Γραμμένο τον ενδέκατο αιώνα, το μυθιστόρημα «Γκέντζι», θεωρείται ως το σπουδαιότερο αριστούργημα της ανατολικής λογοτεχνίας
Το «Ε» προτείνει το αριστουργηματικό «Γκέντζι» της Μουρασάκι Σικίμπου από τις εκδόσεις Νύμφη και σε μετάφραση του Νίκου Πιτσίνου.
Γκέντζι, ο «Ακτινοβόλος»: Το προσωνύμιο αυτό, δόθηκε από έναν Κορεάτη μάντη στον γιο του Αυτοκράτορα, κατά την επίσκεψή του στην Αυλή. Ο γηραιός άνδρας που έβλεπε τα μελλούμενα, έκθαμβος από την απαράμιλλη ομορφιά του παιδιού, του συνέστησε να παραιτηθεί από την κούρσα της Διαδοχής του στέμματος και να διάγει έναν βίο κοινότυπο, αν επιθυμούσε να έχει μια ζωή ατάραχη και απαλλαγμένη από κινδύνους.
O Γκέντζι, περνώντας τα χρόνια γίνεται ένας απλός Λοχαγός, και ζώντας πλέον μακριά από τους φραγμούς του πριγκιπικού θεσμού, επιδίδεται σε μια σειρά θυελλωδών και ρομαντικών περιπτύξεων που σαρώνουν τον παθιασμένο χαρακτήρα του, όπως και τα πρόσωπα που τον περιβάλλουν, ενώ οι οικογενειακές συνθήκες και τα μυστικά συμπλέκονται, με καταστροφικές συνέπειες…
Γραμμένο τον ενδέκατο αιώνα, το μυθιστόρημα «Γκέντζι», θεωρείται ως το σπουδαιότερο αριστούργημα της ανατολικής λογοτεχνίας, και αποτελεί μια υπερπολύτιμη πηγή πληροφοριών για την Αυλική ζωή της περιόδου Χεϊάν, ενώ προβάλλει εκ των ένδον τα ψυχογραφήματα της Ιαπωνικής αριστοκρατίας, μιας μοναδικής κοινωνίας, εξαιρετικά εκλεπτυσμένων και κομψών ανθρώπων, με χαρακτηριστικό τους γνώρισμα, την δεινότητα στην ποίηση, τη μουσική, και την καλλιγραφία.
Η Μουρασάκι Σικίμπου έζησε στα τέλη του δέκατου – αρχές του ενδέκατου αιώνα, και υπήρξε Κυρία επί των Τιμών, της Αυτοκρατορικής Ιαπωνικής Αυλής. Το πραγματικό όνομα της συγγραφέως είναι άγνωστο· εικάζεται ότι απέκτησε το προσωνύμιο Μουρασάκι από το όνομα του γυναικείου χαρακτήρα του μυθιστορήματός της, ενώ το όνομα Σικίμπου, ίσως, αντικατόπτριζε τη θέση του πατέρα της ως υπεύθυνου αξιωματούχου της τέλεσης των εθιμοτυπικών δρώμενων, της Αυλής. Ήταν ιδιαιτέρως μορφωμένη, και μία από τις ελάχιστες γυναίκες που γνώριζαν τόσο καλά την κινεζική γλώσσα. Εκτός από το αριστουργηματικό «Γκέντζι», είχε συγγράψει επίσης και τα βιβλία, «Τα Ημερολόγια των Κυριών της Αυλής στην Παλαιά Ιαπωνία», («Diaries of Court Ladies of Old Japan»), που μεταφέρθηκαν στα Αγγλικά, σε μετάφραση των Annie Shepley Ōmori και Kōchi Doi, καθώς και τα «Ποιητικά Απομνημονεύματα», («Poetic Memoirs»). (Πηγή: “Εκδόσεις Νύμφη”, 2024).
