Πριν από μέρες διάβασα ανάρτηση ενός δημοσιογράφου που διακρίνεται για την αγάπη του για την ομάδα του ΑΟΞ, την πρόσκληση προς τον Πρόεδρο του ΔΣ να μιλήσει για τους εχθρούς της ομάδας που θέτουν εμπόδια στην πορεία της. Αναρωτιέμαι ύστερα από μια τόσο επιτυχημένη πορεία που οδήγησε την ομάδα στο δρόμο για την επανακατάκτηση της υψηλής θέσης που ανήκε επί τριάντα χρόνια, ποια η χρησιμότητα αυτής της φλύαρης και ενοχλητικής παραφιλολογίας, που μηδενίζει την ομαδική προσπάθεια μιας ομάδας νέων ανθρώπων που κατάφερε να αναζωπυρώσει τον συναισθηματικό δεσμό της ομάδας με την πόλη και από την όμορφη εικόνα των μπαράζ όπου χιλιάδες φίλαθλοι σε μια αγκαλιά απολαμβάναμε το όνειρο της επαναφοράς στις εθνικές κατηγορίες, να φτάσουμε σήμερα να μιλάμε για φανταστικούς εχθρούς εντός πόλης, που εχθρεύονται την αγαπημένη τους ομάδα.
Προβληματίζομαι μήπως τελικά αυτή η ιστοριούλα για τους βολικούς εχθρούς στοχοποιεί κάποιους ανθρώπους που συνέβαλλαν στην προσπάθεια αλλά πλέον δεν είναι απαραίτητοι για τα σχέδια της ελλιπούς διοίκησης και πρέπει να στιγματιστούν για να μην ακούγονται. Μήπως τελικά αυτός ο ισχυρισμός είναι ένα οπαδικό τσιτάτο που στόχο έχει να συσπειρώσει αλλά και πάλι αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να υπάρχει η ανάγκη για συσπείρωση ενός ήδη συσπειρωμένου κόσμου;
Μήπως είναι ανέξοδος λαϊκισμός που είναι και της μόδας που στόχο έχει να αναπληρώσει την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού και προληπτική δικαιολογία αποτυχίας; Ποιοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι υπάρχουν εχθροί; Είναι οπαδικός φανατισμός, δημοσιογραφική υπερβολή ή τελικώς πεποίθηση της ίδιας της ομάδας και των ανθρώπων της; Ποιοι είναι αυτοί που πολεμούν, γιατί την πολεμούν, πως την πολεμούν; Αν από την άλλη όλα πάνε καλά γιατί να μας νοιάζουν οι δήθεν εχθροί; Τέλος πάντων, γιατί θα πρέπει να καταφεύγουμε στο διχαστικό λόγο ως πόλη και ως ομάδα και να δηλητηριάζουμε με φανατισμό τους ανθρώπους που είναι ή θέλουν να γίνουν, μέλη της ίδιας ομάδας;
Αποχωρώντας από την ομάδα μπορώ να πω με σιγουριά ότι την άφησα χωρίς εχθρούς.
