Μαζί με τους συνεργάτες της μάγεψαν το κοινό μεταμορφώνοντας την όπερα «Ο Μαγικός Αυλός» σε ένα Μουσικό Παραμύθι στο ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Ξάνθης το βράδυ της Τρίτης
«Σκοπός του καθενός που ασχολείται με το θέατρο για παιδιά είναι να κερδίσει και να διαμορφώσει καινούργιους θεατές»
Στο ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Ξάνθης το βράδυ της Τρίτης 19 Αυγούστου η Κάρμεν Ρουγγέρη και οι συνεργάτες της μάγεψαν μικρούς και μεγάλους «σκορπώντας χρυσόσκονη», όπως λέει η ίδια στο πλαίσιο της περιοδείας της Παιδικής Σκηνής Κάρμεν Ρουγγέρη. Όλοι μαζί μεταμόρφωσαν την όπερα «Ο Μαγικός Αυλός» σε ένα Μουσικό Παραμύθι δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει τον μοναδικό συνθέτη Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.
Τα όμορφα λόγια των παιδιών είναι βραβείο για την ίδια την Κάρμεν Ρουγγέρη, ενώ θεωρεί πολύ σημαντικό φεύγοντας να έχουν γνωρίσει μικροί και μεγάλοι έναν τόσο σπουδαίο συνθέτη, αλλά και την κλασική μουσική, ώστε αργότερα να ξέρουν την ύπαρξή της και να κάνουν την επιλογή τους.
Μαζί με τους συνεργάτες σας επιχειρείτε να γνωρίσετε στους μικρούς, αλλά και τους μεγάλους φίλους σας τον μοναδικό Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, μεταμορφώνοντας την όπερα «Ο Μαγικός Αυλός» σε ένα Μουσικό Παραμύθι πλημμυρισμένο από τις υπέροχες μελωδίες αυτού του μοναδικού συνθέτη. Μιλήστε μας για αυτή την επιλογή σας.
Μας ενδιαφέρει η παιδική σκηνή, η οποία φέρει το όνομά μου. Στόχος είναι να δίνει διασκέδαση, αλλά και γνώση στα παιδιά. Θεωρώ πως η αποστολή του θεάτρου για παιδιά είναι να δίνει παράλληλα γνώσεις. Με λίγα λόγια, τα παιδιά είναι άγραφα τετράδια, στα οποία εμείς καλούμαστε να γράψουμε. Είναι, λοιπόν πολύ σημαντικό να έρθουν στην παράσταση, να ευχαριστηθούν, αλλά και να μάθουν την όπερα που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα θεατρικό είδος που περιέχει όλες τις μορφές τέχνης. Κατά την γνώμη μου μάλιστα είναι το ωραιότερο είδος θεάτρου, αν φυσικά είναι καλοπαιγμένο, δηλαδή αν οι ηθοποιοί παίζουν πολύ καλά κι αν είναι πολύ καλά μελετημένη. Άλλωστε, το έργο είναι γεμάτο τραγούδια, το καθένα μπορεί να το λέει διαφορετική φωνή και γι’ αυτό όλες αυτές οι φωνές πρέπει να ενωθούν για να βγάλουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Είναι πολύ σημαντικό φεύγοντας να έχουμε γνωρίσει έναν τόσο σπουδαίο συνθέτη, όπως είναι ο Μότσαρτ και «να βάλουμε στο τσεπάκι των γνώσεών μας» και την κλασική μουσική, ώστε αργότερα να ξέρουμε την ύπαρξή της και να κάνουμε την επιλογή μας.
Το έργο τελειώνοντας βρίσκει τους δυο εχθρούς, βασίλισσα της νύχτας και βασιλιά της μέρας, ενωμένους. Το καλό θα νικήσει το κακό και θα απλωθεί σ’ όλη τη γη. Θεωρείτε πώς αυτό εμπεριέχει και διδακτικό τόνο μπροστά στα παιδιά; Πώς αντιλαμβάνεστε το θέατρο ως μέσο αγωγής και παιδείας; Ποια είναι εν τέλει η δυναμική του σε αυτό το κομμάτι;
Το θέατρο είναι εύπεπτο. Πρέπει να είναι πηγή γνώσης για τα παιδιά, καθώς σε αντίθετη περίπτωση εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει. Οι παραστάσεις που κάνουμε έχουν μέσα τους και τη διδαχή χωρίς διδακτισμό.
Ανεβάζουμε πολλές φορές μυθολογία ή Όμηρο και συχνά πληροφορούμε από τους καθηγητές πως τα παιδιά που έχουν δει την παράσταση έχουν καταλάβει πολύ περισσότερα τον Όμηρο από το να τον διαβάσουν, κάτι που είναι πολύ βοηθητικό.
