Πριν από κάποια χρόνια έγραψα σε άρθρο μου υπό τον τίτλο «ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ» (Εμπρός 29 Ιουλίου 2004) τα εξής:
Τι κάνει κανείς όταν θέλει να αλλάξει πόρτες-παράθυρα σπίτι του; Αποτείνεται προφανώς στους ειδικούς, όπως, σε συγκεκριμένο περιστατικό. Όμως: οι δύο πρώτοι εκ των κληθέντων ειδικών, απογοήτευσαν. Ο πρώτος δεν εμφανίστηκε καθόλου. Ο δεύτερος, ήρθε, είδε, απήλθε, καθ’ όσον η δουλειά ήταν δύσκολη και χρειαζόταν λεπτούς χειρισμούς.
Η τρίτη προσπάθεια υπήρξε επιτυχής χάριν μιας Εταιρείας, μ’ ευαισθησίες, ως προς την αποστολή της.
«Αρμόδιός» της επισκέφθηκε το διαμέρισμα, είδε, άκουσε, μελέτησε, μέτρησε, έδωσε λύση. Επρόκειτο για μια ευχάριστη παρουσία. Μέσα από τον ιδρώτα τού καταμεσήμερου, που τον περιέλουε, διέκρινες έναν άνθρωπο απλό, πρόσχαρο, ειλικρινή, έμπειρο, μεθοδικό. Καλό «χαρτί», καταφανώς, της Εταιρείας. Οποία όμως η έκπληξη όταν διαπίστωσα πως επρόκειτο όχι απλά για κάποιον εργαζόμενο της Εταιρείας αλλά, για τον ίδιο τον ιδρυτή της Εταιρείας, της οποίας οι δραστηριότητες σημειωτέο, επεκτείνονται και πολύ πέραν της Ξάνθης καλύπτοντας και αυτήν ακόμη την Θεσ/νίκη; Απίθανη, απρόσμενη, περίπτωση. Συγκινητική, παράλληλα. Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να βρίσκεται γραβατομένος στο αναπαυτικό του γραφείο, συμμετέχει οικειοθελώς και ως εργάτης, κατά τα πρότυπα των προηγούμενων λαών, όπως λ.χ. της Γερμανίας.
Η επίσκεψη που ακολούθησε στην Εταιρεία αποκάλυψε μία εύρωστη και πολύ καλά οργανωμένη μονάδα αλουμινίου, όπου η ηλεκτρονική εποχή είχε εισδύσει από πολλού στην παραγωγική της διαδικασία. Κυρίαρχο ωστόσο στοιχείο της μονάδας, ο άνθρωπος, με προεξάρχοντα τον δημιουργό της, τον άνθρωπο δηλ. που ήρθε στο διαμέρισμα και πήρε μέτρα.
Μα, ποια είναι επιτέλους τα κίνητρα αυτού του ανθρώπου; Απλά, ο σεβασμός στη δουλειά του, η αγάπη γι’ αυτό που κάνει, η αφοσίωση σ’ αυτό που κάνει, που δημιουργεί. Η άντληση ικανοποίησης από το καλό αποτέλεσμα.
Τις εκμυστηρεύσεις μου αυτές τις θεώρησα αναγκαίες για να τιμηθεί από την ταπεινότητά μου, όσο είναι δυνατό, η εργατικότητα, η συνέπεια, η ειλικρίνεια, ο ζήλος, στοιχεία δηλ. στα οποία δια βίου πιστεύω και από τα οποία έχει ανάγκη η κάθε παραγωγική δραστηριότητα ώστε να γίνει ανταγωνιστική.
Καθώς είμαι όμως συνεπαρμένος από τις σκέψεις μου παρέλειψα να πω για ποιον ομιλώ. Πρόκειται για τον, γνωστό ίσως σε πολλούς, άγνωστο όμως σ’ εμένα κ. Φουρλακίδη Γιάννη και την εταιρεία του ALTECH – Φουρλακίδης. Αμφότερους τους ευχαριστώ.
Να λοιπόν τώρα, μετά από χρόνια, ένδεκα, αισθάνομαι το ηθικό χρέος να αναφερθώ εκ νέου στην εργατικότητα του ίδιου αυτού ανθρώπου.
…Πλάι στο Δασαρχείο Ξάνθης (Αδριανουπόλεως 4) ανεγείρονταν, τους τελευταίου μήνες, οικοδομή (Σύμπραξη της ALTECH και εταιρείας μηχανικών).
Η παρουσία του στην ανοικοδόμηση, συχνή, επιβλητική, για ό,τι αυτό συνεπάγεται, αναφορικά με την αποτελεσματικότητα των εργαζομένων.
Η πολυκατοικία που προέκυψε – με τις προσπάθειες φυσικά όλων των υπευθύνων – είναι όμορφη. Καλαίσθητη. Μοντέρνα.
Υπάρχει όμως και κάτι το αθώρητο. Η εξαιρετικά εντυπωσιακή συνύπαρξη, γειτνίαση, της κλασικής μονοκατοικίας της γειτονιάς με την πολυκατοικία.
Οι φωτογραφίες δίνουν μια εικόνα. Η επίσκεψη του χώρου ζωντανεύει την εικόνα.
Ξάνθη 1/7/2025
Γκεβρέκης Ιωάννης
Επίτιμος Δασάρχης
