάλιστα η τότε Κοινότητα Αβδήρων, δια του Προέδρου αυτής Δημήτρη Βουρβουκέλη, είχε προσφερθεί από τότε το Δημοκρίτειο Ίδρυμα να στεγαστεί στο κτήριο «Σπίτι του Αμερικάνου».
-Άλλη μια θλιβερή ανάμνηση των χαμένων ευκαιριών για τα Άβδηρα.
Γ.Δ.
Η ευκαιρία κατά τον Δημόκριτο
Και μια και βρίσκομαι στα Άβδηρα και τον κορυφαίο Δημόκριτο, θυμήθηκα μια άλλη ρήση του που θα σας τη μεταφέρω στα νεοελληνικά. Μάλιστα πρέπει να σας ομολογήσω πως την θυμάμαι τακτικά με όσα θα έπρεπε να συμβαίνουν στην Ξάνθη, και δυστυχώς δεν συμβαίνουν, και να δούμε πότε θα αρχίσουν να συμβαίνουν.
Λοιπόν περιληπτικά: Η ευκαιρία στη ζωή είναι σαν μία όμορφη γυναίκα που περνά από μπροστά σου. Τολμάς, την αρπάζεις από τα μαλλιά, κέρδισες. Δεν τολμάς, έχεις αναστολές, αλλάζεις απόφαση, η ευκαιρία (η όμορφη γυναίκα) σε προσπερνά. Αλλάζεις ιδέα, πας να την πιάσεις την γυναίκα, όμως δεν μπορείς πλέον διότι από πίσω δεν έχει μαλλιά, είναι φαλακρή.
Συμπέρασμα; Ό,τι είναι να κάνεις κάντο αμέσως, μην αργείς.
Ρωτώ. Έχουμε στην Ξάνθη τέτοιους ανθρώπους στην πολιτική σκηνή μας;
-Απαντήστε μόνοι σας…
Γ.Δ.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου σε κλώνους μέσω ΑΙ
Η πρόεδρος της «Πλεύσης Ελευθερίας παρουσίασε το πρόγραμμά της με ένα πολύ ευφάνταστο τρόπο. Με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης έγινε …κλωνοποίηση της κας Ζωής Κωνσταντοπούλου σε διάφορους ρόλους. Η Ζωή αγρότισσα, εργαζόμενη, με αρχαίο ένδυμα, πυροσβέστης , γιατρός κ.λ.π. Προφανώς για να γίνει πιο εύληπτο στους νέους, μετά το επιτυχημένη καμπάνια της με την χειρονομία της καρδούλας!
Όλα καλά αλλά γιατί τόση αυτοπροβολή; Δεν υπάρχουν άλλοι στο κόμμα της;
Επίσης πόση …Ζωή μπορεί ν’ αντέξει αυτός ο τόπος;
Μ.Ξ.
Λίγα λόγια για τη βεντέτα
Η Κρήτη συγκλονίζεται ξανά από τον φαύλο κύκλο της βεντέτας: δύο οικογένειες θρηνούν νεκρούς, ενώ ολόκληρο χωριό προσπαθεί να αποτρέψει την επόμενη τραγωδία. Με φόντο τα πρόσφατα γεγονότα στα Βορίζια, η κρητική παράδοση συγκρούεται με τη σύγχρονη έννομη τάξη, αναδεικνύοντας την αέναη αντιπαράθεση ανάμεσα στην εκδίκηση και τη συμφιλίωση.
Κάθε γωνιά της Κρήτης κρύβει μια ιστορία. Κάθε πέτρα, κάθε μονοπάτι, κάθε καφενείο θυμάται. Ανάμεσα στα πανύψηλα βουνά και τα λαγκάδια, η λέξη βεντέτα ζει εδώ και αιώνες, μια λέξη βαριά σαν τα καριοφίλια που κρέμονταν στον ώμο των πολεμιστών και σαν τα τραγούδια που ακόμα αντηχούν στα πανηγύρια. Η βεντέτα δεν είναι απλώς «ένα έθιμο». Οι ρίζες της φτάνουν στην αρχαία ελληνική της τιμής και της εκδίκησης: το αίμα καθαρίζεται μόνο με αίμα, η αδικία αποκαθίσταται μόνο με δράση. Λένε, πως στην αρχή δεν υπήρχε εκδίκηση, υπήρχε μόνο δικαιοσύνη. Στην Κρήτη, τότε που οι θεοί περπατούσαν ακόμη ανάμεσα στους ανθρώπους, βασίλευε ο Ροδάμανθος, αδελφός του Μίνωα, σοφός και δίκαιος. Οι άνθρωποι τον σέβονταν, γιατί δεν χάριζε, αλλά και δεν αδικούσε. Εκείνος, λένε, όρισε πρώτος πως όποιος αφαιρούσε μια ζωή, όφειλε να τη λογοδοτήσει με τη δική του. Ήταν ένας νόμος που έβαζε όρια στο χάος και τότε έμοιαζε δίκαιος.
