Ο Σελίν μετατρέπει τη γλώσσα σε ωμό, καταιγιστικό λόγο, ισορροπώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στο παράδοξο, το σατιρικό και το σκληρό ρεαλισμό
Το «Ε» προτείνει το βιβλίο του Λουί Φερντινάν Σελίν με τίτλο «Θάνατος επί πιστώσει» από τις εκδόσεις Εστία και σε μετάφραση των Άγγελου Αγγελίδη και Μαρία Αγγελίδου.
Η σπουδαία στιγμή έφτασε: το Mort à crédit του Σελίν, ένα από τα πιο εκρηκτικά και προκλητικά έργα του, κυκλοφορεί επιτέλους στα ελληνικά. Συχνά θεωρημένο ως άτυπο σίκουελ του Ταξιδιού στην άκρη της νύχτας, το μυθιστόρημα ακολουθεί τον Φερντινάν Μπαρνταμί, έναν γιατρό που περιθάλπει άπορους ασθενείς στο Παρίσι, σε μια σκληρή ανατομία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο Σελίν, σε μια αφήγηση που ξεπερνά τα όρια της γλώσσας και της λογοτεχνίας, αποτυπώνει έναν κόσμο βουτηγμένο στη φτώχεια, την απελπισία και τα ζωώδη ένστικτα. Δεν υπάρχει ιδεαλισμός, δεν υπάρχει λύτρωση – μόνο μια ανελέητη, γκροτέσκα τοιχογραφία ενός κόσμου όπου η επιβίωση είναι ένας καθημερινός πόλεμος, όχι στα χαρακώματα, αλλά στους δρόμους του Παρισιού. Αν στο Ταξίδι στην άκρη της νύχτας η φρίκη του Μεγάλου Πολέμου διαμόρφωνε την ανθρώπινη συνθήκη, εδώ είναι η σκληρότητα της ίδιας της ζωής που συνθλίβει τους ήρωες.
Με ύφος που διαρρηγνύει τις συμβάσεις της γλώσσας, ο Σελίν, σαν ένας Παζολίνι χωρίς την εξιδανίκευση του περιθωρίου, παραδίδει ένα έργο ωμό, βλάσφημο, βαθιά ανθρώπινο.
Ο Λουί-Φερντινάν Σελίν, ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους και καινοτόμους πεζογράφους του 20ού αιώνα, γεννήθηκε το 1894 στο Παρίσι ως Λουί-Φερντινάν-Ωγκύστ Ντετούς. Η ζωή του υπήρξε γεμάτη ανατροπές, σημαδεμένη από τον πόλεμο, την ιατρική και τη λογοτεχνία, αλλά και από τις πολιτικές του επιλογές που τον καταδίκασαν στη δημόσια περιφρόνηση.
Το 1912 κατατάσσεται εθελοντικά στον στρατό και τραυματίζεται σοβαρά στις αρχές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, γεγονός που του χαρίζει παράσημο ανδρείας αλλά και μια βαθιά απέχθεια προς την ανθρώπινη βία και υποκρισία. Σπουδάζει ιατρική στη Ρεν και στη συνέχεια ταξιδεύει ως γιατρός σε αποστολές στην Αμερική, την Αφρική και την Ευρώπη, πριν εγκατασταθεί στο Παρίσι, όπου εργάζεται ως γιατρός φτωχών.
Το 1932 εκδίδει το Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, ένα αριστούργημα που προκαλεί αίσθηση με την ωμότητα και τον καινοτόμο αφηγηματικό του ρυθμό, εδραιώνοντάς τον ως έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς της εποχής. Ακολουθούν έργα όπως Θάνατος επί πιστώσει, Μακελειό, Από τον ένα πύργο στον άλλο και Βορράς, που επιβεβαιώνουν τη λογοτεχνική του ιδιοφυΐα.
Ωστόσο, η αντισημιτική και φιλοναζιστική στάση του κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τον οδηγεί το 1944 στη φυγή στη Γερμανία και έπειτα στη Δανία, όπου φυλακίζεται και παραμένει εξόριστος για έξι χρόνια, εν αναμονή της δίκης του στη Γαλλία για εσχάτη προδοσία. Το 1951 αμνηστεύεται και επιστρέφει στο Μεντόν, όπου συνεχίζει να γράφει μέχρι τον θάνατό του το 1961, αφήνοντας πίσω του μια λογοτεχνική κληρονομιά αξεπέραστης δύναμης, αλλά και μια πολιτική σκιά που συνοδεύει το όνομά του μέχρι σήμερα.
