Προς τέλος καλό
Σας έχω σήμερα ευχάριστα νέα για ένα θέμα που καθυστέρησε πέντε χρόνια.
Αναφέρομαι στην προτομή του Κωνσταντίνου Θανόπουλου που με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου αποφασίστηκε να τοποθετηθεί στην Παλιά Πόλη. Ως ένδειξη τιμής προς τον άνθρωπο που εργάστηκε να χαρακτηρισθεί η Παλιά Πόλη ως Παραδοσιακός Οικισμός και από τότε να υπάρχουν κανόνες για την προστασία της αρχιτεκτονικής της κληρονομιάς.
Και κάτι ακόμη. Όπως όλα δείχνουν, τα εγκαίνια της προτομής υπολογίζονται να γίνουν μεταξύ των μηνών Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου από τον δήμαρχο Στράτο Κοντό.
Για την ιστορία: Πίσω από την ολοκλήρωση της υπόθεσης βρίσκεται ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων Κυριάκος Παπαδόπουλος που με τους συνεργάτες του «έτρεξαν» τις διαδικασίες.
-Τέλος καλό, όλα καλά να πούμε; Μάλλον.
Γ.Δ.
Αρνητική επίδραση
Πήρε μαθήματα από την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως γίνεται, γι’ αυτό τελευταία έχει αλλάξει ρητορική. Χρησιμοποιεί διάφορα …τσιτάτα και ατάκες για να κάνει εντύπωση. Προσπαθεί να προβάλλει ένα πιο έντονο πολιτικό προφίλ όμως είναι φανερό ότι αυτό είναι επίκτητο και για άγρα ψήφων. Και είναι κρίμα γιατί έχει υποβαθμιστεί ο πολιτικός του λόγος. Ο Σωκράτης Φάμελλος έγινε γνωστός ως πολιτικός ήπιων τόνων και με σοβαρά επιχειρήματα. Όμως η επίδραση της κας Κωνσταντοπούλου είναι φανερή. Γενικά αυτός ο τρόπος που ασκεί αντιπολίτευση η κα Κωνσταντοπούλου έχει υποβαθμίσει τη Βουλή και έχει συμπαρασύρει τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης να …χορεύουν στον ρυθμό της. Κι αυτό είναι πολύ αρνητικό.
Μ.Ξ.
Φιλία ανεκτίμητη
Η 30η Ιουλίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Φιλίας για να τιμήσει τον μεγαλειώδη δεσμό της Φιλίας. Ένα συναίσθημα που αναπτύσσεται όχι μόνο μεταξύ των ανθρώπων αλλά μεταξύ ανθρώπων και ζώων αλλά και ζώων μεταξύ τους. Είναι πράγματι μεγαλειώδης δεσμός καθώς η φιλία δεν υπαγορεύεται από κάποιον συγγενικό δεσμό αλλά είναι συνειδητή επιλογή των ατόμων. Είναι όμως και πολύ δύσκολο να «δέσει» και να έχει συνέχεια γιατί χρειάζεται προσπάθεια, αποδοχή, αγάπη, φροντίδα. Μεγάλος εχθρός της ο εγωκεντρισμός και η εγωπάθεια. Όλα αυτά τα συναισθήματα τη διαφοροποιούν από τις άλλες σχέσεις και την κάνουν ξεχωριστή. Στην εποχή μας μπορεί να έχουμε χιλιάδες φίλους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά είναι αμφίβολο αν έχουμε έναν πραγματικό φίλο.
Είναι η εποχή της αποξένωσης, της εικονικής ζωής μέσα από τις οθόνες των κινητών.
Ωστόσο η φιλία αν και δυσεύρετη, είναι ανεκτίμητη!.
Μ.Ξ.
«Εξαφάνιση» ελεγχομένων
Χαμογέλασα πικρά ακούγοντας σε τηλεοπτική εμφάνισή του τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Κώστα Τσιάρα. Ο οποίος δήλωσε πως διαπιστώθηκαν τελευταία δύο πράγματα για το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Το πρώτο ότι μεγάλος αριθμός μελισσοκόμων και κτηνοτρόφων για βιολογική κτηνοτροφία, αποχωρούν μαζικά από τα προγράμματα αυτά διότι δεν επιθυμούν τον έλεγχο που απαιτείται.
Το δεύτερο πως ενώ ψάχνουν για να ελέγξουν όσους έχουν ενταχθεί σε πρόγραμμα, «εξαφανίζονται» για να μην ελεγχθούν.
Τερτίπια απαράδεκτα που δείχνουν την ενοχή των ανθρώπων αυτών κατά 100%.
Πάντως πρόκειται για μια κωμικοτραγική υπόθεση ντροπής. Πρόκειται για μία μαύρη σελίδα στην ιστορία του ελληνικού δημοσίου, του κομματικού παραγοντισμού και της διαφθοράς. Θλίψη και απέχθεια.
