Κάτι «κινείται» Ι
Παρότι υπάρχει αρκετός χρόνος ακόμη για τις επόμενες δημοτικές εκλογές που θα γίνουν με τη συμπλήρωση της πενταετίας, σε κάποιον δήμο του νομού μας άρχισαν οι συζητήσεις.
Συζητήσεις φυσικά για πιθανούς υποψήφιους που θα τεθούν ως επικεφαλής σε δημοτικό συνδυασμό.
Ο δήμος λοιπόν για να μην σας κρατώ σε αγωνία, είναι ο δήμος Τοπείρου.
Τα ονόματα που έχουν ακουστεί μέχρι στιγμής είναι γνωστά στην περιοχή του δήμου και το καθένα με το δικό του ειδικό βάρος.
Τα ονόματα κατά αλφαβητική σειρά είναι του Ηλία Κοτόπουλου, επιχειρηματία στον πρωτογενή τομέα (κτηνοτροφία), του Κυριάκου Μπουραζάνη, Οικονομολόγου, Λογιστικό Γραφείο στην Ξάνθη και του Στέλιου Τουργαΐδη που επίσης ασχολείται με τον πρωτογενή τομέα (γεωργία).
Γ.Δ.
Κάτι «κινείται» ΙΙ
Θέλοντας λοιπόν έστω πρώιμα να δώσω μια πρώτη εικόνα των ανθρώπων των οποίων ακούγονται τα ονόματά τους για τον δήμο Τοπείρου, επικοινώνησα μαζί τους.
Μίλησα με του Κυριάκο Μπουραζάνη και Στέλιο Τουργαΐδη, ενώ ο Ηλίας Κοτόπουλος όπως ενημερώθηκα βρίσκεται στο εξωτερικό, οπότε δεν έγινε προσπάθεια επικοινωνίας. Αυτό θα γίνει μετά την επιστροφή του.
Τώρα, ως προς τον Μπουραζάνη, δήλωσε ότι δέχεται πιέσεις από φίλους, συμπολίτες, ν’ αποφασίσει να ασχοληθεί με τον δήμο ως επικεφαλής σε έναν αξιόλογο συνδυασμό με ικανά στελέχη, με γνώσεις και διάθεση προσφοράς.
Από την πλευρά του ο Τουργαΐδης επεσήμανε βέβαια ότι υπάρχει αρκετός χρόνος για τις εκλογές. Πάντως, τόνισε ότι εάν το αποφασίσει, θα κινηθεί στοχευμένα, με έργα ρεαλιστικά, με διάθεση προσφοράς για την πρόοδο του δήμου και των δημοτών και με συνδυασμό με νέα πρόσωπα.
Γ.Δ.
Για τις παιδικές χαρές
Η επίσκεψή μου σε ορισμένες παιδικές χαρές στο δήμο μας με τον εγγονό μου, μου δίνει την ευκαιρία για κάποιες διαπιστώσεις.
Πρώτα-πρώτα είναι απαραίτητες κάποιες αποκαταστάσεις από φθορές του χρόνου και άλλες από νεαρούς που δεν είναι για την ηλικία τους ο χώρος.
Κάπου διαπίστωσα και καταστροφές, κυρίως στο Λιμνίο, όπως και στην παιδική χαρά στην οδό Βόγδου, πίσω από το δημοτικό μέγαρο.
Προτείνω, με πρόγραμμα, ο υπεύθυνος αντιδήμαρχος, να επισκέπτεται τις παιδικές χαρές και να σημειώνει και αποκαθιστά τις όποιες ζημιές το συνεργείο του.
Εάν διέθετε δημοτική αστυνομία ο δήμος μας και μόνη η παρουσία της εκεί θα απέτρεπε ή θα μείωνε τις ζημιές. Πάντως ένας έλεγχος και παρεμβάσεις είναι απαραίτητος τώρα.
Γ.Δ.
Η ζημιά πληρώνεται
Συζητώντας το θέμα των ζημιών στις παιδικές χαρές με άλλους γονείς και παππούδες, υπήρξε, «βγήκε» ένα απλό συμπέρασμα κοινής αποδοχής.
Εκτιμήθηκε πως θα πρέπει τις ζημιές, βανδαλισμούς, καταστροφές που κάνουν κυρίως οι νέοι άνω των 12 έως 15, 16 χρόνων, να τις πληρώνουν οι γονείς τους. Το κόστος αποκατάστασης να το χρεώνονται και να το πληρώνουν οι μπαμπάδες με τα ζωηρά αγόρια. Η ζωηράδα έχει κόστος και οφείλουν να το γνωστοποιήσουν στα «βλαστάρια» τους.
Ακραίο; Όχι, καθόλου.
