Πριν λίγες μέρες, ο Άδωνις Γεωργιάδης επανήλθε με τη γνωστή του ρητορική: την απαξίωση κάθε κοινωνικής αντίδρασης που δεν συνάδει με το κυβερνητικό ή προσωπικό του αφήγημα. Σε ανάρτησή του [βλ. φωτό στο τέλος του κειμένου], επιτίθεται στους διαδηλωτές για τη Γάζα, παρουσιάζοντας ένα μείγμα από ανακρίβειες, λογικές πλάνες και πολιτική δαιμονοποίηση.
1. «Σε όλες σχεδόν τις Δυτικές Χώρες από την Αριστερά και διάφορους άλλους περιθωριακούς, γίνονται ασταμάτητες διαδηλώσεις για την Γάζα»
Αυτό είναι πλήρως ανακριβές. Οι διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης γίνονται από ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων διεθνών οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Εβραϊκών κινημάτων ενάντια στην κατοχή (π.χ. Jewish Voice for Peace), πανεπιστημιακών, και μη κυβερνητικών οργανώσεων όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα. Δεν πρόκειται για «περιθώριο» αλλά για παγκόσμιο, θεσμικό κίνημα αντίδρασης σε τεκμηριωμένες παραβιάσεις διεθνούς δικαίου.
2. «Ποτέ δεν έκαναν για την Ουκρανία, για τους Χριστιανούς του Σουδάν που σφάζονται καθημερινά…»
Ο κ. Γεωργιάδης αναρωτιέται γιατί δεν διαδηλώνει κανείς για την Ουκρανία ή για το Σουδάν. Ψευδές. Για την Ουκρανία έγιναν χιλιάδες πορείες και εκδηλώσεις αλληλεγγύης το 2022 και 2023 σε όλη τη Δύση, με τεράστια δημόσια υποστήριξη [https://www.efsyn.gr/…/333567_kommata-kai-organoseis… + [https://anticapitalistresistance.org/international…/]. Οι γενοκτονίες στο Σουδάν και οι διώξεις Γιεζίντι καταδικάστηκαν από τα ίδια κινήματα παγκοσμίως που καταδικάζουν και τον πόλεμο στη Γάζα [https://www.idcommunism.com/…/joint-statement-by… + https://cnt-ait.info/2024/04/23/solidarity-sudan-en/]. Το πρόβλημα είναι ότι η κάλυψη των δυτικών ΜΜΕ είναι επιλεκτική, όχι των ακτιβιστών.
3. «…κλείνουν τους δρόμους και τις πλατείες μας για τη Γάζα και την Χαμάς».
Το να παρουσιάζει κανείς κάθε διαδηλωτή ως υποστηρικτή της Χαμάς είναι καθαρή λογική πλάνη. Οι πορείες είναι ενάντια στην συλλογική τιμωρία αμάχων, σε βομβαρδισμούς νοσοκομείων, σε εκτοπισμούς και πείνα. Αν ο κ. Γεωργιάδης δεν μπορεί να διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα σε διαμαρτυρία κατά πολέμου και υποστήριξη προς μια οργάνωση, τότε το πρόβλημα είναι αντίληψης ή/και εσκεμμένο.
4. «…κατηγορούν τις κυβερνήσεις για “χούντα” και τώρα ζητούν τη βοήθειά τους».
Και όμως, κ. Γεωργιάδη, το δικαίωμα ενός πολίτη να επικρίνει την κυβέρνησή του δεν αναιρεί την υποχρέωση του κράτους να τον προστατεύσει στο εξωτερικό. Η ελευθερία έκφρασης και η ασφάλεια είναι πυλώνες του δημοκρατικού κράτους, όχι παζάρι. Μια κυβέρνηση μπορεί να είναι αυταρχική στην εσωτερική της πολιτική και παράλληλα να υποχρεούται από το διεθνές δίκαιο να προστατεύει τους πολίτες της στο εξωτερικό. End of story.
5. Η Αίγυπτος τους «έδειξε» τι σημαίνει Χαμάς και Γάζα…
Η Αίγυπτος του Σίσι είναι ένα δικτατορικό καθεστώς, υπεύθυνο για φυλακίσεις, βασανιστήρια και άγρια καταστολή. Το ότι κάποιοι Αιγύπτιοι [σ.σ. ασφαλίτες και αστυνομία] επιτέθηκαν σε διαδηλωτές δεν αποδεικνύει τίποτα, πέρα από το ότι η βία βρίσκει εύκολα πρόσφορο έδαφος σε αυταρχικά περιβάλλοντα. Η κυβέρνηση της Αιγύπτου, πέρα από το ότι είναι στρατηγικός συνεργάτης του Ισραήλ, δεν μπορεί να εμφανίζεται ως ηθικός κριτής.
Αλλά πέρα από ότι ο υπουργός Υγείας συνεχίζει να μιλάει σαν πρόεδρος της ΔΑΠ, το πρόβλημα είναι πως ο δημόσιος λόγος γεμίζει από ανθρώπους που γελοιοποιούν τη συμπόνια, συκοφαντούν τη διαμαρτυρία και νίπτουν τας χείρας μπροστά σε εγκλήματα πολέμου, αρκεί να διατηρηθεί η «σταθερότητα».
Η ερώτηση λοιπόν που τίθεται δεν είναι «γιατί διαδηλώνουμε για τη Γάζα».
Η ερώτηση είναι: πώς γίνεται να μη διαδηλώνουμε;