Γ.Δ.
Μόνιμο πρόβλημα
Μου έλεγε προχθές συμπολίτης που παρακολουθεί την στήλη για ένα μόνιμο πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που έχει εξελιχθεί ως άναρχη στάθμευση δικύκλων πάνω στα πεζοδρόμια.
Στάθμευση που υποβαθμίζει την καθημερινότητα των πολλών και θέτοντας σε κίνδυνο πεζούς, ΑμεΑ, ηλικιωμένους και μητέρες με καρότσια μικρών παιδιών.
Το φαινόμενο είναι γνωστό ως πρόβλημα στους περισσότερους δήμους.
Από την άλλη, θα πρέπει οι δήμοι να δημιουργήσουν αποκλειστικούς χώρους πάρκινγκ για δίκυκλα.
Για να σταματήσει η παράνομη στάθμευση επί των πεζοδρομίων που παραβιάζει κάθε έννοια δημόσιου χώρου. Το πρόβλημα υφίσταται και δεν λύνεται με περιστασιακές παρεμβάσεις. Απαιτείται κυρίως να υπάρχουν συγκεκριμένοι χώροι στάθμευσης δικύκλων. Ο σεβασμός στον πεζό είναι δείγμα πολιτισμού μιας πόλης. Τα δικυκλα δεν έχουν καμία δικαιολογία να παρκάρουν επί των πεζοδρομίων.
Γ.Δ.
Κριτική στην Πολιτική Ι
Όλα έχουν μια εξήγηση. Τίποτα δεν είναι στο κενό ή σε μια αποστειρωμένη αμπούλα. Η δυσκολία είναι να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και όχι να την παραμερίζουμε για να ενισχύσουμε τα ψεύδη και την ανοησία. Δυστυχώς (και) στην Ελλάδα η μπούρδα έχει επιβληθεί, πού χρόνος να εξαντληθεί κάθε φορά η αλήθεια.
Στο ερώτημα λοιπόν: Γιατί οι πολίτες εγκαταλείπουν την πολιτική και θεωρούν ότι οι ζωές τους δεν μπορούν να περιμένουν και πολλά από αυτήν; Η κυβέρνηση είναι στο 30% και η αντιπολίτευση στο χάος. Οι περισσότεροι είναι στην αδιευκρίνιστη ψήφο.
Η απάντηση: Μετά την πτώχευση της χώρας όλο και περισσότεροι έχουν καταλάβει ότι αυτή έγινε από το φαύλο πολιτικό σύστημα και το πελατειακό κράτος. «Κανένα σχέδιο, μόνο ρουσφέτια και αναθέσεις έργων με δανεικά για να επανεκλεγούμε», ήταν η βασική τακτική τους.
Αυτό είδε πρώτος και μόνος ο Μητσοτάκης και χωρίς να υποσχεθεί τίποτε βγήκε πρωθυπουργός δύο φορές. Όχι ακριβώς τίποτε. Στην ουσία ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ να τερματίσει το φαύλο κράτος της μεταπολίτευσης και η Ελλάδα να έχει μια άλλη πορεία.
Γ.Δ.
Κριτική στην Πολιτική ΙΙ
Τι περιλάμβανε το φαύλο κράτος της μεταπολίτευσης; Σωρεία από σκάνδαλα, διαπιστωμένα και μη, κανένα σχέδιο για την Υγεία, την Παιδεία, τη Δικαιοσύνη, τον πρωτογενή τομέα, επιβάρυνση της ασφάλειας του πολίτη, αδράνεια σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Τι άλλο περιέγραφε το φαύλο κράτος της μεταπολίτευσης; Κομματικό κράτος ατιμωρησίας με εκβιαστές κομματικούς υπαλλήλους, αναξιοκρατία παντού, βόλεμα ημετέρων σε αργομισθίες και εικονικά έργα. Μακρύς ο αισχρός κατάλογος της άλωσης του κράτους (και των ταμείων του) από όποιον κυβερνά.
Οι πολίτες έτσι κρίνουν τον Μητσοτάκη αλλά και την αντιπολίτευση, λοιπόν. Τι έχετε κάνει για να τερματίσετε την φαύλη περίοδο της μεταπολίτευσης, ρωτούν; ΤΙΠΟΤΑ.
Και κάποιοι μένουν (οι περισσότεροι βολεμένοι ή φανατικοί) κάποιοι φεύγουν.