Τι μαγεύει κατά την γνώμη σας τα παιδιά; Τι κρατάτε εσείς μετά την ολοκλήρωση κάθε παράστασης; Ποια είναι τα συναισθήματά σας, όταν ακούτε το δυνατό χειροκρότημα των παιδιών;
Δεν μας συγκινεί μόνο το χειροκρότημα, αλλά και όσα έχουν να μας πουν. Τα παιδιά λένε πολύ όμορφα πράγματα. Όλα αυτά για εμάς είναι βραβεία, που παίρνουμε κάθε μέρα, είναι μικρές ευτυχίες, που γίνονται μία μεγάλη ευτυχία, όταν γυρίσουμε ολόκληρη την Ελλάδα και έρθουν στις παραστάσεις μας όσο το δυνατό περισσότερα παιδιά.
Τι έχετε να σημειώσετε ή να παρατηρήσετε αναφορικά με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεδομένου πως διεισδύουν πλέον σε κάθε πτυχή της ζωής ενός νέου ατόμου;
Θεωρώ πως είναι η καταστροφή όλου του κόσμου, αν και θα μπορούσαν να κάνουν και καλό, αρκεί βέβαια να τα χειρίζονταν ορθά. Οι ίδιοι οι γονείς οφείλουν να ελέγχουν τα παιδιά τους όσον αφορά την χρήση τους.
Ευτυχώς για τις δύο ώρες της παράστασης φαίνεται πως τα παιδιά αφήνουν το κινητό, καθώς όλο αυτό τα κερδίζει. Αυτό αποδεικνύει πως έχουν τελικά ανάγκη αυτή την τρυφερότητα που προσφέρει το θέατρο, αυτή την «χρυσόσκονη», όπως λέω εγώ.
Έχετε δηλώσει πως ξεκινήσατε από μία ομάδα που δημιουργήσατε με σκοπό να περνάτε καλά τα Σαββατοκύριακα. Πώς εξελίχθηκε; Ποια είναι η πορεία σας σε αυτή φτάνοντας στην Παιδική Σκηνή Κάρμεν Ρουγγέρη, η οποία γνωρίζει μεγάλες επιτυχίες.
Είχα την τύχη να έχω έναν πατέρα, ο οποίος με «έσπρωξε» προς όλες τις τέχνες. Είχα γνώσεις μουσικής, ζωγραφικής, ώσπου βρήκα μία ομάδα, την οποία κατηύθυνα. Έπειτα, η Χριστίνα Κουλουμπή κάνει εξαιρετική δουλειά με την σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια.
Οι παραστάσεις μου ήταν πολύ καλές, καθώς παίρναμε μέρος σε διαγωνισμούς και λαμβάναμε τα αντίστοιχα βραβεία. Κάποια στιγμή ο διευθυντής του θεάτρου μου ζήτησε ένα δικό μου έργο και μετά το ανέβασα στην κεντρική σκηνή του Εθνικού θεάτρου, όπου έγινε μία τρομερά μεγάλη επιτυχία.
Φτάσαμε στο σημείο να έρχονται 850 άτομα στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ενώ στο Εθνικό Θέατρο διώχναμε κόσμο. Όταν έφυγα από εκεί ο κόσμος με ακολούθησε, αυτοί οι άνθρωποι είναι οι χορηγοί μου. Θέλω να πληρώνεται ο κόσμος και να μας περισσεύει κάτι ακόμη και για την επόμενη παραγωγή. Βέβαια, χάρη στον κόσμο συνεχίζω να κάνω αυτό που αγαπώ.
Σας έχουμε θαυμάσει και σε πολλές τηλεοπτικές σειρές. Σήμερα θα λέγατε «ναι» σε μία ενδιαφέρουσα τηλεοπτική πρόταση;
Η τελευταία ενδιαφέρουσα τηλεοπτική πρόταση είναι η σειρά «Η Μαρία που έγινε Κάλλας», που έκανα τη γιαγιά της, κάτι που με ενδιέφερε και μου άρεσε. Ωστόσο, έχω την πολυτέλεια να διαλέξω αν θέλω ή όχι να κάνω κάτι, αφού αυτό που κάνω με τα παιδιά με «γεμίζει» πολύ.
Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο άνθρωπο που φιλοδοξεί να ακολουθήσει τα βήματά σας στο παιδικό θέαμα;
Πολύ καλά θα κάνει να συνεχίσει την πορεία, αλλά θέλει δουλειά και πολύ καλούς συνεργάτες. Εγώ είμαι πολύ ευτυχισμένη που έχω δίπλα μου την Χριστίνα Κουλουμπή, Πέτρο Γάλλια, Αντώνη Δελαπόρτα. Είμαστε μία πολύ καλή ομάδα. Το θέατρο για τα παιδιά πρέπει να λειτουργεί ως πηγή γνώσης, να είναι το πρώτο συστατικό ο σεβασμός για τα παιδιά, γιατί σκοπός του καθενός που ασχολείται με το θέατρο για παιδιά είναι να κερδίσει και να φτιάξει καινούργιους θεατές. Αν κάποιος ξέρει να κάνει τις επιλογές, τότε μπορεί να κερδίσει από αυτό.
