Με φόντο τα σύνορα μεταξύ Μεξικού και Βόρειας Αμερικής, το βιβλίο ακολουθεί τις ζωές ανθρώπων που παγιδεύονται σε αδίστακτα κυκλώματα
Το «Ε» προτείνει το βιβλίο του Εμιλιάνο Μόνχε με τίτλο «Ρημαγμένοι τόποι» από τις εκδόσεις Carnivora και σε μετάφραση του Γιώργου Κασαπίδη.
Ο Εμιλιάνο Μόνχε, μέσα από το νέο του μυθιστόρημα, προσφέρει μια βαθιά πολιτική ματιά στο σύγχρονο Μεξικό, αποτυπώνοντας τη σκληρή πραγματικότητα της βίας και της οικονομικής μετανάστευσης. Με πρωταγωνιστές δύο διακινητές, την Επιτύμβια και τον Επιτάφιο, ο συγγραφέας συνθέτει μια σύγχρονη τραγωδία, που ακροβατεί ανάμεσα στην απελπισία και την ελπίδα.
Με φόντο τα σύνορα μεταξύ Μεξικού και Βόρειας Αμερικής, το βιβλίο ακολουθεί τις ζωές ανθρώπων που παγιδεύονται σε αδίστακτα κυκλώματα. Το έργο, εμπνευσμένο από 1.800 μαρτυρίες, είναι μια καταγγελία της αποτυχίας των σύγχρονων κοινωνιών, προσπαθώντας ταυτόχρονα να φέρει στο προσκήνιο την ανθρωπιά πίσω από τη βία.
Αρχικά σχεδιασμένο για το θέατρο, το έργο εξελίχθηκε σε ένα αιματοβαμμένο μυθιστόρημα, όπου κάθε ηθικός κανόνας φαίνεται να έχει καταρριφθεί. Ωστόσο, μέσα από τη σκληρότητα, οι χαρακτήρες αποκαλύπτουν ίχνη ενσυναίσθησης, δείχνοντας την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης.
Το μυθιστόρημα του Μόνχε τιμήθηκε με το Premio Iberoamericano de Novela Elena Poniatowska το 2016, ενώ κριτικοί όπως ο David Hill και η Eileen Battersby εξήραν την ικανότητά του να προκαλεί τον αναγνώστη να αναλογιστεί την ηθική, την καλοσύνη και την αλήθεια.
Ο Μόνχε, χωρίς να προσφέρει εύκολες απαντήσεις, ανοίγει μονοπάτια για στοχασμό και αλλαγή, καλώντας τους αναγνώστες να βυθιστούν σε έναν κόσμο τόσο μακρινό και, ταυτόχρονα, τόσο οικείο.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Εμιλιάνο Μόνχε, γεννημένος το 1978 στην Πόλη του Μεξικού, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες φωνές της σύγχρονης λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας. Με σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού, όπου δίδαξε για αρκετά χρόνια, ο Μόνχε συνδυάζει τη βαθιά κατανόηση της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας με τη λογοτεχνική του δημιουργικότητα.
Ο Μόνχε έχει αρθρογραφήσει σε πληθώρα έντυπων μέσων και διατηρεί μόνιμη στήλη στην ισπανική εφημερίδα El País. Το έργο του περιλαμβάνει διηγήματα όπως το Arrastrar esa sombra (2008) και το La superficie más honda (2017), καθώς και μυθιστορήματα που εστιάζουν στις ανθρώπινες συγκρούσεις και την πολιτική βία.
Ο συγγραφέας χαρακτηρίζει το έργο του ως μια συλλογή “πλοκαμιών”, καθένα από τα οποία εξερευνά έναν διαφορετικό κόσμο. Από τα μυθιστορήματα Morirse de memoria (2011) και El cielo árido (2012) μέχρι τα πιο πρόσφατα Tejer la oscuridad (2020) και Los vivos (2024), το πολυμεταφρασμένο έργο του αποδεικνύει την ικανότητά του να δημιουργεί αφηγηματικούς κόσμους που προκαλούν προβληματισμό.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Μόνχε παρομοίασε τους συγγραφείς με χταπόδια:
«Υπάρχει ένας κεντρικός εγκέφαλος, που είναι ο συγγραφέας, και μετά κάθε πλοκάμι, που είναι κάθε βιβλίο, επίσης με τον δικό του εγκέφαλο. Το καθένα από αυτά προσλαμβάνει με τρόπο διαφορετικό την πέτρα ή την άμμο στον πάτο της θάλασσας, τη θερμοκρασία του νερού».
Η λογοτεχνία του Μόνχε αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης κατάστασης, καλώντας τους αναγνώστες να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με την πραγματικότητα.