Το ερώτημα είναι όμως πια μόνο ένα και είναι μόνιμο προς όλους τους πολιτικούς: Για πόσο ακόμη η Ελλάδα θα ζει την φαύλη περίοδο της μεταπολίτευσης σε βάρος των νέων της, των πολιτών της, της επιχειρηματικότητας, της γνώσης, των αξιών; Για πόσο δεν αλλάζουν οι κύριες παθογένειες που μας απομονώνουν ατομικά και συλλογικά από το μέλλον που αξίζουμε;
Για πόσο ακόμη θα βολεύονται ημέτεροι, θα λαδώνονται διεφθαρμένοι κομματικοί του κράτους, δεν θα υπάρχουν σχέδια για τον πρωτογενή τομέα, κάθε ελεύθερος πολίτης θα είναι στα αζήτητα και κάθε κομματικός με δέκα δουλειές; Για πόσο ακόμη;
Γ.Δ.
Δύσκολοι καιροί έρχονται
Δεν το υποστηρίζω αυθαίρετα, ούτε έχω εγώ τα στοιχεία. Το υποστηρίζουν διεθνείς επιστήμονες και παγκόσμιοι οργανισμοί που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο.
Υποστηρίζουν λοιπόν ότι η κλιματική αλλαγή προσθέτει έναν επιπλέον μήνα ακραίας ζέστης σε 4 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Δυστυχώς, η Μεσόγειος και το Αιγαίο Πέλαγος περιλαμβάνονται στην υπόθεση αυτή της αύξησης της θερμοκρασίας.
Τα πράγματα είναι προφανές πως γίνονται δύσκολα έως επικίνδυνα γι’ αυτό θα πρέπει έγκαιρα να ληφθούν μέτρα. Το ποια μέτρα είναι απαραίτητα, αυτά είναι υποχρέωση της κυβέρνησης. Διαθέτει ειδικούς επιστήμονες, ας συσκεφθούν και προτείνουν.
-Οι καιροί ου μενετοί.
Γ.Δ.
Αλλαγές στον ΕΟΤ
Εκεί που λέγαμε πως αποκτήσαμε μια φίλη στο Κυβερνητικό σχήμα, την χάσαμε από χθες. Πρόκειται για την αλλαγή που έγινε στο υπουργείο Τουρισμού στην θέση της προέδρου.
Συγκεκριμένα, μετά από κατάθεση υποψηφιοτήτων επιλέχθηκε τελικά για τη θέση της προέδρου του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού η Αγγελική Βαρελά στη θέση που κατείχε η Άντζελα Γκερέκου. Η οποία Γκερέκου βρέθηκε στην πόλη μας πρόσφατα και οι Ξανθιώτες, άνδρες και γυναίκες, την υποδέχτηκαν με ιδιαίτερο θερμό τρόπο, ενώ η ίδια μίλησε για την Ξάνθη και την Παλιά Πόλη με ιδιαίτερα ενθουσιώδη λόγια. Το έδειχνε ότι ήταν ενθουσιασμένη από την υποδοχή της και την ευχαριστούμε.
Γ.Δ.
Λούφα και παραλλαγή τέλος
Ο πόλεμος στην Ουκρανία με την εκτεταμένη χρήση των drones έχει ανατρέψει πλήρως όλα όσα ξέραμε για τους πολέμους και ήρθε πλέον η εποχή και για τη χώρα μας να τελειώνει η «λούφα και παραλλαγή» όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Άμυνας.
Ο κόσμος μας αλλάζει με ταχύτητα. Όποιος δεν τον καταλάβει, θα εξαφανιστεί.
Κι αντί τα παιδιά μας να ξεροσταλιάζουν σε σκοπιές και καλιόπες, πρέπει να μάθουν να χρησιμοποιούν drones. Ή να εκπαιδευτούν στα θέματα της κυβερνοασφάλειας.
Εντάξει, δεν θα γίνουμε Ισραήλ. Μπορούμε, ωστόσο, την εξυπνάδα μας να μην την αναλώνουμε στο πως θα στείλουμε το καμάρι μας να «υπηρετήσει» σε ένα πολεμικό μουσείο, αλλά να την εκμεταλλευτούμε ενισχύοντας την ασφάλεια. Των δικών μας παιδιών! Αυτός είναι ο τρόπος για να τα γλιτώσουμε από την πρώτη γραμμή και όχι η αποφυγή της στράτευσης.
Οι νέες τεχνολογίες παρέχουν εκπληκτικές δυνατότητες για μικρές χώρες σαν την Ελλάδα να εξισορροπήσουν σε έναν σημαντικό βαθμό τις αδυναμίες τους. Τα drones χρειάζονται ικανούς χειριστές. Ανθρώπους που να θυμούνται την εκπαίδευσή τους σε τακτά χρονικά διαστήματα και να έρχονται σε επαφή με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την αξία της σκοπιάς, έχει σημασία να εξετάσουμε το πως αναμορφώνουμε τα πάντα στις Ένοπλες Δυνάμεις. Άμεσα. Όσο υπάρχει χρόνος.
Θ.Μ.