Από νεαρή ηλικία θα πρέπει να μάθουν ότι στη ζωή τζάμπα δεν υπάρχει, ζημιά χωρίς κόστος το ίδιο.
Γ.Δ.
Αυτόν τον δρόμο ποιος φορέας θα τον παραλάβει;
Σ’ αυτή τη χώρα, σ’ αυτή την περιφέρεια, σ’ αυτή την περιφερειακή ενότητα, τίποτα δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Όλα έχουν τον δικό τους ρυθμό που είναι βασανιστικά αργός σε σημείο που να επικρατεί μια απόλυτη ακινησία. 25 χρόνια περιμένει η Ξάνθη αυτό τον …έρμο τον κάθετο άξονα και αφού έφτασε πια το πλήρωμα του χρόνου των 25 ετών για να ολοκληρωθεί δεν παραδίδεται γιατί (άκουσον άκουσον) δεν υπάρχει φορέας για να την παραλάβει! Η Εγνατία δεν ενδιαφέρεται και η περιφέρειά μας δυσανασχετεί γιατί αναλογίζεται – μάθαμε – το κόστος για την συντήρηση και όλα τα συναφή (εκχιονισμό κ.λ.π.) Είναι δυνατόν; Δηλαδή και τι θα γίνει; Κάποιος δεν πρέπει να τον παραλάβει; Πιο πολύ από εμάς αγανάκτησαν οι γείτονές μας οι Βούλγαροι και έφτασαν στο σημείο να πάρουν το κλαρκ και να ανοίξουν τα τοιχία που κλείνουν την διάβαση με το έτσι θέλω. Η έκπληξή τους όμως θα είναι μεγαλύτερη όταν ανοίξει ο δρόμος και πάνε να περάσουν και αφού διανύσουν ένα κομμάτι 10 περίπου χιλιομέτρων δρόμου ευρωπαϊκών προδιαγραφών θα προσγειωθούν ανώμαλα κατά κυριολεξία σε έναν κατσικόδρομο γιατί τέτοιο είναι το κομμάτι Δημάριο– Μελίβοια, που ποιος ξέρει πόσα χρόνια ακόμη θα κάνει να φτιαχτεί!.
Όχι δεν είναι υπερβολή όλα αυτά αλλά αποτύπωση της πραγματικότητας!
Μ.Ξ.
Τι σημαίνει πόλεμος Ι
Για να μην ξεχνάμε τι σημαίνει πόλεμος, δηλαδή τους νεκρούς του κάθε πολέμου.
Κι επειδή ζούμε μια νέα σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, ιδού οι μέχρι στιγμής απώλειες μετά την αναίτια εισβολή του στρατού της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Οι συνολικές απώλειες των εμπόλεμων πλευρών στον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας από την αρχή της ρωσικής εισβολής, τον Φεβρουάριο του 2022, έφθασαν το 1.400.000 ανθρώπους (νεκροί και τραυματίες).
Σε αυτή την εκτίμηση καταλήγει η έρευνα του Αμερικανικού Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Ερευνών. Οι αριθμοί αφορούν νεκρούς και τραυματίες.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι ρωσικές απώλειες έφθασαν περίπου το 1.000.000, εκ των οποίων οι νεκροί τους 250.000. Οι απώλειες της Ουκρανίας συνολικά, εκτιμώνται στις 400.000.
Γ.Δ.
Τι σημαίνει πόλεμος ΙΙ
Η Ρωσία έχει υποστεί περίπου πέντε φορές περισσότερες απώλειες στην Ουκρανία από ό,τι σε όλους τους ρωσικούς και σοβιετικούς πολέμους μαζί μεταξύ του τέλους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της έναρξης της εισβολής πλήρους κλίμακας τον Φεβρουάριο του 2022, επισημαίνει η έρευνα του CSIS.
Επιπλέον, οι Ρώσοι νεκροί στην Ουκρανία (σε μόλις τρία χρόνια) είναι 15 φορές περισσότεροι από τον δεκαετή πόλεμο της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν και 10 φορές περισσότεροι από τον 13χρονο πόλεμο της Ρωσίας στην Τσετσενία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ρωσικής υπηρεσίας του BBC και του ρωσικού ιστότοπου Mediazona, οι επιβεβαιωμένες απώλειες του ρωσικού στρατού σε νεκρούς στα τέλη Μαΐου ξεπέρασαν τις 100.000 ανθρώπους. Φυσικά κρύβουν τους αριθμούς, γιατί οι πραγματικές απώλειες είναι μεγαλύτερες, καθώς πολλοί πεσόντες στο πεδίο της μάχης εξακολουθούν να θεωρούνται αγνοούμενοι.
