Ελεγχόμαστε για κατάχρηση κοινοτικών επιδοτήσεων ύψους περίπου 290 εκατομμυρίων ευρώ, μέσω χιλιάδων ψευδών δηλώσεων αγροτών από το 2017. Και όσο περισσότερο διαβάζουμε για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, τόσο πιο καθαρά φαίνεται ότι πρόκειται για ένα βαθιά πολιτικό φαινόμενο, που, μάλλον είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Η κυβέρνηση που υποσχέθηκε εκσυγχρονισμό και αποπολιτικοποίηση του κράτους, τελικά αναπαρήγαγε τον ίδιο φαύλο κύκλο με την προηγούμενη κυβέρνηση, τα ευρωπαϊκά κονδύλια, αντί να ενισχύσουν την πραγματική παραγωγή, διοχετεύτηκαν σε πελατειακές σχέσεις. Ενίσχυσαν ψήφους και όχι πρόοδο. Κι όσο αυτά τα χρήματα σπαταλιούνταν, η αγροτική παραγωγή παρήκμαζε, οι νέοι εγκατέλειπαν τη γη, και ο πρωτογενής τομέας αποδυναμωνόταν.
Ως παιδί που προέρχεται από χωριό και ξέρει τι σημαίνει να δουλεύεις τη γη, να σέβεσαι την παραγωγή, να ζεις από αυτήν, νιώθω την ανάγκη να σταθώ όχι μόνο στην καταγγελία, αλλά και στην προοπτική που χάσαμε.
Η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα που λίγες χώρες της Ε.Ε. διαθέτουν. Γεωγραφική θέση, κλίμα, παράδοση, και με την σύνθεση του πληθυσμού ο πρωτογενής τομέας θα μπορούσε να αποτελέσει βασικό πυλώνα ανάπτυξης. Αντί όμως να επενδύσουμε σε αυτό το όραμα, προτιμήσαμε να ξεπουλήσουμε τις ευκαιρίες στο βωμό του μικροπολιτικού συμφέροντος.
Με σωστή διαχείριση, οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις θα μπορούσαν να είχαν στηρίξει:
- Τον εξορθολογισμό των ενισχύσεων.
- Τον συγχρονισμό της παραγωγής με σύγχρονες τεχνικές.
3.Την εκπαίδευση και ενίσχυση νέων αγροτών.
- Τη σύνδεση του αγροτικού τομέα με τον τουρισμό και την αγροδιατροφή.
Σε μια εποχή όπου τα παιδιά πιστεύουν πως η ντομάτα «φυτρώνει» στο ψυγείο του σούπερ μάρκετ, η ανάγκη για ουσιαστική, ποιοτική, βιώσιμη παραγωγή είναι πιο επιτακτική από ποτέ.
Θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει τον αγροτικό τομέα ελκυστικό, βιώσιμο και σύγχρονο.
Αλλά, δυστυχώς, αυτή την ευκαιρία την χάσαμε.