Μα οι αιώνες κύλησαν και η δίκαιη τιμωρία έγινε καθήκον εκδίκησης. Το δίκιο έχασε τη ζυγαριά του και κράτησε μόνο το ξίφος. Έτσι γεννήθηκε η βεντέτα, νόθο παιδί της Δικαιοσύνης που μεγάλωσε μέσα στο πάθος των ανθρώπων. Από τότε, στις πλαγιές της Κρήτης, η σιωπή της νύχτας κουβαλάει ακόμα το βάρος των άγραφων νόμων της τιμής.
Αυτή η κυκλική αντίληψη της δικαιοσύνης (το αίμα καθαρίζεται μόνο με αίμα) δεν ήταν μόνο ηθική επιταγή, ήταν τρόπος να αποκατασταθεί η τάξη του κόσμου.
Γ.Δ.
Για τον Αθλητικό Τουρισμό πάλι
Στο χθεσινό φύλλο στην ίδια στήλη και με τον τίτλο «Για την Επιτροπή Τουρισμού», σχολίαζα την πρόταση συμπολίτη, η εν λόγω Επιτροπή να συμπεριλάβει και τον τομέα του Αθλητικού Τουρισμού, ο οποίος μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στην Ξάνθη από οικονομικής άποψης, στους τομείς των ξενοδοχείων, εστίασης και άλλων.
Και για να ενισχύσω την άποψή μου αυτή, αναφέρω την γειτονική Αλεξανδρούπολη στην οποία, στις σύγχρονες εγκαταστάσεις των δημοτικών γηπέδων τένις, διοργανώθηκε το 4ο τουρνουά αρχαρίων.
Εκεί λοιπόν συγκεντρώθηκαν μικροί αθλητές και γονείς αυτών από ολόκληρη τη Θράκη.
Στη διοργάνωση συμμετείχαν περισσότεροι από 60 αθλητές και αθλήτριες.
Ιδού λοιπόν πως μπορεί ο Αθλητισμός ως εκδήλωση σωστά οργανωμένη να βοηθήσει την τοπική οικονομία σε ένα βαθμό βεβαίως.
Γ.Δ.
Το νερό για την Αθήνα
Όλα λοιπόν για την Αττική, για την Αθήνα. Εκεί όπου έχει συγκεντρωθεί ο μισός πληθυσμός της χώρας, σε βάρος πάντα της επαρχίας.
Τα εκατομμύρια για έργα εκεί, τα οποία τι καταφέρνουν; Να αυξάνεται ο πληθυσμός και τα προβλήματα να μην λύνονται.
Το ίδιο συμβαίνει και με το νερό. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να γίνουν νέα έργα, να ξοδευτούν νέα δισ. για να έρθει το νερό στο λεκανοπέδιο της Αττικής.
Από πού θα έρχεται; Από ακόμη πιο μακριά για να γεμίσουν τα φράγματα που άρχισαν ν’ αδειάζουν εξαιτίας της ανομβρίας. Μάζεψαν τα εκατομμύρια ανθρώπων εκεί, αύξησαν τις ανάγκες τους και τώρα που η κλιματική κρίση είναι παρούσα ξοδεύουν τα ωραία δισ. για νέα έργα για τον ίδιο σκοπό. Ενώ, εάν διαχειρίζονταν σωστά την ανάπτυξη της πρωτεύουσας, η Αθήνα δεν θα έπρεπε να έχει πάνω από 1 εκατομμύριο πληθυσμό.
Χρήματα που θα μπορούσαν να πιάσουν τόπο στις επαρχίες, επενδύονται σε ένα πιθάρι χωρίς πάτο. Κι έτσι, η επαρχία σιγά-σιγά μαραζώνει, φθίνει, ερημώνει.
Αποφάσεις λανθασμένες σκόπιμα, για να εξυπηρετηθεί μια δήθεν «ανάπτυξη» του κέντρου, που τελικά θα γίνει η αιτία της καταστροφής της Θράκης, Μακεδονίας και Ηπείρου. Να μου το θυμηθείτε, από αυτές τις περιοχές έχει ήδη ξεκινήσει το κακό και οι κυβερνήσεις κάνουν πως δεν το βλέπουν.
Γ.Δ.
Ασήμαντα και σοβαρά
Ας κάνουμε ένα πείραμα. Ξυπνήστε ένα πρωί και καθίστε μπροστά στην τηλεόραση. Επιλέξτε ένα κανάλι, δεν έχει σημασία ποιο. Το περιεχόμενο είναι το ίδιο. Σχολιαστές που σχολιάζουν άλλους σχολιαστές. Πολιτικοί που παριστάνουν ότι διαφωνούν. Δημοσιογαφία που προσποιείται ότι ρωτάει…
Ακούς μια χώρα, που κυνηγάει την ουρά της. Από τη Βουλή μέχρι τα τηλεοπτικά πάνελ παρακολουθείς κάτι, που μόνο συζήτηση δεν είναι. Ακούγεται μόνο. Και είναι μια συνθήκη βολική για όλους. Και για την κυβέρνηση και για την αντιπολίτευση.