Πόση ανθρώπινη κτηνωδία πρέπει να έχει κανείς για να συνεχίζει για τέταρτο χρόνο να στέλνει νέους ανθρώπους – οι περισσότεροι χωρίς εκπαίδευση- στο να πολεμούν άλλους νέους ανθρώπους χωρίς να ξέρουν το γιατί. Ο άνθρωπος πίσω από αυτούς τους φοβερούς αριθμούς είναι ο Πούτιν. Και δεν είναι μόνο οι νεκροί και οι τραυματίες. Είναι τα εκατομμύρια των ανθρώπων που έχασαν σπίτια, επιχειρήσεις, κυριολεκτικά την καθημερινότητά τους, έχοντας εγκαταλείψει τον τόπο τους.
Γ.Δ.
Κλίνω την κεφαλή μου
Στέκομαι με σεβασμό και κλίνω την κεφαλή μου μπροστά στους γονείς των δύο νέων αγοριών που έχασαν τη ζωή τους πρόσφατα στον Άραχθο ποταμό.
Αποφάσισαν, παρά τον μεγάλο πόνο για την προσωπική τους απώλεια, να δοθούν τα όργανα των παιδιών τους όπου χρειάζονται. Μεγαλείο ψυχής των γονιών για τη μέγιστη προσφορά τους.
Γι’ αυτό και η απότιση τιμής. Το αξίζουν πέρα για πέρα.
Τα παραπάνω ως ένα μικρό μνημόσυνο στη μνήμη των αγοριών αλλά και στο ήθος των γονιών.
Γ.Δ.
Π.Ταρενίδης και Α.Κοντός στην πρώτη γραμμή της εκδήλωσης στο Πολεμικό Μουσείο
Το «παρών» στην παρουσίαση του βιβλίου του δημοσιογράφου Σταύρου Λυγερού για το Ουκρανικό, που τιτλοφορείται «Οι αθέατες όψεις του πολέμου στην Ουκρανία», που έγινε στο Πολεμικό Μουσείο, έδωσαν ο Παναγιώτης Ταρενίδης και ο Αλέκος Κοντός, οι οποίοι μάλιστα βρέθηκαν στην πρώτη σειρά της εκδήλωσης δίπλα στην πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου.
Όπως είναι ήδη γνωστό στην εκδήλωση αυτή μίλησαν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί Α. Σαμαράς και Κ.Καραμανλής, ασκώντας κριτική στον πρωθυπουργό για την εξωτερική πολιτική της χώρας, σε ένα πολυπληθές ακροατήριο που απαρτίζονταν κυρίως από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της Καραμανλικής πτέρυγας της Ν.Δ. Η ιδιαίτερη σχέση των δύο αυτών χώρων είναι άλλωστε γνωστή από την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Για την Ξάνθη οι δύο παρουσίες κορυφής της ΣΕΚΕ εμπεδώνουν για μια ακόμη φορά τη στενή σχέση με τον νυν πρόεδρο της συνεταιριστικής εταιρείας Κώστα Καραμανλή, που φαίνεται ότι αποτελεί υποσχόμενη στρατηγική επιλογή για το μέλλον της επιχείρησης.
Το μεγαλείο της προφοράς
Στο χθεσινό μας μας πρωτοσέλιδο φιλοξενήθηκε ο πρόεδρος του συλλόγους Εθελοντών Αιμοδοτών «Η ΑΓΑΠΗ» Γιάννης Παπαχρόνης, ο οποίος μας εξιστόρησε τα 50 χρόνια πορείας του συλλόγου, το έργο και την προσφορά του στην τοπική κοινωνία και όχι μόνο, την αποδοχή και την αγάπη που έχει από τους Ξανθιώτες αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια. Ένα σημείο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το πως γεννήθηκε η ιδέα στον ιδρυτή του συλλόγου τον Λευτέρη Μαυρίδη, το 1975, μια εποχή που δεν υπήρχε κανένα σύλλογος και όποιος ήθελε αίμα το πλήρωνε. Αυτό που μάθαμε είναι ότι ένα τραγικό γεγονός, ο θάνατος ενός φίλου του όταν ήταν έφηβος επειδή δεν του έγινε μετάγγιση, ήταν η αφορμή για να ιδρύσει τον σύλλογο στην Ξάνθη όπου ήρθε μετέπειτα. Είναι εξαιρετικά λυτρωτικό και μεγαλειώδες να μετουσιώνει κάποιος τον πόνο της απώλειας σε ελπίδα και αγάπη για τους συνανθρώπους του.
Κι αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους τιμάμε εν ζωή.! Η κοινωνία μας οφείλει πολλά σ’ αυτόν το άνθρωπο που ίδρυσε αυτόν τον σύλλογο και τους συνεχιστές του.
Μ.Ξ.