Μετά από ηχηρές και στενάχωρες αποχωρήσεις μέλους ΔΣ και στελεχών της ομάδας, είναι εύλογο να υπάρχει προβληματισμός. Όπως εύλογο είναι να υπάρχει προβληματισμός για διάφορα ερωτήματα που ανακύπτουν όπως πώς λειτουργεί η ομάδα χωρίς διοίκηση πλέον, με δύο μόνο μέλη στο ΔΣ και με φήμες για καποιους που μπαίνουν και δεν μπαίνουν και για καταστατικά που τροποποιούνται και δεν τροποποιούνται. Να αναρωτιούνται πολλοί ποιος αποφασίζει για την διοίκηση του σωματείου και με τι απαρτία και γιατί επιλέγεται να λειτουργεί χωρίς να επισπεύδονται οι διαδικασίες ανάδειξης νέας διοίκησης; Ποια ήταν η σκοπιμότητα απομάκρυνσης πετυχημένων συνεργατών που συνέδεσαν το όνομα τους με την ομάδα όπως ο Νίκος Κεχαγιάς; Είναι αληθής η φήμη ότι οι Ακαδημίες του Σωματείου έχουν εκχωρηθεί σε τρίτα πρόσωπα και αν ναι με ποια συμφωνία και για ποιο λόγο ένα τόσο πετυχημένο κομμάτι του σωματείου χρειάστηκε να αλλάξει χέρια; Γιατί έπρεπε να υπάρχουν αλλαγές αφού όλα λειτουργούσαν άψογα όπως διατείνεται η ίδια η ομάδα σε πρόσφατη ανακοίνωση μεταγραφής νεαρού ποδοσφαιριστή σε ομάδα του ΠΟΚ; Και άλλα πολλά ερωτήματα που προφανώς χρήζουν απαντήσεων και διατυπώνονται από ανθρώπους με αγάπη για την ομάδα και όχι από ανθρώπους που ονειρεύονται εμπόδια, ειδικά όταν ο κόσμος διατυπώνει προβληματισμούς και ερωτηματικά ενδεικτικά για την οικονομική φερεγγυότητα του συλλόγου, για την αγωνιστική και στρατηγική επάρκεια όσον αφορά στον στόχο της ανόδου, για την απροθυμία αναζήτησης επιχειρηματία- επενδυτή – χορηγού ή για την αδυναμία διαχείρισης ενός ενεργού ενδιαφέροντος, για το μέλλον της ομάδας και για την εγκυρότητα λήψης αποφάσεων και την νομιμότητα του ΔΣ μετά τις αποχωρήσεις μελών του.
Θα ήταν καταστροφικό για την ομάδα και την πόλη να υπάρχει διχασμός και φανατισμός γιατί αυτό θα μείωνε την μεγάλη προσπάθεια των προηγούμενων ετών αλλά θα αναδείκνυε μια στροφή στον φόβο, στην ανάγκη να φορτώσουμε τον κίνδυνο της ενδεχόμενης αποτυχίας με καταγγελτικό λόγο σε ανθρώπους της πόλης. Όπως μιλήσαμε με ονόματα στην αρχή της προσπάθειας για όλους όσους δυσκόλεψαν το έργο της επαναφοράς μας έτσι και τώρα, θα πρέπει να μάθουμε αν οι αναφορές για εχθρούς αφορούν ανθρώπους παράγοντες άλλων ομάδων ή μιλάμε για νέους παράγοντες αποσταθεροποίησης της ομάδας. Η αλήθεια είναι ότι όσοι αναφέρονται σε εχθρούς της ομάδας ουδεμία σαφή απάντηση μπορούν να δώσουν.
Είναι απόλυτα λογικό ότι η ομάδα της πόλης ακόμη και στην Γ εθνική, θα αποτελεί το επίκεντρο του αθλητικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος και είναι δε απόλυτα λογικό στην πορεία αυτή μιας μεγάλης ομάδας που επανακάμπτει να υπάρχει κριτική για να αποφεύγονται εγκαίρως τα λάθη. Ως εκ τούτου, θα πρέπει όσοι ασχολούνται ή γενικώς ενδιαφέρονται με την ομάδα να μάθουν να ακούνε και να προβληματίζονται, να είναι εξωστρεφείς, προκειμένου να παράσχονται οι απαραίτητες και σαφείς απαντήσεις και να μην διαιωνίζονται οι αόριστες φήμες και αστήρικτοι ισχυρισμοί έτσι ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος δημιουργίας κλίματος εσωστρέφειας και αδιαφορίας. Να είναι θετικοί με αυτούς που διατυπώνουν προβληματισμούς και να μην αποκηρύσσουν τόσο εύκολα τους διαφωνούντες. Να σταθμίζουν με προσοχή τις κολακείες των ξελιγωμένων που μαζεύτηκαν γύρω από την διοίκηση και τις υπερβολές των αυλοκολάκων, για τους οποίους ας μην ξεχνάμε ότι η εφεύρεση εχθρών είναι υπαρξιακό ζήτημα. Όσοι σχετίζονται με το σύλλογο θα πρέπει να μάθουν να χαλιναγωγούν τις ανασφάλειες τους και να δηλώνουν έτοιμοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες και δράσεις για να μην αφήνουν τις φήμες να γίνουν ανατρεπτικές και μη αντιμετωπίσιμες.