Η κυβέρνηση διαχειρίζεται επικοινωνιακά τις ανεπάρκειες, τα ατοπήματα και τη σωρεία των σκανδάλων της. Η αντιπολίτευση καλύπτει με φωνές το έλλειμμα σοβαρού λόγου.
Αν αποδελτιώσετε όσα εμφανίζονται ως «κεντρικά θέματα» στην επικαιρότητα, θα διαπιστώσετε ότι θέματα ήσσονος σημασίας φωτίζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε η σκιά τους στον τοίχο να δείχνει τερατώδης. Και, αντίστροφα, όσα θα έπρεπε να μας εξοργίζουν, όπως οι αποκαλύψεις για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, που φανερώνουν ένα κράτος ιδιωτικό, μοιρασμένο σε κομματικά μερίδια, σερβίρονται σαν κουτσομπολιό. Άλλωστε, πόσο ζει ένα σκάνδαλο στην Ελλάδα; Όσο χρειάζεται για να το σκεπάσει το επόμενο…
Έτσι, o .πολιτικός χρόνος μετατρέπεται σε αντικείμενο διαχείρισης. Σαν κλεψύδρα που τρέχει όσο χρειάζεται, μέχρι η άμμος να καλύψει όσα δεν πρέπει να φανούν.
Γ.Δ.
Επίκαιρες σκέψεις
Δημογραφική κατάρρευση! Η χώρα μικραίνει και γερνά επικίνδυνα…
Παραγωγική ένδεια, που δεν επιτρέπει να αυξηθεί η αγοραστική δύναμη…
Τον Ιούνιο του 2025, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών κατέγραψε έλλειμμα ύψους 1.2 δισ. ευρώ, λόγω της μείωσης των εξαγωγών και της αύξησης των εισαγωγών…
Παιδεία αναχρονιστική με σχολεία που παπαγαλίζουν, πανεπιστήμια που διώχνουν τους καλύτερους…
Υγειονομική εξάντληση…
Περιβαλλοντική απειλή…
Θεσμική κατάρρευση…
Η Δικαιοσύνη είναι αργή και το κύρος της έχει τρωθεί… Και τί κάνουμε; Τίποτα. Συζητάμε για πρόσωπα, όχι για κανόνες. Για μετακινήσεις, όχι για θεσμούς. Αναζητούμε ευθύνες, αλλά όχι αιτίες και λύσεις. Εξιλαστήρια θύματα, αντί για μεταρρυθμίσεις. Τα κόμματα ζουν από το μικρόν το πρόχειρο, το ταπεινωτικά… ελληνικό: υποσχέσεις χωρίς σχέδιο, εξουσία χωρίς ευθύνη, κράτος ως λάφυρο…
Και εκεί βρίσκεται η μεγάλη αποτυχία. Όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Η κυβέρνηση είναι αυτή που θέτει την ατζέντα και οφείλει να οδηγήσει σε αλλαγές. Η αντιπολίτευση οφείλει να παράγει εναλλακτικό σχέδιο. Δεν το έχει.
Η ματιά απλώνεται μέχρι τις επόμενες εκλογές. Δεν πάει πιο κάτω.
Πιο κάτω έχει μόνο σκοτάδι. Αν δεν το φωτίσουμε εμείς, τότε ποιος;
Γ.Δ.
Η «αχίλλειος πτέρνα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη
Ο κόμπος έφτασε στο χτένι για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους και βγήκαν στους δρόμους. Στην Αλεξανδρούπολη περίμεναν τον πρωθυπουργό στο αεροδρόμιο αλλά τελικά δεν τον είδαν, γιατί φυγαδεύτηκε από δρόμο που δεν είχαν κλείσει για να πάει στην Κομοτηνή. Στην Αθήνα εκπρόσωποι την αγροτών από τις περισσότερες περιοχές της χώρας έκαναν διαμαρτυρία μπροστά από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Τα προβλήματα είναι πολλά και στα πιο πολλά έχουν δίκιο. Αυτό που έγινε με τον ΟΠΕΚΕΠΕ στοχοποίησε τον αγροτικό κλάδο που προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι όλοι οι αγρότες κλέφτες και απατεώνες, αλλά έδειξε και την ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ να λειτουργήσει ο Οργανισμός με διαφάνεια και δικαιοσύνη αλλά και με ελέγχους. Τον κατάντησαν κομματικό παραμάγαζο. Τους χρωστάνε την βασική ενίσχυση αλλά και επιδοτήσεις από το 2022 και το 2024. Επίσης το ζήτημα της ευλογιάς δεν αντιμετωπίστηκε επιτυχώς. Δεν κατέστη δυνατό να ελεγχθεί κι αυτό χρεώνεται στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου.
Με λίγα λόγια ο ΟΠΕΚΕΠΕ και η ευλογιά μπορεί να αποδειχτούν η «αχίλλειος πτέρνα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη που θα έχουν πολιτικό κόστος.
Μ.Ξ.
