Υπάρχουν ευρήματα από το 2016 που ανακοινώθηκαν από τον Φορέα Διαχείρισης Οροσειράς Ροδόπης- Αποκαλύφθηκαν νέα κατά τις εργασίες του κάθετου άξονα- Κι όμως 9 χρόνια δεν έγινε τίποτε!-Καθηγήτρια Παλαιοντολογίας Κ. Κούλη: «Ευχής έργον να γίνει και στο Δημάριο ότι στο Συγρί της Λέσβου»
Ένα απολιθωμένο δάσος μεγάλης έκτασης αλλά και ηλικίας που χρονολογείται στα 34 εκ. έτη, το μεγαλύτερο αλλά και το παλαιότερο στην χώρα μας, βρίσκεται στα έγκατα της ορεινής Ροδόπης. Αυτό πιστοποιεί η αποκάλυψη απολιθωμάτων από κορμούς δέντρων και φύλλων που αποκαλύφθηκαν στην περιοχή του Δημαρίου κατά τις εργασίες της κατασκευάστριας εταιρείας που υλοποιεί το έργο το τμήμα του κάθετου άξονα στο Δημάριο. Η ύπαρξή τους είναι γνωστή από το 2016 και μάλιστα ο τότε πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης Οροσειράς Ροδόπης, είχε παρουσιάσει σε συνέντευξη Τύπου, στο Μεσοχώρι Δράμας (έδρα του ΦΔΟΡ) τα ευρήματα, μια συνέντευξη που είχε καλύψει το «Ε», τα οποία και εκτίθενται στο Κέντρο Ενημέρωσης Δράμας. Από τότε πέρασαν 9 χρόνια και τίποτε απ’ όσα είχαν εξαγγελθεί ως προθέσεις του Φορέα αλλά και ως προοπτικές για τουριστική αξιοποίηση από τους φορείς (δήμο Μύκης, περιφέρεια ΑΜΘ) που ενημερώθηκαν, δεν έγινε. Αντίθετα ο Φορέας Διαχείρισης έγινε ΟΦΥΠΕΚΑ και υπάγεται στο ΥΠΕΝ ενώ οι φορείς, κράτησαν σιγή ιχθύος για το θέμα και αυτό αποτελεί ένα καίριο ερώτημα που θα κληθούν να δώσουν απαντήσεις στην τοπική κοινωνία.
Καθηγήτρια Παλαιοντολογίας Κ. Κούλη: «Ευχής έργον να γίνει και στο Δημάριο ότι στο Συγρί της Λέσβου
Το «Ε» απευθύνθηκε στην επιστημονικά υπεύθυνη Καθηγήτρια Ιστορικής Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας Κούλη Κατερίνα που ήταν επικεφαλής στην ομάδα επίβλεψης κατά τη διάρκεια των εργασιών. Μας ανέφερε πως το 2019 είχε εκπονηθεί μελέτη αξιολόγησης των ευρημάτων αλλά ότι δεν υπήρξε συνέχεια λόγω του covid. Η κα Κούλη σημείωσε ότι: « Το απολιθωμένο δάσος είναι μεγάλης έκτασης και δημιουργήθηκε μετά την έκρηξη των ηφαιστείων που υπάρχουν στην περιοχή. Οι εκρήξεις αυτές έθαψαν μεγάλες περιοχές με δέντρα, ένα είδος που θεωρείται πρόγονος της βελανιδιάς, προκαλώντας τα απολιθώματα» Η εργαστηριακή έκθεση του Τομέα Ιστορικής Γεωλογίας – Παλαιοντολογίας του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, έδειξε ότι αυτό συνέβη πριν 34 εκ. έτη και ότι μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί παλαιότερο. Τόσο το απολιθωμένο στο Συγρί της Λέσβου όσο και στην το παλαιότερο απολιθωμένο δάσος στην περιοχή του Τυχερού στον Έβρο είναι νεότερα.
Επίσης η κα Κούλη τόνισε την αναγκαιότητα να προστατευτούν τα ευρήματα από παράνομους συλλέκτες αλλά και να ληφθούν μέτρα προστασίας κατά την λειτουργία της οδού, ενώ όπως είπε θα ήταν ευχής έργον να γίνει κάτι ανάλογο με το πάρκο απολιθωμένου δάσους στο Συγρί που είναι από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα της Λέσβου και συγκεντρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.: «Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και βούληση από όλους τους φορείς για να γίνει κάτι τέτοιο όπως στην Λέσβο αλλά είναι εφικτό και μακάρι να γίνει και στην περιοχή σας».
Πληροφορίες για τα ευρήματα του απολιθωμένου δάσους
Ανατρέχουμε στο ρεπορτάζ του «Ε» στις 6/10/2016 και παραθέτουμε τι είπε τότε ο πρόεδρος του του ΦΔ, κ. Κεχαγιόγλου για τα ευρήματα: «Κατά τη διάρκεια των εποπτειών των στελεχών του Φορέα εντός των ορίων του Εθνικού Πάρκου Οροσειράς Ροδόπης παρατηρήθηκαν ευρήματα που πιθανολογήθηκε ότι αποτελούν απολιθωμένους κορμούς δέντρων. Κατόπιν επισταμένων ερευνών από το προσωπικό του ΦΔΟΡ με τη βοήθεια ιδιώτη γεωλόγου παρατηρήθηκε ότι στην περιοχή υπάρχει διάσπαρτος μεγάλος αριθμός ευρημάτων διάφορων μεγεθών, ενώ μπορεί να δει κανείς κορμούς μήκους αρκετών μέτρων. Κατά τη διάρκεια των ανωτέρω ερευνών παρατηρήθηκε ακόμη η παρουσία απολιθωμάτων φύλλων διάφορων ειδών σε πολύ καλή κατάσταση και πιθανά μουσειακά αξιοποιήσιμα.
Για την περαιτέρω εξέταση του θέματος, συλλέχθηκαν δείγματα και εστάλησαν στον Τομέα Ιστορικής Γεωλογίας – Παλαιοντολογίας του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών για ανάλυση και εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με το αν πρόκειται πράγματι για απολιθωμένα δέντρα, το είδος τους, την ηλικία τους και εν τέλει τη σημασία τους. Από τη σχετική αναφορά του Πανεπιστημίου συνάγεται ότι τα δείγματα είναι πράγματι απολιθωμένα ξύλα και σημειώνεται, μεταξύ άλλων, ότι: «αποτελούν ένα αξιόλογο στοιχείο της παλαιοβλάστησης της περιοχής το οποίο θα πρέπει να μελετηθεί πιο συστηματικά και αναλυτικά», «επισημαίνεται ότι πρόκειται για μοναδικά ευρήματα (το πιο πιθανό) αρχαιότερα από του διάσημου Απολιθωμένου Δάσους τη Λέσβου», «από την μορφή των ιζημάτων και την υπάρχουσα βιβλιογραφική γνώση της περιοχής μπορεί να υποτεθεί ότι η απόθεση έλαβε χώρα σε ποταμοχειμάρριο προς δελτοϊκό περιβάλλον μεταξύ Ολιγοκαίνου και Κατωτέρω Μειοκαίνου (μεταξύ 34 έως και 14 εκατομμύρια χρόνια πριν από σήμερα, πρόκειται για εκτίμηση της ηλικίας και όχι προσδιορισμός με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα)».