Αν οι φήμες περί δήθεν εχθρών δεν πηγάζουν από κύκλους της επίσημης ομάδας θα ήταν συνετό να μην επιτρέπουν σε τρίτους την υιοθέτηση και διάδοση φημών και ψευδών ισχυρισμών, που μπορούν να διαταράξουν το κλίμα ενότητας των προηγούμενων μηνών, και να υπάρξει επίσημη διάψευση. Αν πάλι τους θεωρούν βάσιμους θα πρέπει με θάρρος και σαφήνεια να βγουν μπροστά και να τους κατονομάσουν, να μάθουμε τον τρόπο που λαμβάνει χώρα αυτός ο δήθεν πόλεμος και τελικώς να αποκαλυφθεί και το γιατί επιδίδονται σε υβριδικό πόλεμο, διότι η θέση ευθύνης απαιτεί ανθρώπους που θα μιλήσουν ανοιχτά με γνώμονα την ενότητα.
Σε κάθε περίπτωση η εικόνα που αναπαράγεται είναι ηττοπαθής και ενέχει σημεία πανικού. Η ισορροπία, ηρεμία και η ομόνοια του σωματείου και των οπαδών του δεν επιτυγχάνεται με την φίμωση των διαφωνούντων, αλλά με την ενίσχυση της πολυφωνίας κατά τρόπο που εντοπίζονται τα προβλήματα και λύνονται στο πλαίσιο του ομαδικού πνεύματος όπως συνέβαινε μέχρι την μέση της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου.
Οι εχθροί είναι βολική δικαιολογία όταν υπάρχει φόβος, έλλειμα αξιοπιστίας, οικονομική αβεβαιότητα και λειτουργεί ως προπαγάνδα κάλυψης. Ο εγωισμός και η ανασφάλεια θέλουν αυλές και βολικούς ανθρώπους που δεν μιλάνε για να μην χάσουν την βόλεψη τους. Ο κίνδυνος αποτυχίας σε συνδυασμό με το ένστικτο επιβίωσης της αυλής δημιουργούν συνθήκες επικίνδυνων εξελίξεων και ο διχαστικός λόγος αποτελεί σανίδα σωτηρίας για κάποιους που κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν τυχοδιώκτες για να προετοιμάσουν μια ένδοξη αποχώρηση ύστερα από μια τυχόν αποτυχημένη προσπάθεια της ομάδας.
Η ανάληψη μιας θέσης με δημόσια απήχηση είναι πρωτίστως πράξη που απαιτεί ευθύνη, που συνεπάγεται υποχρεώσεις, μετριοπάθεια και σωφροσύνη με προτεραιότητα την πρόοδο του σωματείου χωρίς περιθώρια για ωραιάδες, μάχες για το ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο ΑΟΞ, ποιος θα φανεί περισσότερο στις φωτογραφίες, ποιος θα ανακοινωθεί με ρόλο στην ομάδα ή ποιος θα χτίσει πολιτική ή επαγγελματική καριέρα επειδή συμμετείχε στην διοίκηση. Είναι πράξη ευσυνειδησίας με γνώση των κινδύνων του εγχειρήματος και του κόσμου που εξαρτάται συναισθηματικά ή επαγγελματικά από αυτό.
Αναζητείται σοβαρότητα, αποφασιστικότητα, διαφάνεια και άνοιγμα στην κοινωνία, για αν μην γίνει συνήθεια η πρωτοφανής εικόνα «μοναξιάς» στην πρώτη προπόνηση της ομάδας και γιατί κινδυνεύει μια υπέροχη ομαδική δουλειά που ανέστησε αγωνιστικά την ομάδα και συσπείρωσε το φίλαθλο κοινό της πόλης να καταδικαστεί εσαεί καθότι εάν ματαιωθεί η ελπίδα και η προσδοκία του κόσμου προς το νέο, το διαφανές και το έντιμο, τότε κινδυνεύουμε να πέσουμε παντελώς στην ανυποληψία από την οποία δεν υπάρχει γυρισμός. Ο κόσμος για να έρθει στο γήπεδο απαιτεί να νιώσει σιγουριά και προοπτική από την Διοίκηση όταν αυτή υπάρξει, θέλει στόχο και ευθύ αξιόπιστο λόγο που δεν απομακρύνεται επειδή «μπήκαν στην πόλη οι οχτροί».
